Винстон, покрај редовната работа, секојдневно минуваше долги часови над комплетите на „ Тајмс“, менувајќи ги и разубавувајќи ги написите што требаше да бидат цитирани во говорите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Картагина беше заземена и уништена во 146 година. Зборовите на Катон не престанаа да бидат цитирани.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Оној ден што почнува со: „Каков срам и врз нив и врз мене, и врз нашата слобода, независна, неврзна држава...“ би можел да биде цитиран во целост, до крајот на пасусот, само да не е толку долг, а забелешката која следи: „се наведнаа, зедоа по една кисела слива, си ги закиселија непцата и скиселени исчезнаа“ се ретки примери на блескава иронија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)