хо (изв.)
ПИЈАНИОТ: (гледа ракија пред нив. Спокојно се подсмева) О-хо ... ракија ...
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Тој отпрво, зафатен со работа, не го забележа, но кога го виде зачудено ги покрена окалките: – О-хо, нашиот водоносец! – извика командантот весело, бришејќи си го со чисто бело шамиче замаглените стакла на окалките. – Каква чест! Седни.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
„Ох-хо-хо! Навистина, душата по мака ми оди!“, се слушна и гласот на дуќанџијата и...
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
