ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во дејствието, субјектот да се прилепи на некој симболички определувач, ненадејно да му се додели некаков „мандат” како што му ја доделиле улогата во мрежа со интерсубјективни размери (“учител”, „водач”...) суштински е некој ирационален преседан, иредуктибилен елемент на заклучокот, т.е. поделбите на симболистичкиот „мандат” никако не можеме докрај да ги втемелиме во субјектовите „реални“ сопствености, единичности и т.н., така што поделбата, во крајна инстанца, има перформативна природа - субјектот е „учител” затоа што го признаваме како учител, а не затоа што самиот во себе е „учител”...

Светот создаден од страна на медиумите за Хабермас „само наликува на јавна сфера“106.

Неговата анализа на историската трансформација на јавната сфера се чини дека премногу е втемелена во песимистичкиот став на Хоркхајмер и Адорно за културната индустрија и нејзиното освојување на јавната сфера и трансформирање во сцена на пасивно консумирање и манипулација, како инструмент за производство на послушност и пасивност, не оставајќи никакво место за прогресивна медиумска политика.

Приклученоста за машините секако имплицира нова антрополошка констелација и нов тип на субјективно осознавање, втемелено во општото спознание.

Уметноста на виртуелните машини без тешкотии можеме да ја поврземе со сегашните трендови за естети­зација (политика, јавност, стока, активности во слободно време, информа­ции...) и посебно со оние процеси на новата сензибилност, кои се темелат на ширењето и дополнувањето на „природната”, дадена, фактичка осетливост.

Некои есенцијалисти идентитетите ги втемелуваат во биологијата, а некои во антрополошките општости.