Викав, но глас не се слушаше. Устата ми беше нема како и улицата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Беа нема поворка во мракот. Со нив и лилјаците се изгубија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Светлана беше нема, тоа што го слушна и виде не ѝ дозволуваше одбрана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Зар уката не беше нема и глува?
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)