фурка (ж.)
Чувај, од овие две раце чекаш... дури и тие некој ден не се исушат... (преде на фурката. Пауза). (влегува поп Јанче и оди кон баба Анча полека играјќи се со бројниците).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
На самиот камен стои фурка, а покрај него табла полна со пластови. Време квечерина.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Божем некој друг ти печали та ајде, бабо Анчо, удри гори што повеќе. (Ја зима фурката и седнува на каменот) Да ти се невиди и среќата твоја вака...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ја зеде ронкарката метла, ги смете ронките, им тури пак вода на рацете, кладе борина, седна покрај оган и ја запна фурката да преде.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Разбојот и влачењето сакаат седење на едно место, а со фурката може и на вода и в комшии да се прошета и да не губи од работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Си зеле фурките. ракавите, калците, чорапите, си седат, си предат, си везат или плетат, чекаат ред и разговараат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Пулиш? Сите ние, која фурка, којa вретено и скоро сите имаме игли за плетење.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Фурките и вретената таму, во еден куп! На извршување!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во оџакот одново се разигрува пламенот, баба ја остава фурката и стана.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
