ведри (гл.) - око (имн.)

Вакви ведри очи има таа и ситно бело лице.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога по три дена не побарал ни јастие ни питие, и кога почнала да се шири неподнослива реа, влегле стражарите внатре, и го виделе, потпрен на својот стап како упорно, со ведри очи гледа во натписот од книгата чудна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)