умерува несв.
умерување ср.

умерува (несв.)

Како некој Невидлив да му ја влече раката, како некој да го усмерува, да му наложува како и од каков агол да ја повлече линијата или да ја распореди бојата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Едноставно се усмерувам за да не се забележи дека мислам на она онаму, каде што има нешто. Има, толку многу, има.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)