ѓомити прил.

ѓомити (прил.)

А може затоа ме пика во пазувата за со рацете да стигне до неа, ѓомти случајно, а таа кучката, ќе се таи и ќе се насладува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ја анализираа сорбонската дисертација, ѓомити експерти, а тоа беа добро насаскани домашни експертутки за мала коска.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)