впушти (гл.) - во (предл.)

Од целата оваа ситуација, која е прилично тешка за психофизичко издржување – земајќи ги во предвид многуте неисплатени плати, долгиот процес на трансформација на претпријатието во приватна сопственост, а во некои размери и лошата, а на моменти и непријателска работна атмосфера  – В.И. ја гледа, условно речено, добивката од добивањето на овој судски спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа првостепена пресуда беше доброволно извршена од страна на директорот на туженото акционерско друштво (Љ.Дракуловски) – при што немаше потреба да се иницира нова постапка за присилна наплата кај извршител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За во иднина, В И. – која сега работи во друга приватна фирма и која, поради оправданиот сомнеж во партиската блискост на синдикалните лидери, не е член на ниту еден синдикат – вели дека ако се најде во ситуација повторно да ѝ се прекршени работничките права, доколку нема друг начин на справување со бесправното, таа повторно би се впуштила во спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Висината на парничните трошоци и чинењето на овој судски спор во ниеден момент не ја поколебаа Ф.И. да се впушти во судскиот процес, од едноставна причина што тоа ѝ беше единствениот начин да створи реални можности за нејзино понатамошно оперирање и лекување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога во овој закон е предвидено дека странка може да истакне одреден приговор или предлог или да преземе некое друго парнично дејствие додека тужениот на главната расправа не се впушти во расправање за главната работа, таквиот приговор, односно предлог странката може да го истакне, до почетокот на доказната постапка (чл. 282, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Против решението на судот со кое се одлучува по барањето за одлагање на рочиштето, не е дозволена посебна жалба (чл. 108, ЗПП). 5.  Процесноправниот институт „контумациона пресуда“ кај нас е регулирана во ЗПП под називот пресуда поради изостанок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Трошоците во судската постапка – и пред првостепениот и пред второстепениот суд, која траеше безмалку две години, изнесуваа 100.460 МКД (1.645 ЕУР), а работодавачот се стекна со обврската да го надомести и овој износ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Странките можат да ги изнесуваат и своите правни сфаќања што се однесуваат на предметот на спорот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Папазова, која сега е невработена и која досега има учествувано и во неколку работнички штрајкови, и покрај добиениот судски спор – поради недовербата кон нашиот судски систем, вели дека доколку во иднина, евентуално ѝ биде повредено одредено работничко право – двапати ќе размисли дали пак би се впуштила во ваква „авантура“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Папазова е за одбележување затоа што укажува на тоа дека поранешните работници, кои поради разни нанесени неправди си одат од кај работодавачите – сè уште имаат можност, по судски пат, да си ги остварат правата кои им следувале, иако повеќе не се водат како вработени во тоа друштво!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, секој интервјуер се впушти во потрага на своите „про- тагонисти“...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, кога тужениот, во одговорот на тужбата, не го оспорил тужбеното барање, или нема да дојде на подготвителното рочиште до неговото заклучување, или на првото рочиште за главната расправа ако подготвително рочиште не е одржано или ако дојде на овие рочишта, но не сака да се впушти во расправање или се отстрани од рочиштето, а не го оспори тужбеното барање – ќе се донесе пресуда со која се усвојува тужбеното барање, ако се исполнети следниве услови, т.е. ако: 1) тужениот бил уредно повикан; 2) тужителот предложи донесување на пресуда поради изостанок; 3) тужениот одговорот на тужба или со друг поднесок не го оспорил тужбеното барање; 4) основаноста на тужбеното барање произлегува од фактите наведени во тужбата; 5) фактите врз кои се заснова тужбеното барање не се во спротивност со доказите што самиот тужител ги поднел или со факти што се општопознати и 6) не постојат општопознати околности од кои произлегува дека тужениот го спречиле оправдани причини да дојде на рочиштето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ондин, цело време мумлајќи, и самиот сака да го напу­шти снимањето, но успеваат да го вратат и тој се впушта во долг монолог против девојката обидувајќи се да ја оправда својата постапка.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сфаќајќи, на свој ужас, што се случува, таа станува и бега.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
1. Скопје медиски станува сè поком­плексен град, а нашата „Локална сцена” баш и не го следи, од причини што Маргина сè уште не е доволно екипирана да се впушти во едно длабин­ ско и критичко преиспитување на културните вертикали и хоризонта­ли на градов, а, како што се знае, таа опрема (кациги, детектори за радиоак­тив­ност, рефлекто­ри, скејтборд-штит­ници, сонди, пинце­ти...) е толку скапо­цена, а теренот за работа (нагло ису­шено мочуриште - овој град, предмо­дерна, полуфеудална-полу­социјалисти­чка населба, со одвај неколку точки прав наместо исцртан културен профил) толку тежок што подразбира најширока можна палета на знаења, плус голема физичка енергија, плус дистанца, плус контакти - ма, хаос.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Луѓето, како силуети, се вовираат по тесните и кривулести улички, влегуваат во бистроата и кафеанчињата, во баровите, кои однадвор се обоени со интимна црвена светлина и внатре, под звуците на некакава музика, редовно од плочи, се впуштаат во лесен живот, за една ноќ, а можеби само за миг, со некоја убава блондинка, додека се има пари таа да се почести со чаша пиво или со жесток пијалок.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Веќе споменавме што се случува: 1. Ориентацијата на сопственото јас е примитивно орална; обземено со недоумица како да ја одржи својата животност, додека при тоа е престрашено да се впушти во што и да е. Тоа е очајно и прежеднето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Исто така ме посети и еден бугарски мајор кој и самиот се впушти во тоа изопачено задоволство“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Искушението станува големо за читателот: дали да се впушти во имагинацијата на еден автор, како и во перипетиите кога го водат во 1979 година во сталинистичка Албанија, на возраст од триесет и шест години, во составот на една културна делегација од Македонија?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А тие што воспоставувале машки геј-културни идентификации честопати тие идентификации ги опишуваат како инстинктивни, природни, некалапени од општествените ставови и предрасуди, како упорна, истрајна страна на нивното личноствување, длабоко вкотвена во нивниот субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Спотот на СЈ го фетишизира самиот камп и го втемелува сопствениот културен идентитет, или антиидентитет, така што се угледува на кампот барајќи автентичност, се повикува на него како автентична контракултурна естетска практика, со која потоа хипстерите можат да иронизираат и на тој начин да ја деавтентизираат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден од тие ревносници дури и рече дека за нашето бебе ќе било подобро да било мртвородено отколку да го одгледуваат луѓе што се ‘збунети околу својот род’“ (48). ‌Меѓутоа, она што е упадливо во ова сведоштво е неговото настојување на, буквално, „семејните вредности“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве што велат на прашањето „Сте го гледале ли Циганка?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да ја воспостави таа поента и за да покаже точно во која смисла е вистинита, Милер се впушта во опширно и подробно исчитување на мјузиклот Циганка од 1959 година од Артур Лаурентис, Џул Стајн и Стивен Зондхајм и се обидува да ја објасни емоционалната привлечност што ја имал за некои геј-мажи во тоа време (и за многубројни геј-мажи оттогаш).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што не е толку очекувано е тоа што појавувањето на една отворена, експлицитна машка геј-култура не им ставило крај на тие поткултурни практики или што не ја згаснало привлечноста на настранетото читање хетеронормативни артефакти спротивно на вообичаеното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На едната страна од тој јаз се мажите што се однесуваат геј – кои се женствени или, барем, не се „вистински“ мажи – на кои им недостигаат мажествените препораки поради кои би им биле сериозно пожелни на другите геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ладлам не поживеа доволно долго за да ги запознае и да ги презре хипстерите, но веќе се имал сретнато со нешто што го нарекол „хетеросексуален камп“, кој не го почитувал многу: „Нешто стварно ужасно е хетеросексуалниот камп, она некакво намигнување што ти вели ‘не мислам баш сериозно“.415 Наспроти тоа, пак, оној вид иронија што го дефинира машкиот геј-камп не искажува дистанцираност и одрекување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Изгледа дека се впуштиле во културните практики на машката хомосексуалност долго пред да се впуштат во сексуални практики – пред да ја достигнат сексуалната зрелост, почнале да мислат дека се геј (или стрејт) и стапиле во контакт со некоја од формалните или неформалните институции на геј-друштвеноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, написот на Калифија-Рајс се впушта во своевидна главнотековност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И би било дури и лесно да се сфати зошто, во ера пред да биде возможна една таква отворена, експлицитна машка геј-култура, културниот израз на геј-мажите добил облик на поткултурна практика на запоседнување и преозначување на избрани нешта од околната хетеросексуална култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите не престанале да наоѓаат геј-значење во женските икони, од Златните девојки до Очајни домаќинки и до Лејди Гага.376 Како оние мои геј-студенти и пријатели што ги споменавме, многумина (и хомосексуалци и хетеросексуалци) што израснале по Стоунвол сѐ уште јавуваат дека во детството изградиле настрани односи со предмети од главнотековната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И хетеросексуалната желба е мистерија, се разбира, а и стрејт-луѓето можат да се впуштат во слично истражувачки претрес на односот помеѓу своите еротски желби и определени општествени форми.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што видовме, сосема е усогласено со страста, со болката и со верувањето.416 Иако навиката на хипстерството да цитира иронично – фетишизирајќи го автентичното и повраќајќи го со намиглива неавтентичност, како што тоа го срочил Лоренцен – сигурно личи на камп и иако спотот на СЈ се впушта во поткултурна практика што, може да се тврди, му е аналогна на кампот, всушност, меѓу едното и другото може да се разграничи јасна црта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури во 1919 година подофицерите во морнарицата на САД можеле да бараат од „нормалните“ регрути доброволно да се впуштаат во секс со „теткици“ за да ги обелоденат неморалните услови во и околу некоја морнаричка база,49 а во истиот период, морнарите што барале лесни жени по баровите кај њујоршките докови знаеле да ги препратат кај самовилки кои ќе им биле добра замена за женски.50
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без баш да ја помеша таа вредност со убавина, тој, сепак, ѝ дава значителна естетска вредност, опирајќи му се на секој начин на оценување што би инсистирало да се примени врз предметот построг, посериозен или посодржински склоп од надворешни стандарди, било морални, било естетски. ‌Камп-сензибилитетот така го оправдува „светот како естетска појава“ (нешто што Ниче сметал дека може да го прави само грчката трагедија или Вагнер).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Нашата семејна конфигурација е неминовно контроверзна“, признава, „дури и за лезбејките и за геј-мажите, особено за оние што сметаат дека главнотековноста е најдобрата стратегија за обезбедување граѓански права“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Многу е очигледно зошто геј-мажите создаваат и консумираат култура што се состои од претставувања на геј-мажи и на машкото геј-искуство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во својата извонредна книга од 1998 година по име Место за нас, Милер се впушта во истражување на машкиот геј-субјективитет преку анализа на задоволствата и на културните практики на геј-мажите – поконкретно, на нивната емоционална внесеност во бродвејскиот мјузикл.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не успеало да инсталира геј-политичари и спортисти наместо женски диви, а не му ставило крај ниту на машкото геј-вреднување на вкусот и на стилот – иако геј-модите еволуирале од 1950-тите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Под превезот на ‘иронијата’“, приговара, „хипстеризмот го фетишизира автентичното и го изблувува со намиглива неавтентичност“.414 На Лоренцен му претходеше настраниот драмски писател Чарлс Ладлам, основач и директор на Урнебесната театарска дружина во Њујорк.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го третира стилот како утопија сам по себе – колку и да е ужасен некој конкретен стил и колку и да се фрапантни општествените значења што можеби ги кодира во даден контекст.274 При тоа одбивање некој туѓ или надворешен вредносен поредок да ја деконцентрира од некоja естетска обземеност, па бил тој и поредок на напредни политички вредности или особено ако е таков, камп-културата се впушта во сопствен вид општествена критика, во сопствен вид бескомпромисна одбрана на фантазијата и на задоволството, а со тоа и во сопствен вид политички отпор (тоа е една од пораките на Пуиг во Бакнежот на жената пајак, исто како што е и една од пораките на Сартр во Сен Жене).275 И вкусот и невкусот имаат важни, иако различни, улоги во машкиот геј-естетизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Камп-вкусот ѝ го врти грбот на оската добро-лошо на обичниот естетски суд“, вели Зонтаг; „тоа е начин на вреднување – не суд“.273 Настрана сите естетски критериуми според кои може да се суди за таквиот предмет, камп-естетизмот ја поддржува формата – стилската кохерентност на еден целосно остварен стил – како вредност сама по себе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Насловната на Војс најавува дека неговото посебно издание ќе содржи „Портрети на радикални животи“ и навистина е тешко да се замисли живот порадикален од оној што го опишува Калифија-Рајс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и Мичиген ривју, кој се впушти во онолку беспоштедна борба, се залагаше за моето „право на слободен говор, без разлика колку е, всушност, одвратен и аморален“.35
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можностите кога копнежот успева да провали низ оградата се уште поретки.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите и понатаму се впуштаат во презапоседнување и прекодирање на стрејт-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На другата страна се стрејтерите или мажите што се однесуваат како стрејтери, кои се во состојба да одиграат бучовска изведба без премногу видлив напор, но кои, сепак, се подготвени, од која било причина, да се впуштат во сексуално општење со кралица.233 Бидејќи женственоста лади, а мажественоста возбудува, кралиците ги привлекува трејдот, но не се привлекуваат меѓусебно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, со тоа што упатуваат на кампот, сепак, признаваат дека се вклучени во културна и естетска практика што им е карактеристична на геј-мажите, дека се подготвени да се впуштат во конкретен однос со филмот, однос кој им е наменет ним од страна на машката геј-култура, како и дека имаат волја да заземат став кој на некое рамниште го разбираат како претставителен за еден изразито машки геј-стил на културно дисидентство, машки геј-стил на отпор кон прифатените главнотековни вредности.187 Од што се состојат тој однос и тој стил?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Субјектот кој го набљудува светот во мигот кога создава слика за истиот, се впушта во процес на креација.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Молчешкум одбиваше да се впушта во анализи на тековната ситуација и кога ќе го прашаше што мисли за овој или за оној политичар или за оваа или за онаа ситуација, тој само ги подигаше рамената.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И физички, вистина е, иако се трудеше да не го гледа со такви очи, оти никогаш не би си дозволила да се впушти во врска со некој што работи со неа и за неа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Велеа: „Таа“, веднаш после тоа, кога главниот инженер отишол дома, а оној, Ристан, не можел да биде скриен, како што ги криела до тогаш сите други, бил огромен за да може да биде засолнет некаде, стоел среде собата, а таа висела, како играчка на неговиот врат, здрвен и со отпуштени раце, целиот грч, пред да се впушти во она, каде што го повикувал допирот од нејзините колкови: „Дојди колкав си, одлупи ме, сева, стори ме црвена, усвити ме, како да сум била в постела со сонцето, дојди...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да? Се впушти во долги објаснувања како ортакот се извлекол од рацете на полицијата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нешто длабоко во душата ја туркаше, дека е време поупорно да се впушти во потрагата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Коњот застана на задните нозе, фркна и се впушти во бесна брзина која беше најубаво нешто што некогаш сум го видел.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Коњот не се помрдна. – Удри по мускулите. – рече братучед ми Мурад. – Што чекаш?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Наместо да укажуваат на келтското потекло на населението кое Германија го присвоила, наместо да се впуштаат во филолошки или етнографски натпревари, на своите соговорници тие веднаш им допуштаат дека Алзас е германски според јазикот и расата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се впуштивме во ноќта, а заборавивме да се оптовариме со камења. Затоа сега лебдиме по воздухот.“
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Додека се подготвуваше за таа експедиција и набавуваше сè што ѝ беше потребно, Илко дозна многу работи за неа, за нејзината страст да истражува пустини и колку досега истражила, а таа за него дозна од каде е, што бара овде, каде шетал досега по светот и каде ќе оди понатаму; виде дека Илко има немирен дух, скитачки, смел, се впушта во ризици, како и неа - и го засака; дури му предложи да ја придружува неколку дена низ Сахара, и Илко се согласи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Рамката на приказната што послужила за подлога на варијациите е следнава: јунакот, „напатен човек” се вплеткува во тајна шпионска дејност (го заменуваат со вис­тинскиот шпион, шпионот во неволја му предава некаков таен документ, непредвидливо му раскажува за некаква случка и т.н.) и неправедно е обвинет за противдржавно, односно за крими­нално дејствие; освен тоа, јунакот располага со некои податоци каде да се бараат вистинските виновници (во „39 скалила” јунакот знае дека водачот на шпионската мрежа живее некаде во Шкотска, на село и му недостига делче на малиот прст на десната рака), бега и самиот се впушта во лов по него; така, јунакот се наоѓа во положба на „прогонет прогонувач”, полицијата му е постојано на трага додека самиот ги прогонува виновниците; на патот што, според правилата, го води до другиот крај на државата, го очекуваат безбројни ексцентрични настани меѓу кои особено се истакнува настанот, по кој тој се сврзува со убавата девојка која на почеток не сака да му помогне и сака да го предаде на полицијата; подоцна таа се нафаќа да му помага; случката завршува така што злосторниците се откриени, јунакот е ослободен од вината и започнува да живее со девојката.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Киберпанкерите се пронаоѓачи, инвентивни писатели, гранични уметници, филмски режисери што се впуштаат во ризик, композитори иноватори, независни научници, техно-креативци, одредени менаџери, компјутерски визионери, елегантни хакери, бит адепти, творци на специјални ефекти, видео-волшебници, неуро-пилоти, истражувачи на медиите - сите оние што храбро ги складиштат идеите и ги насочуваат таму некаде надвор, кадешто човечката мисла сè уште не ги допрела.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Киберпанкерите понекогаш можат да бидат во „системот”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не се впушти во концентрација врз трите чакри заради времето, но по релаксацијата се завали во фотељата малку да одмори после што се почувствува готов да се соочи со предизвиците на денот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но, Татко чувствуваше дека Мајка немаше сили да се впушти во неговите бегливи идеи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
-Не е пријатно кога ќе сетиш дека облеката ти станува леплива - рече, но притоа не се впушти во додатни објаснувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Напати играа и со нас, ги токмеа невешто своите чекори додека да ги дотокмат со нашите, а потоа наеднаш ќе се впуштеа во вијорот на својата игра што не можеше никој од нас дури ни со поглед да ја следи а камоли да и се придружи во чекорот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најотворено прифатија да ја делат масата со нас. Нестрпливо се впуштија во дијалог.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)