тука (сврз.)
И тука, во кафето се спогодуваа беговите; си продаваа еден на друг волови, коњи, крави па и луѓе од своите чифлизи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сега го копаше подот но ќошето на една малечка просторивка лево од вратата, тука го чуваа алатот, а во земјениот под ги запретуваа компирите, на тој начин сочувувајќи ги од мразот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И зошто навистина не ја силував Луција онаа ноќ? (Таа, всушност, лукава како и секоја жена, ме измами, ме надмудри, оти навреме се предаде: јас само сакав да ја силувам, да покажам извесна надмоќ над неа, како одговор на нејзината партиска декларираност; но таа тоа го сети и во клучниот момент се предаде, да ми го оневозможи тоа задоволство, затоа што Партијата, општеството, нацијата и семејството ја научиле дека е недостојно некој да те силува; така таа, со тоа што се предаде, најде алиби за силувањето, и сакаше скандалот што долго го планирав, да го претвори во регуларен сексуален однос; тука пак, јас киксирав, оти се исплашив од она нејзино ненадејно движење).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Прво, денес сѐ почесто и погласно слушаме залагања за „организирана народна културна дејност“ (тука, се разбира, мислев на Луција, која како навиена го прочита својот говор на приредбата, кој почнуваше токму со таа фраза).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
– Тука Хорацио стана од клупата, се загледа кон ситната силуета на гусакот и почна: Ако имаш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тука е и Дрвеното мовче, кое во 1962 година го однесе засекогаш една голема поплава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Се разделија! Не беа заедно но се почитуваа. Судбината сакаше да се вратат обајцата во Рамалах, во родната Палестина и тука да ги закопа смртта!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тука се родив, пораснав, замомчив, од тука одев во војни за славата на Алах, Султанот и Турција.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
