вклопи (гл.) - во (предл.)

„Погледнато наназад, првата книга беше наивна“, вели тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Имав приказна од еден извор и мислев дека тоа е општ ефект или општ начин на кој луѓето се однесуваат, место да дадам и многу други информации и да видам како конкретната приказна се вклопува во нив.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во традицијата на балканските класици Луан Старова успева овде да оствари еден мајсторски потфат а несомнено ни резервира и други бисери од овој жанр: Времето на козите е само една книга од една трилогија, која, пак, се вклопува во еден уште пообемен циклус...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Овој концепт нај­добро функционира токму во Ворхоловите филмови: кај него грешките идеално се вклопуваат во неговата тогаш веќе воспоставена естетика.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беа во ред додека не те сретнаа тебе!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога клинците кои ги познававме ќе добиеја нервен слом или ќе извршеа самоубиство, луѓето зборуваа: „Гледаш! Ете!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Она што би можеле да го сметаме како техничка некомпетенција, првиот теоретичар на американската авангарда, Јонас Мекас, го прогласува за интегрален дел од нив­ната естетика: „... дури и грешките како што се неострите кадри, камерата која се мрда, несигурните чекори и движења, преекспонираните и неекспонираните секвенци - сето тоа станува дел од новиот филмски речник, неразделна компонента на психолошката и визуелната реалност на модерниот човек”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Виртуелниот простор за полимедискиот уметник и теоретичар Peter Weibl е паралелен простор што не се вклопува во одредбите на њутновата okno.mk | Margina #15-16 [1995] 33 физика, простор кој овозможува симулација на објектите-слики, поточно како-божем- предмети и покрај редот на реалното; виртуелната топка може сосема лесно да се наоѓа таму каде што веќе има некој друг предмет.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа навистина погоди куп луѓе што сакаа да ги одржат старите стереотипи. често се прашував: „Дали тие луѓе кои си играат криенка воопшто се грижат за оние сиротички луѓе кои едноставно не можат да се вклопат во зададените улоги?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Бидејќи, убеден сум, Гутенберговата галаксија над нашето небо полека гасне, речиси видлива со голо око на ѕвезденото небо, а притоа нејзиното зрачење до нас се уште позначајно не се пробило. (Данило Киш, 1973) Маргина 35 47 ИДЕОЛОГИЈА И УМЕТНОСТ Илустрација: Diego Gravinese 48 okno.mk Од 7 до 10 февруари оваа година германскиот Гете институт во Музејот на современата уметност во Скопје, во рамките на темата “Уметноста во служба на идеологијата”, организира проекции на три документарни филма (за тројца уметници коишто совршено се вклопија во “каноните” на тн. фашистичка идеолошка естетика: режисерката Лени Рифенштал, скулпторот Арно Брекер и композиторот Норберт Шулце) и предавање на г-динот Марсел Швирин за нацистичката естетика (главно низ филмовите на Лени Рифенштал).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Осмоаголните форми на црквата и камбанаријата многу успешно се вклопени во целата модернистичка архитектура, со која изобилува главната авенија на Западен Берлин...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Луѓето не стануваат она што требале да станат според својата природа, туку она што од нив го прави општеството...благородните чувства...како да се собираат, свенуваат, насилно оттргнати и отсечени за да ни доликуваат во општењето со светот - налик на деца-питачи, осакатени и унакажани од родителите, за да што подобро се вклопат во она што ги чека во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Така на пример, Кант за не(среќа) вели дека за нештата по себе не може да се зборува, на тој начин зборувајќи за нив; или Витгенштајн од Tractatus-от објаснува извесни факти за структурата на јазикот, светот И врската помеѓу нив, со поента дека таквите факти не можат да се изразат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Идентификувањето на уверувањата коишто немаат доволно поддршка од процедурите за оправдување и нивното отфрлање од корпусот на знаењето е речиси согледано како негово „прочистување“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бидувајќи критична, таа испитува сѐ, и често е поосетлива за слабоста отколку за јачината на она што го проверува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во принцип, ништо не е свето за модернистот, кој е подготвен да ги испитува гледиштата повторно и повторно за да види дали тие сѐ уште се вклопуваат во критериумот за прифатливост.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Очигледно е дека овде постојат општи теми кои заслужуваат внимание; сепак, сега немам намера да расправам за нив.1 Мојата цел е да проценам (или барем да започнам со тоа) на кој начин еден современ философ се вклопува во оваа схема: Дерида.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој смета дека кога не би постоеле некои зборови што го имаат добиено значењето по директен пат, непосредувани со други зборови, тогаш тврдењата не би имале одредена смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Нивните духови тешко се вклопува во планираниот проект.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Да не се изоставуваат таквите дејствија, тоа се вклопува во мојот концепт на согледувањето на телото.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дури не бев ни сигурна што може да значи за мене смртта на Таша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислев дека нема да можам да се вклопам во тажниов настан.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се чувствуваше слаб и немоќен за да може болката повторно да се бори со множеството детали, со нештата што требаше да се координираат, една работа да се вклопи во друга, прво ова да се направи, а потоа другото да следува, целата конструкциска скица да напредува со точен редослед, и соодветниот човек и соодветниот материјал да бидат на соодветното место и соодветното време.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Геј-живеењето не се согласува лесно со основните премиси на хетеронормативноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Попрво, тие си придобиваат конкретна родова асоцијација преку диференцијалното обродување на жанровите што ги создаваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие не си ја доживуваат желбата како доказ за својата човечка дејственост, како потврда на природноста на нивната човечка природа, како израз на нивната спонтана усогласеност со природниот, даден свет.469 Не можат да ги восприемат своите инстинкти, своите емоции, своите копнежи и похоти како зададени поставки на универзалната човекова природа, како очигледни, нагледни и сосема усогласени со начинот на кој нештата си се по природа – накратко, со човечката природа. ‌Многумина хетеросексуалци се отуѓени и од хетеросексуалната култура, од културата на хетеросексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, геј-субјектот кого го влечат тие афективни или дискурзивни можности може да не изразува толку идентификација со жените колку привлеченост кон културните вредности што се поврзуваат со извесни практики што, ете, генеричките конвенции ги кодирале како женствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој може, да се послужам со бродвејскиот пример на Клам, да има посебна склоност кон чувствителност или емоционален набој или лични облици на израз – вредности што добро се вклопуваат во песните што прагматиката на музичкиот жанр конвенционално ги става во поджанрот на песните што ги пеат жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Бидејќи логиката на сексуалниот поредок досега толку длабоко се вкоренила во еден неописливо широк спектар на општествени институции и бидејќи се вкоренила во најстандардните прикази на светот“, забележува Ворнер, „квир-борбите не се стремат само кон толерантност и кон еднаков статус туку и кон предизвикување на тие институции и прикази“.468 Квир-политиката нишани право во срцето на нашиот модернитет. ‌Геј-мажите, како сите настрани, нужно се откинати или отуѓени, барем донекаде, од хетеронормативната култура, како и од примените облици на лично и општествено живеење што хетеронормативноста ги обликува, ги издигнува и ги нормализира, правејќи ги „главнотековни“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие се на одредено растојание од она што важи за невино, спонтано, природно чувство, од оној вид на чувство што изгледа природно – доколку сосема се вклопува во хетеронормативните општествени конвенции и доколку влегува во тие конвенции и не ги оспорува и прекршува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од 1970-тите наваму, ако не и од порано, геј-мажите имаат обичај да прават злонамерни генерациски споредби помеѓу геј-момците што се тинејџери или што имаат дваесет и некоја година – современите, ослободени, просветлени, напреднати, „сосема нераспознатливи од стрејт-момците... [и] крајно спокојни што се геј“ (како што напиша Ендру Холеран во 1978 г.), кои сосема добро си се вклопуваат во главнотековното општество, кои никогаш не доживеале хомофобија меѓу врсниците, кои не се гледаат себеси како припадници на никаква геј-заедница и на кои не им треба никаква геј-култура, од една страна, и три-четириесетгодишните (или дури и постари) геј-мажи, заглавени во некаква фанатична верност на некаков демодиран, застарен вид геј-култура, убедени дека тоа е единствената геј-култура што постои, задолжителната култура на секој што, ете, е геј.42
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А колку што општествените протоколи на нормалниот или на хетеронормалниот живот и понатаму им се туѓи на геј-мажите, толку геј-мажите не можат да си го сфаќаат сопствениот свет здраво за готово онака како што можат стрејт-луѓето. ‌Во таа смисла, геј-мажите се отуѓени и од „природата“, односно од општествените дефиниции на природното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, диференцијалното родово исцртување на сѐ и сешто, почнувајќи од машките и женските песни во бродвејските мјузикли, па до изразните жанрови и стилови што ги викаме трагедија и мелодрама, создава културен крајолик во кој голем број емоционални и дискурзивни практики се кодираат како мажественост и женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да ја определи својата сопствена философска позиција, Серл пишува: „Моите сопствени погледи не се вклопуваат во која и да е од традиционалните етикети.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но на многу философи идејата дека некој може да се држи до гледиште кое што не се вклопува во овие категории им изгледа несфатливо” (стр. 15).
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во овој век интерпретативните текстови за уметниците и нивната уметност достигнаа беспримерен степен на влијание, делумно поради својот обем и разновидност; а јавното мислење честопати е моделирано барем исто толку од објавените критики колку и од директното восприемање и доживување на делата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За да добиеме целосна слика за тоа како Риверс се вклопува во развојот на современата уметност, неопходно е да го истражиме не само неговиот живот туку и мислењата формирани и објавувани од коментаторите и анализаторите - и тоа како оние што го поддржуваат, така и оние што го омаловажуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Воопшто не се сомневам дека третманот на Риверсовите дела од страна на критиката е под силно влијание на реакциите на критичарите на неговата личност, и дека неговиот намерен публицитет и спремност јавно да ги признае мотивите и целите што другите уметници исто така ги имаат но ги чуваат во својата приватност, го обои вреднувањето на неговата уметност...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во една кариера обележана со периодично напуштање на успешните техники и методи на работа, со постојани обиди успешно да се обедини формата со значајната содржина и со една лична блескавост која што често се закануваше да го затемни креативното достигнување, не е лесно да се лоцира адекватниот центар на енергија од којшто целата извонредна креативност се ревитализира самата себеси.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А ни името не ми се вклопува во парискиот надреалистички контекст.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Напукнатите филџани врз измрсениот чаршав се вклопуваат во преживеаниот амбиент на кафеаната „Пирин“, и скоро сум задоволен кога Теодора остро ги прекинува моите присеќавања за старото маало: - Имам помала сестра.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нашите домови можат да се сметаат за мешавина на само-организирани и планирани компоненти: одредени предмети ќе заземат простор и ќе ја исполнат функцијата што ние намерно сме им ја доделиле, додека други ќе бидат наместени онаму каде што добро се вклопуваат во околината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но човекот во рамката веќе му се вклопува во мислите, пали во нив немир и жолч.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но нивното брчење се вклопува во мозокот и го дразни повеќе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од нив да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритмот на животот според Неговите формули - класово изедначување на расите и...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во медицинските кругови таквите пациенти се нарекуваат “хистерични”, “хипохондрични”, “лажни пациенти”, и со разни други имиња што ја изразуваат аверзијата што се чувствува кон оние проблеми кои не се вклопуваат во прифатениот модел (Ford, 1983).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога ги набљудував лебедите, крај езерото, забележав како извонредно се вклопуваат во пејсажот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во епохата на револуцијата, употребата на странските зборови добро вклопени во рускиот јазик се сметаше за едно од главните обележја на јазичната слобода којашто спонтано се наложуваше, се создаваа редица неологизми, превладуваше плакетарскиот и телеграфски стил, се создаваше своевиден пролетерски израз на јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така овие османскотурски заемки, колку и да биле туѓи и многубројни во балканските јазици, доколку се вклопеле во граматичката структура на примателот, престануваат да живеат како зборови на давателот и почнуваат да живеат како зборови на примателот и како такви се покоруваат на сите граматички правила на тој јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значи, туѓоста на зборот требаше да ја предизвика митската сила на пораката за да се постигне поголема мобилизација на масите се надоврза Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тенковите околу границата ја чекаа Неговата команда додека тие, со муницијата што ја имаа во складовите, не ќе издржеа ни толку колку што и е нужно време на капка алдехид да се испари, на тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритамот на животот според Неговите формули - класно изедначување на расите и ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа младо курвиче разви свој центар. Се врза со Нигеријците, брзо се вклопи во студиото на Ема, соработуваше со Машкото друштво „Осамени срца”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Како да сакаат да се вклопат во општото расположение, ракетните бомби сега убиваа поголем број луѓе од обично.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Под “сместување” не мислам само на начините како да се стигне до компанија за снимање, туку размислување каде тоа може да отиде и каде се вклопува во културната слика - што друго влегува во овој однос? ñЕден од начините на преиспитување на рамката е да се развива уметноста.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- И не треба да го игнорирате – рече Грофот – сомнението е многу корисен советник.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеби немаше сфатено, но со своето однесување тој идеално се вклопи во потрагата по задачи со кои требаше да се нагрби уметноста за да биде корисно употребена.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност чувствував дека ваквата моја двосмислена констатација се вклопува во шемата на Грофот и на неговото гледање на случајов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги вдишувам ноќната темнина и тишина ги реставрирам сите детали од минатото кои се уште ми делуваат непоимливо, руинирано и се обидувам да ги санирам да ги вклопам во сегашноста, но може да настане контроверзен судир и да дојде до пресврт од судбински, кармички размери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ова е мојата судбина, секогаш сум против себе, секогаш патувам спротивно од ветерот и секогаш го избирам потешкиот пат за одење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Прекрасно доживување, синко, искрено се радувам дека толку успешно си се вклопил во новата средина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Додека ја читав токму таа книга за Твоите духовни пријатели (пред дваесетина години, кога уште не Те знаев), за првпат помислив дека нејзиниот автор треба да е некој чувствителен, прилично фрагилен човек (un uomo fragile!), кој тешко дека се вклопува во кодифицираната слика (имагологија, стереотипија...) за стандарден балкански писател.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тие настани најчесто се селектираат така што преку нив треба да се бележи севкупната судбина на едно семејство, што служи како пример за начин на живеење во рамките на животот на еден цел народ (Solar, 2006: 262).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Докажувајќи (на дело) дека расната белетристика тешко дека се пишува од авторската позиција која би го застапувала стандардниот машки гард: рационален, академски, дистанциран... ***
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Младите не знаат што е старост па затоа и потешко се вклопуваат во тие односи, затоа и почесто тој нивни младешки револт.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Јас секако си го знаев човекот и само ладно се вклопив во неговиот филм.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)