шикне (св.)
Од лицето на Руса, која не трепна и не офна, шикна крв, тој ја поклопи со дланките.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Танаил се пресвитка и падна врз бистата облевајќи ја со крвта што му шикна од главата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Во утробата на Томеица во една милисекунда зовре еден крвоскок кој како да ѝ шикна нагоре низ вратот, директно и тресна во лицето и се разлеа насекаде.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
