влета (гл.) - во (предл.)

Истиот момент кога емисијата заврши, Бригид влета во публиката за да не и побегнам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не ми поверува!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ме праша како беше и јас и ја кажав вистината: „Одвратно!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Чкртам, а целиот сум на штрек: секој миг би можел да влетаат во собава.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Многупати се случува да настрада кутриот од некое мувиште што ненадејно ќе му влета в уста.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Низ глава ѝ мина помислата дека змиите поседуваат подмолна моќ да маѓепсуваат зајаци, пругасти верверици и други мали суштества, и дека можат да хипнотизираат дури и птици, и да ги натераат сами да им влетаат во отворените усти.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Ти ветив дека со чудо ќе го сопрам возот; и тој нема да влета во тунелот, Луцијо!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се искачивме на насипот и јас, без никаква видлива причина јурнав да трчам код мостот; зад мене Земанек викаше да застанам, да го почекам; јас не застанував, јурев кон тунелот, влетав во него, трчав и пеев: „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција“; трчав кон светлината, но експресот веќе беше поминат и не можев да сфатам дека веќе нема ништо пред мене, освен светлина; и во моментот кога излегов на светлина, кога градите ми се полнеа со воздух (каква страшна болка во градите!), видов дека Земанек допрва влегува во тунелот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со нејзината смрт жените во селото здишнаа олеснето, зашто пред извесно време, пред да се растури фронтот, Цанулица, сета бесна, влета во црквата на празничен ден кога попот Матлија држеше богослужба и му свика: ”Ти попе, црквата да си ја гледаш, а не да се мешаш во туѓи работи...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но затоа ги сакаат луѓето од американски ков.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
( - Што ќе речеш на ова, ха? - ја праша Преведувачот Помошничката и славодобитно се насмевна под бричениот мустаќ.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И кога некој во грдо сако со дамски гради и со безобразни панталони, подигнати речиси до колена, право од воз влетува во нивното претсобје, тие брзаат да го понудат со чај, а во очите им се гледа најжива заинтересираност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Знаеш, тоа ти е доживување на светот и на животот, - му одговори Помошничката, кога Преведувачот ѝ влета во зборот: - То-ест, на внатрешниот и надворешниот рамноправно?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Господинот Контра Банда(ш) влета во нашата редакција како да е гонет од лигавка и шап збудалени лилјаци во мисија на опустошување на градот Скот-е.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Настаните што ги пренесуваше Душка, до степен на вриење ја зголемуваа нејзината возбуда, па речиси и влета во прегратка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По оваа грешка Јана влета во друга.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога беше добро разоден по таа бела рамнина, сети како низ јасниот утрински воздух му влетуваат во лицето препреругите на првите топлини на сонцето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И таа доаѓаше, и овојпат ноќта влета во неговиот прозорец, бесшумна и невидлива, а кога се освести од дремливата занесеност со таа книга, во прозорецот веќе беше црно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кравата, скокајќи од болка, ја урна оградата и влета во нивата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Поради мракот, лицето не можеше да му се распознае, но тоа секако му припаѓаше на врагот преправен во брат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
(Следниве белешки немаат временски редослед)
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Изгледа како да влетав во самиот центар на фудбалскиот натпревар после будењето од нагла смрт.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Чана, не спуштајќи ја бовчата, му спискува во ушите Затни си ја таа чорапата да не ти се наполни со кал бре Геле, кревај ја демата и да влегуваме каде е празно! и не чекајќи тој да се совземе, таа влетува во првата празнина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ама само најнадарените меѓу нив ем си грицкаат ем си пеат Вино пијам ем ракија коња јавам аџамија Пеат и за Марко пијаницата и други дојденски песни пеат Па откако ќе си ги стивнат дертовите Држат говори и делат бесплатни совети За тоа како се убива здодевноста Патем и за тоа како се убиваат лилјаци или кукубари Ако непоканети ви влетаат во сонот Кога ќе си ги стивнат дертовите Некои коали лежерно и онака мангупски Им намигнуваат на какадуите Наредени на сува гранка на едно суво дрво Кој им е виновен на белите какадуи Што севезден испуштаат само темни вокали И како такви не се за прибирање На живите гранки на живите еукалиптуси А и не е баш прецизно утврдена дозата на страв од височина Што му е вродена на секој бел папагал А не се вели кој ниско лета високо сонува Како што и од темните вокали не излегуваат бели соништа Од друга страна во обоените соништа на коалите Често знае да заскита и некој шарен папагал Колку пошарен толку пошарени лаги кажува Сам си се лаже сам си верува А верува на пример дека ги знае наизуст Сите сонови на сите кардинали попови и професори Згора и на сите дипломати старлети и куртизани И уште позгора на сите будалетинки, гологази и давајгази Ни срам ни перде нема шарениот папагал Баш мене на коалата папсана од сонување Да ми ги расправа соништата баш на тие Кои ниту знаат ниту сонуваат ниту некогаш ќе сонуваат А кардиналите и поповите се такви И дипломатите и куртизаните се такви За нив сонувањето отсекогаш било изгубено време Колку повеќе сонуваш толку помалку проповедаш Колку повеќе сонуваш толку помалку се тртиш А современиот живот не може да се замисли Без обилни проповеди и обилни тртења Од некои тртења се добиваат хемороиди Но тоа не значи автоматски дека педеризмот зема замав Во царството на нашите соништа А секој пред да почне да се трти Треба да си знае дека од тртење Не се добива насмевката на Јуриј Гагарин По првото облетување на земјината топка Ами од тртење се стенка и се стенка Се стенка до последното нежно офнување.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Но и овој пат Татко не сакаше да влета во Мајкиниот италијански сон, макар што и тој беше присутен во него, на одреден начин.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во срцето, во извежбаната пумпа, се дотураат нови количества гориво за брза потрошувачка и квалитетниот примерок на Ла Метриевиот I`homme machine, „механизмот што ја навива својата сопствена еластичност“, со максимална брзина влетува во целта.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Надица седнува на него, јас на песокта.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Една ноќ гумата бесно влета во колибата како при експлозија, бркајќи ги пилињата и расфрлајќи ги лонците на сите страни! Самата дојде, брзо тркалајќи се.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А Трајчеица како одвај да го чекаше тој момент и тој негов поглед, влета во неговото молчење со својата приказна иако јас пред тоа се обидов да го скршнам разговорот на друга страна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Многупати се случуваше да настрада кутриот од некое мувиште што ненадејно ќе му влета в уста.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Мајката Перса, стаписана и стегната како во менгеме, исто не можеше да пушти солзи, туку само ги рашири рацете и Пелагија ѝ влета во мајчинската прегратка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Само што не знам дали било 5 и 20. Можеби било 5 и 30.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш Александар влета во собата како торнадо.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Неколку дебели жени со заруменети образи влетаа во салата за породување, носејќи букети цвеќе и бонбониери.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Та можеби затоа безизлезно влета во виорот без да размислува за последиците.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Трчаница влетуваат во првите ровови. Истрелите папсаа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Светот влетува во нашата уста во обликот на поедините парчиња: камен, смола, стакло, железо, дрво и.т.н.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Работата како ветер влетува во празната цевка.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)