допира (гл.) - земја (имн.)

А босите нозе, како да не ја допираа земјата - лебдеше таа во воздухот и танцуваше во чудесен унес...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Прстите од нозете ти се чини дека не ја допираат земјата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Понекогаш имав чувство како да не ја допира земјата кога гази.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Над Сињачка побелува небото и само миг потоа врвца од сончев зрак се шири од горе надолу и нежно јa допира земјата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја поминува мојата соба сосем полека... Не ја допира земјата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Гоце Делчев, со засукани црни мустаќи, во бели бечви, опточени со црни гајтани.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)