шеесетина (бр.) - година (имн.)

Овој човек беше обичен човек, богобојажлив, задуман, загрижен, наоколу шеесетина години.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ова го најдов кога бев жив, кога имав шеесетина години, запишано на парче избледена хартија меѓу листовите на една книга во мојата библиотека.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Внимателното читање на сите осум досегашни книги, на некој начин (авто)резимирани во оваа последна, деветта, сосема ме убедија дека Ти, драги Луан, навистина никогаш, во ниту еден миг од своето живеење, во ниту една од семожните ситуации во кои си се наоѓал во протег на последниве шеесетина години од Твојот свесен живот, немаш сторено (кажано, помислено...) ништо, ама навистина ништо без претходно да не се запрашаш како за тоа би суделе (мислеле, чувствувале...) и како на стореното или на кажаното би реагирале Твоите родители.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не знам треба ли тоа домашно воспитание да го детерминирам како патријархално (типично балканско...) и да го појаснувам најпрвин преку вашиот фамилијарен егзилантско-емигрантски фатум, кој нели неминовно ве упатувал едни кон други, бидејќи само така сте можеле ем да се чувствувате колку-толку безбедни, ем да опстанете во пустите туѓи куќи, туѓи јазици, туѓи градови (улици, институции, инстанци...) што везден сте морале да ги (п)освојувате...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Воспитувајќи ве имено според таквиот модел, вашите родители вам ви го пренесоа најсуштественото: дека единствениот приоритет во секој еден живот не се ниту материјалните вредности (колку и да се тие важни), ниту формалните успеси и таканаречената слава (колку и да е таа заводлива), дури ниту култот на здравјето на кој толку често се повикуваме...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Седнат на златниот престол во најсвечена облека, со голем турбан на главата украсен со најскапоцени дијаманти, во долга свилена долама, со златно извезени пантовки на нозете, седеше старец од шеесетина години достоинствено и гордо ги примаше пријавените од Великиот везир странски дипломати.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Ние го бараме оној каде пред шеесетина години беа сместувани македонските и грчките партизани од граѓанската војна кои беа лекувани во албанските болници...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лево – високи згради кои ги немаше пред шеесетина години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во селото Подгорје најдовме осумдесетгодишен маж кој ни рече дека пред шеесетина години поминаа по тука многу луѓе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)