двесте (бр.) - триста (бр.)

Само тиа бакшиши шо и даду виа години може двесте, триста пушки да купа и да и раздела на двесте триста наши момчиња, еве ти цел табур наша војска" — си помисли Толе и уште тука му вети на Бешот и Атанаса: — Од мене, Трајко, и ти даскале, и од дружината моа за сега имаш сто вакви пушки, — и ја удри малихерката негова.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мариово, пред двесте триста години било етимско ничие; друга прикаска имаше: како тоа било хасчифлик лично на султанот, кој го подарил на својата султанија Мара — Кола Марија — и оваа ги ослободила мариовците од секакви даноци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сете пари ќе и чуам само за пушки, лели велиш оти ќе ни требат, И уште тука Толе се распаша, го извади ќемерот од Арсланбеј што му го зеде во Старавина со шеесет и пет лири, во кој беше ги сместил и оние од овците од Букри, та ги истури на сакмата и почна да ги брои по десет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Другите залегнаа во растот и отворија оган, a пo кратко време затрештија и бомбите, но аскерот не се раздвои.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Селото Градешница се спростира на двесте триста метра по десниот брег на Урупската река, а на средето е разделена од еден висок мел, така што повеќе личи на две отколку на едно село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Четниците тргнаа по војводите на спротивната страна од Милана, назад кон Ливада, со надеж да се искачат на тој највисок врв и да ги најдат своите другари Попов, Сугарев, и Цилета и да ја поделат борбата и судбината, но на двесте триста метра под чуката просто нагазија на залегнатиот аскер, кој ги дочека со плотун од десет метра растојание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Илија си зачури со цигарето и покрај мелот, по тесното патче, се приближи крајната куќа од долното маало.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И еден ден идат некакви Турци трговци од Битола во Лисиче и од осум куќи село, купуваат седумдесет волови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)