вкопува (гл.) - во (предл.)

Некаде подзастануваш нешто да купиш, некаде просто зјапаш и слушаш испомешани дијалози, викања до небото, се втопуваш во средината, која толку многу внесува, та не чувствуваш дека си станал дел од неа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Нејзините железни делови просто му се вкопуваа во прстите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Си ги вкопуваме во месата, се кинеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)