бев (гл.) - земе (гл.)

Имено притисоците не стивнаа и натаму продолжуваа со несмален интензитет.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И покрај сѐ Марковски – кој зад себе веќе имаше добиено еден судски спор против истиот свој работодавач и поради тоа беше земен „на пик“ – упорно продолжи да оди на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тие не беа зеле никакви алишта, дури ни палтото на мајка му.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон ја беше зел својата лажица и брцкаше во бледиот сос што се разлеваше по масата, правејќи цртеж од едно развлечено поточе, како Сајм претходно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, тоа било време кога многу од семејствата ги беа зеле своите загинати и ги закопале на свои гробишта.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А мангупот ѝ беше зел и мерка, па и алиштенца од мајка ми ѝ подаруваше за да ја поткупи, а таа одбиваше да доаѓа зашто почнал и да ја штипка и да ја срамоти, а тој само ја „мувал“ - така ми рече кога го искарав.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Меѓутоа, размерите што ги беше зела ВМРО со дејноста на својот легален и нелегален апарат беа толку големи што ЦК, да беше составен дури од професионални револуционери, пак не можеше да одговори на созреаните потреби за пропагандата, агитацијата, подготовките, обуката, камоли пак да раководи со револуционерните дејствија во цела Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Веќе беше истрчан низ вратата и веќе беше зел да го дроби тој снег, забиен со своите скокови во неговата длабочина и завиорен во еден огромен круг околу зградата на својата пилана, среде таа шума, чии што дрвја прилегаа повеќе на облаци од окит, а здивот веќе му збиваше во градите како триста тапани.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Б.С. кој го беше зел чадорот од рацете на жената пред таа да седне, со љубопитство ја разгледуваше коскената рачка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во тие времиња ако беше земен на нишан, сигурно ќе те погодеа, зашто не се знаеше кој сѐ нѐ стрела, кој поради себе, кој поради козите, кој поради кариерата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Откако се премости критичното време со козите, спасителките на нашите животи, со златникот на дедо, во кој беше собрано сето наследство кое ни беше земено, а според Мајка, вратено од добриот Бог, па се спасија нашите животи од гладувањето, со Мајкиното жртвување да работи како касиерка во киното „Балкан” – требаше да настапат посреќни времиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но за прв пат беше зел книга од Мајкиниот дел на библиотеката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Си го беше зела малкуто накит што го имаше, златниот прстен со алемкамен, наследен од мајка си, којшто минал низ прстите на повеќе генерации.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И така, татко беше ја вратил мајка во Боишта, откај што беше земена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)