бев (гл.) - за (предл.)

Но меѓу оние што беа за радикално решение на козјото прашање – за уништување на сите кози, не доаѓаше предвид никаква отстапка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми се нагледал секакви чуда на Балканот, но ова што се случуваше со козите беше за него најчудниот и најневозможен период.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таму клучните луѓе беа за смирување, ама сега, кој да ги смири републичките, особено заколнатите анти­козари.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Требаше да ми дојдеш кога беше за доаѓање, - ѝ велам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И ова сега беше за мене како некој сон, но не оној розев, црвен, и виножитен, а сепак сон, чудо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Жедни бевме за одмор. Во хотелот „Киев“ таа ноќ имаше бал, а сето тоа нѐ однесе во некоја нестварност, во соништа, можеби поради заморот што го чувствувавме.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Па мили мои, јас можев да одам во Париз, што беше за мене да појдам сега во Париз!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се виде таа, шо се виде, но ако сакате да протутните ошче некој ден и друг, кавги неќу да слушна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо беше за правење — се направи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Знаеше дека Велевата душа и без неговите приказни го чувствува животот повеќе како приказна отколку што го сеќава таков, каков што си беше за аргатите, тежок, безмилостив, волчи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Писмото беше за жена ми.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Страшилиште беше за Харпија—Албанец гневен сегде што грабеше стрвно.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Од устата нивна говореше суетата: загрижени беа за првенството свое кај логотетот и кај Царот, а во Филозофот виода натрапник што сака да се послужи со тоа првенство.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Рече дека таа идеја ја дала Луција, како култ- координатор на целото училиште и на Партијата, и дека наградите (три: една прва, една втора и една трета, во парична вредност која не беше за потценување), ќе бидат доделени на денот на врачувањето на дипломите, на самиот крај од нашето четиригодишно школување.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Најголем дел од барањата, навистина беа за индивидуални права.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Она што bop-от и rock’n’roll-от беа за повоениот поп, истото тоа беше оваа нова литература за веќе етаблираната модернистичка традиција, која во тоа време ни беше пласирана во колеџот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сновидение за тебе беше за мене молк, пред лелек...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
На враќање ги собра писмата од сандачето. Набрзина фрли поглед на сите. Сите беа за комунални давачки адресирани на машина за пишување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако беше за рушење на ваквите предрасуди, не ја оправдуваше ни онаа љубов во која безглаво се влегува и чија странична штета за навек остава траги.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Туку думата ми беше за првите компјутери во бившата Југославија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Тоа беше истиот ден кога и Јоже сврши работа, така што главната панихида пак беше за него, а Гоцета само попатно ќе го споменевме. Речиси како денес.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Значи, зборот ми беше за персоналот на некогашните продавници, самопослуги, гранапи, колонијалчиња како сакаш речи ги.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Сношти беше за сношти, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако беше за колење, му велам, ќе те заколев уште таму.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ти си, Борисе, како извртен минтан. Пред ова беше за другиот Онисифор. Нели сте и роднини?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега седел на двоколката и ги греел прстите меѓу стиснатите бутови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакам убави приказни. Знам, омилена бајка ми беше за малата сирена. Се поистоветував со неа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Беше за време на ручек и некој ѓаволски се пошегува со тоа како татенцето го шмукаше расолот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Побргу тие беа за жалење отколку за потсмев.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Повикот, се знае, беше за мене. Се разбира од амбасадата. Кој ли може да биде сега?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше во нивната судбина некаква горчина поради релативната отфрленост, како да беа за еднократна или двократна употреба, особено дипломатите по клуч кои живеејќи во довчерашниот сјај на високата мисија сега требаше да се провлекуваат со месеци низ лавиринтот на Министерството, да бидат забележани или да се најдат во некоја нова клуч- комбинација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да се урне или не Картагина! , беше за мене дилемата, парадигмата, која не престануваше да се наложува со својата актуелност, од античките па сѐ до денешните времиња.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ме најдоа на провала. Бев за разум повисок од мојот старец во таа вештина но сепак ме најдоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Џулија беше за нијанса побледа од обично, така што нејзините дамки јасно се истакнуваа, но и понатаму храбро гледаше во О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Татко не можеше да ѝ се начуди на промената на Камилски: на почетокот радикален пуританец, кој беше за пресметка и отстранување, како што велеше, на опасните турцизми, а сега дури стануваше толерантен и помирлив кон нивната натамошна употреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Па не ѝ беше за бадијала изметот. Што носеше попот од село — сето ѝ го даваше нејзе, преку некаква снаа од втор трет братучед, кај која Анѓа се прибра со братчето кога попот ја напушти нејзината куќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Имаше и поопасни, полоши бунтовници од Мариовците, но режимот беше за сите еднаков.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тие кожи што беа за гајди, таргачи, мешини, ги сушеше така цели, превртени од внатрешната страна, а оние што беа за опинци, постеќии или ремења, ги распоруваше, ги оптегнуваше со клинци на чардакот и ги премачкуваше со ќуќур, стипса, сол, или со сок од билките чуен и ноктец.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Најмногу, се разбира, беа за тоа на Лумана да му се дојде до глава, ама тој ретко доаѓаше в село и кога ќе дојдеше, никој не знаеше.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Најчесто зошто не сакаа да признаат колку се несреќни, полесно им е да глумат лажна скромност, зошто и така не беа за големите работи во животот- кукавици, плашливци.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Единственото спокојство е надежта, дека можеби ќе те најдам и можеби ништо повеќе нема да ми изгледа толку мизерно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Некогаш ако ни беше многу здодевно, ќе се качевме на највисоката и ќе си правевме „плескавици“ - тој што беше на земја ќе подрипнеше, а тој што ќе беше искачен горе исто така ненадејно ќе потскокнеше и ќе си го плеснеше газот од седиштето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Едни беа за пржење, други за послужување и сите си имаа розови лажици и виљушки.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Освен лулашки, имаше и клацкалки, ама тие беа за помали деца.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дали беше за верување и денеска не знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Боже пази да гибнеме од дрвата што беа за Коледе пред да дојде времето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во суштина, киберпанкерите за хакерите се она што јапите беа за хипиците - политички, трезвени, световни верзии на алтернативната култура.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кавгата беше за кредитот кој го зема. Дваесет илјади денари.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Жал му беше за речната убавица, но не можеше да ѝ помогне.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Најпосле бегот воздивна тешко: „Да ти кажам сега зошто те викав и дека овој долг муабет не беше за бадијала, иако мене не ми беше лесен, да знаеш.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Доста беа за денес грижи”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ту, анасана, цела раја се крена за една црква, а да беше за џамија корбачот ќе мораше да игра!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)