бев (гл.) - загубен (прид.)

Уште една паралела со историјата на Србија: да беше Србија незадоволна од својата судбина во државата на Немањиќевците, таа ќе правеше обид да се ослободи и да им се спротивстави ним со стремежот да се присоедини кон Бугарија; но обидот ќе беше направен и ќе доведеше до саканите резултати само ако дозволуваа историските околности; но последниве не го дозволија тоа и Србија се помири со околностите и беше загубена за Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Каде ли беше загубен човеков?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Токму така и бев рекол на Цвета во нивната плевна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Без неа во ридиштана бев загубен овен без никаков знак за патот кон бачилото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Седевме уште долго. Тоа, пак тоа. Истите разговори- истите одговори. Излез не гледавме никаде. Целата вечер беше загубена.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Да не беа Томо и Рада, Ана од поодамна ќе беше загубен случај.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)