викне (гл.) - во (предл.)

- Ја расформираа бригадата. Мене - продолжи Јани - како и многу други, ме викнаа во командата и по долго распрашување, ми рекоа: - Ти, другар, или во ОЗНА или во УДБА... Одбери...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
КУРТА: Еднаш ме викнаа во манастирот кај Трескаец.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
- На село! - викнаа во еден глас и двајцата револтирано.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Веќе имав подзаборавено, кога пред 17 години ме викнаа во болницата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Затоа и те викнавме во уќуматов, зашто овој меџлис што го собравме најде еден карар за тебе, ибн Пајко ефенди.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И после ќе ме викнат во штабот на 670. бригада, кај комесарот Стрингос и командирот Лушас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Тоа е прекрасно, - викнаа во еден глас и Наде и Елена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сега агата го викна в дуќан за да му плати, му нарача и шербет и почна да го распрашува и да го исмејува, да му се руга, сметајќи го за глупак. – А така, суреди вас Мариовците кадијата наш, а?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Што ќе се напиеш? - праша Геро, како да го викнал во негово маало, и ја крена раката да штракне со прстите, како да ги довикува другите тепачи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ајде! - викнаа во ист глас Бистра и Миле.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа полека се спушти.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Утредента учителот нѐ викна во училиштето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сакам да го викнам во грмушкава за да не сум сам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но во студено време, кога запалив трески да се греам, ме открија и ме викнаа во управата на гробиштата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)