упорит прид.
упоритост ж.

упорит (прид.)

- А упорит. Се фаќам со каул дека ги има избичено сите трупци долу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јас бев упорит. Ја молев.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го користат дамското право и слобода да се испружуваат во бикини, а како што се упорити бргу можат да стасаат и до топлес.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)