доаѓа (гл.) - дете (имн.)

Стоев на влезот на широчината и ја полнев капата со џамлии, слики, копчиња, шпиртосани бубачки, перца, празни кутии од помада и безброј слични предмети. од неколку улици наоколу доаѓаа деца и ги оставаа своите играчки во мојата ученичка капа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Доаѓа детето го чувствувам! - викаше таа. - Еве сега. –рече Кире. Веднаш стана па потрча.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Доаѓа дете, а овој го прашува: „Кажи ѝ на госпоѓава кој те направи човек и што кола ти купив?“ „Ти господине“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Во почетокот обајцата се чувствувавме прилично самосвесно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ама, убавина е, доаѓаат децата од плажа и веќе си нашле другарчиња од Скопје и ништо не им пречи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но кога почна стварта, кога сите се откачија, почнаа да ни доаѓаат деца и да нѐ тапкаат по рамо. Тоа беше толку слатко.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)