фонтана (ж.)
Светот - свет е, а ти - крв и рана, кој го слути твојот жеден плам, и кој слути дека си фонтана кога ноќе поминуваш сам.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Се сети на запалените бензиски складови, на високите фонтани, на истрелите во ноќта.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
КРИСТИНА: Повелете на верандата. Таму ќе бидеме на мир, а и воздухот е почист. Поради фонтаната, а и езерото не е далеку.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Среде него во изѕиданата фонтана весело шуркаше водичка од големи цевки.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Дојдов до свијокот. Го немаше. Избив кај централната фонтана...
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Фонтана. Да блика водичка, да шурка, убаво да биде, свежинка да шири, жедните да застануваат, да пијат, да се разладуваат...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Само прозорците се отворени за да може да се дише и гледаат кон убаво дотераните тревници, однегуваните стебла со високи крошни, на фонтаната и куќичката во паркот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тоа дали господин Mutt (псевдонимот на Дишан за таа прилика) ја направил „Фонтаната“ со сопствени раце или не, не е важно. Тој ја ИЗБРАЛ.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Тогаш Рокфелер центарот, крај фонтаната.“ Гласот ѝ звучеше мртовечки.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ѕидовите станаа фонтани, фонтаните лакови, куполите небо, небото цветен килим, а сето тоа исчезнуваше во чистиот простор.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
И понатаму - Градот плива во смет: валкани улици на кои се пластат слоеви од прав, фонтани што се претворени во кошници за отпадоци, зелени површини на кои од паднатото лисје и разновидните отпадоци зеленилото воопшто не се забележува, руинирани контејнери околу кои се таложи сметот, хаварисани возила - оставени како старо железо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Молскиот акорд А беше очекувана смисловна перспектива, кога музичарот и виолината без напор ги прескокнаа ѕидот, оградата на балконот, толпата пред фонтаната со боза, градот итн.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Од новата фонтана пред градскиот парк бликна млаз свежа боза. Луѓе како луѓе, се собираа пред чудото. Некои дури и се напија од бозата.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Или на оживеана фигура од некоја сѐ уште неоткриена фонтана сочинета од цел хор маѓепсани девојки.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во ќошот наместив едно мало фонтанче кое скоро си го купив.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Авенија на виножитата. Мост на добрите надежи. Фонтаната на росата. Плоштад на човечноста...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сега ми се меша шумолењето на водата од дождот со шумот од фонтаната.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Додека ги чекав гостите глетката, ова прекрасно зрение: фонтанчето ме асоцираше токму на македонските состојби кај нас, едно добро вртење во круг.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Со тоа ќе се обележи триумф на сендвич државата и секој втор транзициски Македонец што работи како таксист, а со самиот влез на триумфалната капија налетуете и на циганите кои ќе ве пречекаат скокајќи у прљавата фонтана. Страшен призор на триумфот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Пивото веќе проработе и морав да тркнам до Бешикташ на гости да фрлам една жута фонтана.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
