упропасти (св.)
Овој здодевен Французин ќе ја доведе полицијата. И, тогаш сѐ е упропастено.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
БОРИС: Некои работи не ги разбираш, а не смеам да чекам полека да ти се разјаснуваат. Ќе се упропастиш. Немам време да чекам да пораснеш.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
СОЊА: Не сум ти јас виновна што си го упропасти животот.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
- Ах, тој рулет, тоа казино, и мене во младоста ме упропасти... - издивна Татули.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Го презираше повторувањето, принцип што се провлекуваше низ сите негови дела, зошто тоа е клуч за раѓањето на вкусот, и поради тоа лесно би можело да ја упропасти онаа апстрактна замисла каква што е концепцијата за редимејд, која треба да биде неоскверната и оддалечена од сферата на сегашните или идни теории и формули, „што се темелат на повторувањето“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
3. ГЛАСАЊЕ - Инструмент и симбол на моќта на слободниот човек да направи будала од себе и да ја упропасти својата земја.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Револуцијата, според него, ја упропасти Франција залудно трошејќи ги националните вредности во име на еден божем правилен поим за нацијата: „Оној ден кога му ја отсече главата на својот крал, Франција изврши самоубиство“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Беше сосем можно лицето на соседната маса да е шпион на Полицијата на мислите и сосем беше можно тој да се најде во визбите на Министерството на љубовта во рок од три дена, но една половинка од цигара не смее да се упропасти.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А тие продолжија: Си го упропастила брашното, и почнаа да ме убедуваат дека не е еднакво житото од нашето поднебје и од нивното.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ем сум гладна, ем многу љубопитна да дознаам дали сум го упропастила лебот.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Тој си замислуваше како го полнат нејзиниот град илјадници од оние млади распашани луѓе, што самозадоволно се покажуваат, убави и дрски, и дека некој ќе ја придобие неа, неопитната, ќе ја упропасти нејзината младост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ја видов дури и безбојноста на воздухот, како што на првиот билборд лесно ја препознав лажната насмевка која ќе ни ја упропасти иднината.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Нив можат да ги предизвикаат само театарски адоранти налик на оние што ги истакнувале вредностите на пиесата на Виктор Иго „Ернани“, што го исвиркале „Галеб“ на Чехов, што со стиснати тупаници му се заканувале на Мерхолд оти им го упропастил Гогољевиот „Ревизор“ или, пак, налик на оние кои извиците „Браво“ од задоволната публика ги заглушиле со силни свирежи упатени кон тенорот Роберто Алања по завршувањето на романсата на Радамес од операта на Верди, „Аида“, изведена во Миланската скала.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Најпосле, дури и најмал отклон од тој стил, дури и блага замена на тој изглед може да го упропасти целиот ефект, да ви ја дупне возбудата и да ви ја спласне заинтересираноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
