бев (гл.) - каллив (прид.)

Тие сега не беа калливи суштества, што се пентарат по скелињата, нити пак ситни точки, што се движат некако чудно, како клопчиња, по улиците малечки и валчести, гледани од највисокото скеле, со чудна некоја форма и со уште почудни движења.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
9 ЦЕЛИОТ претходен ден и во текот на ноќта врнеше. Патеките беа калливи зашто цела ноќ поминуваа нашите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)