Најпосле, незабележано за самиот себе, старецот отиде малку на страна, во шумата; тој веќе се беше смирил и акаше без цел околу грмушките и дрвјата; парченца од шишарки и лисја испопаѓаа врз неговата мртва глава.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Треската ѝ се беше смирила, но сѐ уште беше болна, имаше температура од време на време, не стануваше од кревет, беше ужасно ослабната, многу истоштена.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)