хистерија (ж.)
Психоанализата ја сфаќа анорексијата како форма на хистерија, примарно поврзана со дилемета на субјектот за сопствената желба.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Таа, на магичен начин, ја поврзува реалистичката постапка на Јован Бошковски, авторот на првата збирка раскази на македонски јазик, со некаков си урбан „фантастичен реализам” на Веспа Демонска, на пример; или, Урошевиќевата постапка на „онеобичување” со гротескната слика на градот на Ермис Лафазановски; или, налудничавото Скопје потонато во православна хистерија од Самураи на Славко Јаневски со новиот сензибилитет и урбаниот пејзаж на Буде; или, лирски снажното стареење и изумирање на нештата од расказот на Димитар Солев со осаменичкото, отуѓено и невротично „живуркање” на студентот од Ѓон на Драги Михајловски; или, Чаршијата од предземјотресно Скопје на Данило Коцевски со денешниот Битпазар од расказите на Јадранка Владова; или, фактографското отсликување на личните спомени врзани за скопското предградие на Ташко Георгиевски со александриската или „борхесовската” постапка на ерудиција која ја негува Венко Андоновски...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Се крена долга и дива викотница, врева и бука и само се слушаа нетрпеливите до хистерија извици на Авдотја Инатјевна, која велеше, „Ама побргу, побргу! Ах, кога ли ќе почнеме од ништо да не се срамиме!“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во нивната хистерија таа веќе е загубена.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Напротив, воената хистерија е постојана и универзална за сите земји, а чиновите како што се силувањето, ограбувањето, колежот на деца, претворањето на целото население во робови, репресалиите спрема заробениците, меѓу кои се подразбира дури и варењето и закопувањето на живи луѓе, се сметаат за нормални, а кога ги извршува сопствената страна а не непријателската, дури и за јуначки.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Токму во Внатрешната партија воената хистерија и омразата спрема непријателот се најсилни.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Поважно беше тоа што сексуалното лишување предизвикуваше хистерија, пожелно затоа што можеше лесно да се трансформира во воинствена треска и во обожување на лидерот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, без разлика на сѐ, девојчињата врескаа во хистерија од задоволство, аплаудираа; една дури дотрча и ме бакна во образот, а Земанек стоеше веќе неколку мига со моторот под себе и зјапаше во мене како да го видел Свети Петар.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Поради тоа, треба да се внимава како се зборува, треба да се вардиме од папагалски повторувања, а посебно треба да се внимава на потпалувањето на хистеријата“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во совршенството на осаменоста сите сме способни да изградиме градови во длабочините на водите, ангели на харфи кои се појавуваат во темницата, свет на хармонија и задоволство, далеку од глупоста и хаосот на секојдневието, од колективната хистерија и движењето низ толпата која ме загушува, каде што освен просторот и времето нема никаква емоционална поврзаност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Животот не е симплекс ниту пак човекот знае да ги симплифицира работите и во колективната хистерија, психоза, субверзивен хаос, сукцесивно би следела потребата од пронаоѓање на интенцијата на нашето постоење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Но под притисок на макартиевската хистерија и антикомунизмот, кога и најмал знак на пријателство со комунистичките земји бил доволна причина за анатема и кривично гонење, Американскиот сесловенски конгрес престана со својата дејност.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
