удолу (прил.)
– „О јас сиромав, си рекол сам со себе, угоре високо, удолу длабоко, да се вратам, кај џевнем да одам?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Се сврте лево-десно, да види дали некој не го гледа, - па повторно истрча пред портите, весело си засвирка и се стрчна удолу низ улицата, од каде доаѓаа весели детски викови...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Оф, ова е нешто што не сум можела ни да си го замислам! - се радуваше куклата гледајќи удолу кон Земјата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Бојан, цврст во рацете, набиен со некоја нова непозната сила и верба во себе, почна вешто да се спушта удолу.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Денко појде. Се изјази можеби едно два-три метри по карпата, со голем напор, и гребнатини по рацете, а тогаш се слизна и се струполи удолу.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А ти слези удолу, ако можеш. - Подобро ќе биде да поседите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ни можеме угоре, ни можаме удолу.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
По ридот удолу по стрмнини по долои по воденици штурецот да ни се чуди.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Се спотнав дури го стасав дури го навасав уморено предаденото кротко во раката предавничка како изморено јагне како птица премалена та почнаа да паѓаат гранки и да се ронат лисја и сокот да се меша со солзите и потта слегувајќи удолу кон земјата кон дното на мојата болка врз која се најдовме во прегратка среде тревите изгазени од купиштата дрва обајцата искастрени без вршки и без гранки со пресечени снаги сложени во камари додека седалата летаа без своите птици без своите сенки без нашите плешки во бездната на воздухот откорната од незасита.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Куп овде, куп онде... трчам удолу низ поле, кај што ми рекоа децата...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Слушнав само како гранката се крши и како паѓа сосе мене удолу. Трааас!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ќе го ошеврати удолу, којзнае каде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го ошевратуваат удолу во дерето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со нем поглед и со симнати црни шамии се збогуваат со оние што одат на бој, а потоа толпата, забрадена со црни шамии, се разбранува и полека кинисува удолу.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Само да ја превалиме угорнинката, а удолу сам ќе се тркала.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И прелив на бои што истекува удолу... „Битка е судир на најголеми оперативно-стратегиски единици за постигнување на оперативно-стратегиска цел.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му ја завиткувам главата на детето и вјасам удолу.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас се пуштив удолу, не го чекам лифтот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не можеме да го фрлиме од краста удоле, да го стркаламе по басамаци, да му кркнеме нож во грб, жив да го закопаме, да му скинеме глава на спиење, да му исшмукаме крв, да го продадеме на турски силеџија, да му скинеме една дојка…
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
„Тате ни го направи!“ викаа Мег, Мајкл, Стивен и Роналд и триумфално го влечеа конопот, а шумниот, громовит змеј на небото ќе јурнеше удолу, повторно ќе се вивнеше и ќе направеше еден голем и волшебен извичник во облаците.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
