упатува (несв.)
И им ги затна устите на волците, на тријазичните еретици, пророчки укажувајќи на тревливиот јазик и упатувајќи ги сите со писмо кон спасение.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
(Решително, со цврст чекор се упатува кон спалната, но во моментот пред да ја отвори вратата се појавува Духот на слободата во лик на убава девојка облечена во бела облека, со распуштена долга коса, со факел во десната рака и венец во левата).
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Тие пеат и се упатуваат кон спалната.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Од ваши усти, во моја уста! (Му го дава шишето на Поцко, упатувајќи го со скриена мимика на Теодос.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Сигурно му упатуваше благодарствени молитви на големиот пророк што го удостои и овој ред да биде негов слуга и да му принесе две ѓаурски жртви на неговиот олтар.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се упатува во собата од каде што дојде.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: (Ја оттурнува Неда и се упатува кон Фезлиев.) Каде е Младичот?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Влегува Неда. Таа се обѕрнува околу себе, наслушува, потоа оди кон кујната, проверува низ пукнатината од вратата што прави Фезлиев и дури по сето тоа се упатува кон вратата од собата каде што е Иван.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
И целата негова растрганост натаму се упатуваше...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се упатува во самракот кон ходникот и, одненадеж, му се прилепуваат четворица, ги сеќава остриците на ножовите допрени на градите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа беше некоја чадлива недогледност и болно недоверливата мисла, озлојадена од гласот на офицерот што му одекнуваше тажно во мозокот, се упатуваше таму.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Само додека го хранеше своето мало срнче, или додека го упатуваше во некое ново откривање по неговиот свет, тој забораваше на сѐ друго и ѝ загубуваше за некое време дира и на таа своја тага.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тогаш почнуваат нивните долги, неми разговори. Се гледаат и си ги упатуваат мислите еден кон друг.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
ЛЕНА: Истрагата покажа дека тоа било несреќен случај, невнимателно минување преку пругата. (Таа станува, ги зема шољите и се упатува кон самоварот.)
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
ЛЕНА: (Се упатува во аголот, од спротивната страна на пијаното, каде црцори самовар.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Ги виде археологот, инженерот и Денко како се упатуваат кон Селиште, на својата секојдневна задача.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Детето со рака покажува на некоја куќа и Саздо се упатува во тој правец.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Се отвара врата во длабочината. Излегува Јаков, гол до појас, приватно се однесува, со едната рака се одшминкува, во другата носи текст. Пауза. Полека се упатува кон просцениумот.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
БЕШЕ топол мајски ден кога тргнав од Солун по атинската магистрала, упатувајќи се кон морскиот брег на Егеј, кон Катерини, Платамон, Волос...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓутоа, ваквата препоставка брзо отпадна кога, минувајќи низ големиот плоштад „Конкорд“ и упатувајќи се кон „Сен Лазар“, една од невралгичните точки за сообраќајот во Париз, со моите скопјани забележавме дека улиците се преполни со полицајци, со толку многу полицајци што во еден момент, ако не ги препознавав во униформите, ќе помислев дека се војници.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
