чекори (несв.)
Оди по бразда, чини, и збира Силјан црви и бидејќи многу чекореше, дошол близу зад татка си.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Со маузер в рака прав чекори сега, јаребица итра, тој — Поповски Лаки, да не речат дека пред аскерот бега, да речат, што не го плашат маки
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
КОСТАДИН: Ех! Знам и јас... Пари им требаат! Пусти да им останат... (Чекори нервозен).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
По сокаците чекорат кондури с клинци ковани, штамата сечат с ножови и пијат вино румено.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Бегалците упорно чекореа напред, по прашниот друм, не смалувајќи ја никако брзината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Со детска волнена шапка на глава, издолжен штрковски и призрачно зелен, кон нас чекореше Пенчо.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кузман полека чекореше. Рацете му беа завлечени во длабоките џебови, паларијата - зафрлена на тилот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ги видов недалеку од дрвеното мовче на Вардар, чекореа кон мене.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Зимаа стркала топка од бели мисли но ти не извика топла е студенината на снегот Па сега без прекин чекориш по тенкиот млаз од светлината што како пат виножитен се распнал меѓу погледите и води во густата жижа на едно познато молчење Се чудиш зошто се гранките во превезот румено бел проѕирни како мирната и широката мрежа на очите Но колку и да се надвесени тие над мртвите води сепак би те грабнале на раце
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Тоа не е сѐ. Зад колата чекори третата судбина: ситнолико дете со суви усни и влажни образи; тоа се држи со двете раце за решетките и тивко, ретко, речиси нечујно липа низ раширените ноздри; погледот на влажните детски очи не се одлепува од кучето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се виде како чекори полека кон циркуската кола од која секогаш низ лимена лула благо пробиваше чад.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Станувај, му велат. - Чекори... - Ќе стрелате од грб?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Чекорам како во арена и предизвикувам восхит. Со маска на лице.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чекореше. Лицето му беше напрегнато.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се ведне и го дига изнаказениот Тони и полека, отфрлајќи се со подолгата нга, чекори по влажниот тротоар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се исправи. Полесно е кога чекорам, мислеше, кога ја набивам земјата со моиве рамни стапалки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Забележливо витка. Грациозна. Чекори полека. Достоинствено. Фризурата крената; косата собрана на темето. Разголен врат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Чекореше со ѕвездите, со реката, со ноќта - со немирната, појава од среќа ноќ... Чекореше. Занесен. Усмевнат. Среќен...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но јас не можам да чекорам во кругот на тој јазал, мислеше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Полека чекоревме. Под нозете ни шумеа лисјата: нивниот сув, остар шум језовито ги пригласуваше моите зборови...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
