вкопа (гл.) - во (предл.)

Сакам да се возам со автобус низ градот така можеш и да се движиш, и да си длабоко вкопан во мислите дур тече слајд шоу од фасадите.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
И предци и потомци На Јордан Плевнеш Ноќва, вкопан во плочата на Сахара, во нејзините црвени африкати, осознавам дека има земји претерано неми, во кои нема што да се откопа - ни коска, ни писмо, ни прстен, осознавам, значи, дека има претерано неми земји кои сами себеси си се кучиња - чувари.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Затоа, да ѝ запееме на семенката, да им запееме на оние кои само копаа и прекопуваа и кои сѐ подлабоко ја сокриваа и заштитуваа иднината.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Уште повеќе се вкопа во земјата и чека и не може да ја истера лошата и злокобна мисла. Се залепи како лишај.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сиот Амстердам е на вода. Лежи врз шипови, длабоко вкопани во земјата. Тука се неговите темели.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Братучедите ги закопаа нозете тука на место и не мрдаат- Србин се тегави колку што може и не може, а Шишман како камен се вкопа во макадамот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Мерцедесот пред неа нагло закочи и остана вкопан во место, длабоко загазувајќи во пешачкиот со предните гуми.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Сабајлево ми заѕвони мојот пријател новинар со покана „да тркнеме до Але Пале на една NJD презентација“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Пред неа, еден стол без потпирач, вкопан во песок.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Стоев како вкопан во почвата момент, два па потрчав по него.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Сам, вкопан во снегот, само со тој снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но во себе, некаде од своето дно, во онаа белина на својата будност, тој понесе од тука и еден скришем зачекан, оптегнат лак, исто како онаа исукана бичкија, висока и спремна секој миг да се вкопа во трупецот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во дното под неа стоеше наместен дебел трупец, се чинеше како челичните запци само што не се имаа вкопано во црвеникавата, искружена од годовите, целина на буковината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега тој многу јасно го виде на белината и своето зрно како одлета од врвот на неговата пушка и како ја фати насоката на она ужасно ѕвере, просто следејќи го в петици и сигурно настигнувајќи го, сѐ додека не се вкопа во неговата распафтана арамиска зачекореност.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таму, вкопан во дупка, со колената до вилиците и со лактите над ушите, ги слушаше цела ноќ и цел ден како го бараат, како ја пребаруваат секоја џбунка и секоја копа сено бодејќи ги напрчените бајонети.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Стојам вкопан во брегот. Како точка на погрешно место.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Соголените планини на Херцеговина ја држеа Рагуза под огнот на усвитените огледала.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Немал затворено дно, туку херметички продолжувал во вратот на мешлест сад наречен кукурбит, кој ја содржел течноста за дестилација и делумно бил вкопан во песокот на атанорот, поради порамномерно загревање.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)