Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

2. Должникот може да го пребие побарувањето што го има спрема својот доверител со она што овој го побарува од него, ако двете побарувања гласат на пари или други заменливи предмети од ист род и ист квалитет и ако двете се стасани (чл. 325, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Велес е: П.бр. 62/08.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

3. Тој што со намера за себе или за друг да прибави противправна имотна корист ќе доведе некого во заблуда со лажно прикажување или со прикривање факти или ќе го држи во заблуда и со тоа ќе го наведе да стори или да не стори нешто на штета на својот или туѓ имот – ќе се казни со парична казна или со затвор до три години.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таксистот (За себе): Боже, а мене две недели ме држеа во лудница зашто кога дував ја видов тетка ми гола како игра трбушњаци!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Излегуваат од колата.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Го држеше во рацете, во тие измачени раце, го стегаше силно. Каде ли да го ставам?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Грчкиот патрик ни ја скршил славната Охридска Столица, а македонците до смрт ги држеле во заточение.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Зошто мислиш дека те држат во таа кал ако не за да папсаш.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Под носот, устата никако не му се затвори, за целото време ја држеше во полунакривена насмевка, та му се гледаа забите, за чудо бели, па и добро подредени.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Умре во 1987 година во станот во населбата Јане Сандански.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Не сакаше да се милува и ретко ме држеше во скутот.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Беше убеден дека успехот на Девојките од челзи е всушност знак дека сега и обичните луѓе сакаат да гледаат андерграунд филмови.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ни предложи некои од нашите филмови да ги ставиме во неговиот каталог, заедно со останатите андерграунд филмови кои ги држеа во FMDC, но тоа на Пол воопшто не му се допадна.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

На човек на моја возраст не му останува ништо друго освен да чека, каде и да е“, се обиде да се пошегува свештеникот погледнувајќи го со бистар, прониклив поглед „Освен тоа, сакам да бидам присутен кога нашиот Одисеј ќе се врати на оваа тажна Итака.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Старецот ја држи в раце свештеничката капа заедно со килибарните бројаници, додека ветрот му ја развејува проретчената коса полека отплетувајќи му го врзопот од долгите бели коси, што лабаво му трепери на тилот. „Одете оче, засолнете се во пристанишната зграда, ќе Ве повикаме благовремено”, му рече Лука Карер на старецот во чии раце беше крстен во црквата на Св. Дионисиј, заштитникот на островот, добивајќи го името по својот дедо, но и според еден од четирите евангелисти.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Напред оди предводникот држејќи во цврстата десница моќен пастирски стап по примерот на Мојсеј, патриархот на избраното божјо стадо на Израелот, номадскиот народ што го сочинуваат илјадници старци, мажи, жени и деца.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Но убава е бубачкава што ја држам в рака и знам дека е мртва, дека нејзината градба ја надминува секоја друга и поседува незауздана радост, а таа радост е радост на каменот, и таа живее во гробот како лав.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Од одиозноста што ја предизвикува овој слабоумник не знае да излезе поинаку туку држејќи во џебот магнет - за наспроти сè да биде привлечен, барем така ни раскажува вицот.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Тука од векови бил развиен занаетчискиот цех на тантеларите. Тој примат и денес го држи во свои раце.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во Париз, на пример, се смета навредливо и многу просто ако загледаш некоја жена или ѝ дофрлиш некакви непријатни зборови, но на секоја од нив можеш да ѝ се приближиш ако носи со себе кученце и ако тоа го држи в рацете - можеш да го помилуваш, а пак дамата за ваквиот гест ќе те награди со насмевка...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И Пискулиев, кога го крсти Ордета, беше детиште, а еве доживува да се рече дека скржето што го држел в раце над кршталникот, над кое тревливел невешто по попот „крешчаетсја раб божји Јордан”, - сега го привтасало, а можеби ќе го остави кумот и зад себе.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Главниот збор го држат во тие расправи Соколе и Боце; Соколе како поучен, а Боце по својата природна склоност да противречи, потсилена уште од улогата на домаќин.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Мраморно Море,94 жед Ја држам в раце Убеден дека е Мојата Скришна Жед. таа Таа гори Јас горам Јас догорев Таа гори. повеј моме Мириса твоето тело Мириса моето тело Ех, каков повеј Од животот И Смртта.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

- Амико, еве, донесаре, - му покажа на торбата што ја држеше в рака.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Стоеше во средината меѓу Бузо и неговиот помошник Марко и држеше в рака стап со кој мавташе заканувачки кон нас...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Тоа што го држеше в раце, малку поткренато за да можеме да го видиме, секако беше сестричката на Ташко.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Не знам точно колку време чекавме загледани кон прозорците.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога пак се појави мајка му на Ташко, срипавме и колку можевме се доближивме до пред зградата, загледани наугоре.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Цели три месеци го држаа во ќелија каде го најде Толе и се договори преку дупчето, кое беше нарочно провртено од стари затворници.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го држеа во 24-часовен притвор, а после и темелно го испитаа.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Упатствијата гласат: сликата треба внимателно да се разгледува почнувајќи од нејзиниот лев горен агол, и тоа така што ќе ја свртиме и држиме во висина на очите.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

За миг ни се стори дека во еден од нив, кој држеше в раце долга поморска дуљбија, го распознавме дедо Симон, во неговите помлади години; светлината беше недостапна за тоа да можеше да се утврди.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Најновиот пример на “tei-in” може да се види во филмот на Алмодавар “Кика”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Двете главни актерки држат во рацете, во крупен кадар, конзерви пепси-кола, со фина колоратура дополнувајќи го дизајнот на целиот кадар.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа може да биде привидна негативност, како некаква доброќудна шега на сметка на производот, што на крајот може да испадне и позитивна реклама што се однесува до продажбата, но може да се случи и производот едноставно да биде „покопан“ преку порака од филмот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Павле зеде со полни гради воздух и сосема го згмечи парчето хартија, што го држеше во рацете.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Но кога погледа подобро во списокот што Никола го држеше во рацете закима со главата: - Ако, ако...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Ја гледа и како да не сфаќа што држи во рацете.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кога ќе ги подотвореше питите, оттаму ќе му замирисаше тестото на домашниот леб од детството што го месеше баба му и го печеше во домашната фурна двапати во неделата, а го држеше во дрвен сандак на ногалки и со дрвени шајки, покриен цело време (лебот) под цедило, ни исушен ни стврднат со денови.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Белки не им шепоти што ќе му скимне во главата, држејќи во скутот отворена тутурка семки за грицкање?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Го држев во рацете стутканиот лист хартија кој го беше напишал Татко. Тоа беше цел еден живот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Лупата ја држеше во раката, со намера повторно да му се врати на текстот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ги гонеа светулките, ги фаќаа, како жарчиња ги држеа во рацете, па ги расфрлаа над своите глави како искри.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Беше убеден дека волците не се во состојба да му нанесат зло, освен ако се решат со денови да го држат во опсада, во што не веруваше, и најпаметно решение би било да седи затворен во колибата и да чека да помине ноќта, но нешто во него се креваше и го тераше да се стави во активна борба со волците.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кучињата продолжуваа да лајат, а тој им подвикна и ја фрли гламњата што уште ја држеше в рака.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Наеднаш немаше желба да се бори, да се докажува, постоеше само некаква сила што го влечеше кон леглото, што постојано го држеше во некаков полусон.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Ние имаме, но не треба, - рече човекот што седеше на триножниче и веќе држеше во раката поголемо парче леб.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сега кога речиси неосетно нашиот поглед Ја губи светлината што шеташе со години По обожаваните предмети (Трепери само уште по предметите Што сонцето ги држи во раката дрско протната низ стаклото на прозорецот)

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Кога повторно ги отвори очите јастребот веќе го држеше во своите разбојнички канџи невиното гулапче. Пердуви летаа на сите страни.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Како да не можеше да го фати нејзиното траење, иако траењето на таа музика него го имаше обземено и го држеше во својата моќ.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Старецот стоеше таму и држејќи во рацете нешто покриено со конопна крпа не се решаваше да зачекори нанапред, накај завојувачите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Вака, неисламизирани, може да ги држи во постојано напрегната ситуација, на исто рамниште со другата хирстијанска раја, и да ги исцедува колку нему му се сака.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Или ќе ги забереа пред пушка и ќе ги отераа во џандармериските станици во Алинци или Тополчани, или во Прилеп или во Битола, ќе ги држеа во тамошните затвори неколку дена, неколку недели или неколку месеци и кога ќе ги пуштеа да си дојдат дома, си доаѓаа посинети од ќотек и со искршени ребра, раце и колена.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- Тој викна и разбуди смелост кај сите; и тогај виорно коњикот летна, држејќи во рацете сабја дамаскалија, лута двеостра сабја од челик.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

„Милан.“ „Да.“ „Мислам дека сега е мртва.“ Милан се наведна и ја крена птицата. Ја држеше во рака цела минута и ја гледаше.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Преку лубеничето, што го држеше во рацете и вените што го хранеа таа почувствува како да имаше контакт или врска со мистеријата која беше зад сите ”раѓања” и нештата што растат во овие бавчи.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Очигледно, степенот до кој еден одреден настан од животот на уметникот има влијание врз неговиот креативен процес е невозможно да се утврди со прецизност.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во случајот на Дишан, обидите за психолошко исчитување на неговиот живот и неговата уметност се покажаа како исклучително безуспешни, пред сѐ затоа што тој внимателно ги држел во тајност информациите од својот интимен живот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Долгите раце ги држеше во џебовите и се потпираше на багремово стебло загледан во ретко посеаните капки по темното небесно кадифе.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Видов отстрана само со едното око: уште го држеше в раце зеленото тегличе со мелем за триење.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И потем се сврте, ја зеде штичката од масата, дувна во својата свеќа на масата за препишување и ме остави мене само со светилото што отец Стефан го држеше во своја рака.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Охо, значи така!“, реков; „Вие партиските состаноци ги држите во џипот на Фискултурецот?“ „Премногу си зајадлив“, рече.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Геј-научниците и геј-критичарите воопшто не се понесклони кон тоа од другите геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако хомофобијата понекогаш дејствува не толку да ги угнетува хомосексуалците колку што да го варди однесувањето на хетеросексуалците и да ги тера еден со друг строго да се држат во согласност со наложеното од соодветните полови и родови улоги, од страв да не заличат настрани, можеби една од општествените функции на трансфобијата е да го варди однесувањето на лезбејките и на геј- мажите и преку терор да ги натера да му се потчинат на родовиот стил што се смета за соодветен за нивните полови. ‌А, се разбира, има и многу други лоши причини, покрај трансфобијата, геј- мажите денес без многу мислење да го отфрлат аргументот на Фелоус: сексизмот, мизогинијата, женственофобијата и/или некоја готовност ним да им се угодува; мачоизмот, снобизмот, срамот, одрекувањето, рефлексниот антиесенцијализам и најразличните други облици на постоунволскиот геј- ослободителен догматизам.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако геј- мажите меѓу себе држат во оптек извесни делчиња од главнотековната култура, а во таа постапка им внесуваат полнеж од нестандардни значења и врз таа основа зацврстуваат некоја заедничка култура и некој заеднички сензибилитет, тогаш еден факултетски предмет, на пример, кој ги става во оптек тие конкретни нешта исто така ќе има дејство на геј- иницијација, доколку оние студенти што сè уште не се сретнале со нив ги воведува во многубројноста на можните геј- значења што се притаени во околната култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Секој геј- маж што ги напушта редовите на повластениот род и на посакуваниот родов стил, кој се спушта на недостоинствениот, абјектен статус на женче, теткица, пешко, кучка, женско петле, распалена кралица, врз себе ги навлекува лесниот потсмев и евтиниот презир и од стрејт- светот и од геј- светот – па уште и, колку што знае (и стравува), презирот од сопствениот љубовник.341

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Фази се извадил за влакно, а тешко дека вицот нема да го сфатат и геј- и стрејт- публиката.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Колку всушност членовите на ЦК на Организацијата во Солун беа недејателни, толку повеќе растеше кај нив желбата сѐ да држат во свои раце и сите од револуционерните реони да се обраќаат до нив.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

„Не сакам да стекнеш погрешен впечаток“, рече со засипнат и сиров глас, „само поради тоа што сум внимателна и скромна и што има толку гнасотија на светот, но и јас имам своја страсна страна.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Кога си вљубен водиш љубов“, рече таа полека спуштајќи се на седиштето тврдо како камен.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Нешто држеше во раката - тенок пакет, завиткан со пластика. шушкаше додека приоаѓаше.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Потоа ми подаде еден лист хартија што го држеше во раката.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога го минувавме прагот од домот во кој пред осумнаесет години го донеле оние кои го посвоиле, а бевме тргнале кон домот во кој од него се одвоила неговата мајка, Рајнер застана, ја зеде мојата рака во својата, во онаа во која го држеше парчето хартија на кое беше запишана адресата кон која требаше да одиме, и рече: „Од времето кога заврши моето детство, па до доаѓањето овде, понекогаш кога ќе ги затворев очите, здогледував бестелесно женско суштество.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Му го кажал она што го знаел – го родила девојка која тогаш имала петнаесет години, се викала Гертруда, и во тоа време, пред осумнаесет години, живеела на улица која Рајнер ја имаше запишано на парчето хартија кое го држеше во раката.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Има мигови кога и најслатките нешта горчат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Едно дете се одвои од своите родители, ми пријде, касна половина од чоколадното бонбонче што го држеше в рака, а другата половина ми ја подаде мене.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кападокискиот истражувач на болестите ги посочува меланхолијата и манијата како два пола на лудилото: “Меланхоликот се осамува, се плаши да не биде прогонет или затворен, се измачува со суеверни идеи, го мрази животот,” тој “го проколнува животот и ја посакува смртта”; оние, пак, кои не се обземени од меланхолија, туку од манија, се во неконтролирана фурија, возбуда или веселост, и во овие состојби може да се чувствуваат инспирирани за големи дела за кои немаат подлога да ги направат, или пак можат без некоја вистинска причина да убијат некого.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Неколку века подоцна, Аретаеус од Кападокија, во делото „За причините и знаците на болестите“ вели: „Пациентот може да замислува дека има земено друга форма од својата, некој верува дека е врапче, петел, или земјена ваза; друг дека е Бог, оратор или актер кој го држи жезлото на светот; некои плачат како новороденчиња и бараат да бидат држени в раце, или веруваат дека се зрно синап и постојано треперат од страв дека ќе бидат изедени од кокошка.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ова е за тебе,“ рече. „За спомен.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Имено, во денот кога ги сумиравме резултатите од творечката актива во изминатата година и кога поради тоа што годината ја прогласивме за успешна - славевме, ми пријде еден актер на драма, очевидно вознемирен. (За таквите луѓе Жан Пол Сартр во романот „Тегобност“ има напишано: „Имаше некоја особена злоба која паѓаше в очи и која не можеше да ја сокрие колку и да се трудеше“.) Гледаше во чашата со вино што ја држеше во раката додека ми се обраќаше: - Како уметнички директор можеше многу да направиш за мене, ама не направи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Од своите метар и деведесет сантиметри, тој се наведна кон нејзиното лице што го држеше во дланката и ја бакна.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

И тој како цар се уплаши.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Луѓето што ги заробујел по други земји, ги држел во темни зандани и се кител со нив покажувајќи дека е силен и дека секој што ше му излезе на патот, истото го чекат.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Стоеше во просторната сала, наострен како откочена пушка и сега ја држеше во својата дланка онаа рачка, што требаше само да се притисне, за сите делови од бичкијата да полетаат во своите виорни, а сепак строго одбележани движења.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сето тоа време тој можеше да ја држи во своите раце власта над својот оган.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Само в крчма се опушта, па се загрева однатре и се растопуваат стегите што го држат во замолченост.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И дури луѓето се веселеа и ја славеа слободата, стариот Силко шеташе низ бавчите, фаќаше светулки, ги држеше во раката и плачеше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

На, гледај...“ ги вади од долапот и ги фрла пред неа; прва фотографија: Профим со жена си Профимица; таа е со испупчен мев, трудна; крај нив се сите четири ќерки: Царјанка, Девица, Венера, Андромеда; облечени која како се нашла во моментот кога сликарот дошол; зад нив: плот со оретчени плотици на кои стојат наврени празни грнчиња, стомни, чупки; дрво што се превиткало и со едниот дел влегло во фотографијата; Профим со поднакривена шубара и исшилени мустаќи подвиткани нагоре; едната рака ја држи префрлена на рамото од Профимица, а со палецот од другата рака притиска на малото џепче од копоранот; Профимица е забрадена со шамија тргната над очите, како да се затскрива од сонцето или како да се срами; втора фотографија: Профим и Профимица, сами; Профимица е со доста потпорастен мев; фотографијата е направена одблизу како за на ѕид или надгробна плоча; жена му ги држи рацете скрстени на мевот, а тој ја држи под рака; зад нив се наѕира вратата на чија клучалка висат потки од дрен и кукурек и дел од детската глава нацртана со креда на вратата и чијашто уста е развлечена во смеење; трета фотографија: пак сите заедно, но сега Профимица ја држи во рацете долгоочекуваната принова на куќата - бепчето Скрче; се гледа: фотографот имал голема мака додека успеал да го фати овој момент кога бепчето ги отворило очите, при што насмевката на Профим, од долго местење и стоење, останала како сиросана, како скаменета; девојчињата од пресилно блескање на сонцето, замижале и изгледаат како да спијат! четврта фотографија: Скрче качен на коњ.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Профим го стега коњот за оглавот да не мрда; Царјанка ги шири рацете и им забранува на сестричките да истрчуваат пред коњот; по скалите трча Профимица со капчето в раце за да му го стави на Скрче; но сликарот чкрапнал, та сè е фатено во една подготовка за сликање; петта фотографија: пак Профим, жена му Профимица и синот Скрче, но сега малку потпорастен; во рацете држи свеќа; зад нив е црквата, околу нив гробиштата, расцутен јоргован, неколку деца што се бркаат со запалени свеќи в раце за да си ги потпалат косите; некое дете во мигот на чкрапањето е фатено одзади каде што им се исмејува со издолжен јазик; шеста фотографија: фотографијата е направена во сликарско ателје во градот: на стол седи Профимица, в скут го држи Скрче во морнарски алишта, до неа седи Профим, потпрен со раката на нејзиното рамо и облечен во градски алишта што му ги позајмил сликарот за сликање; зад нив кулиса што претставува богата градска одаја, украсена со слики, голем ѕиден саат, на ѕидот распнат персиски кавијор со лав чијашто глава со разината уста се наѕира меѓу Профим и Профимица; на Скрче главата му е помрдната при сликањето и изгледа како да е двојна или како да се гледа низ матни очила; седма фотографија: сите деца заедно: Царјанка, Андромеда, Девица, Венера и Скрче; девојчињата држат во рацете китки цвеќиња, а Скрче мало кученце што не седи мирно; сликарот доближен до нив повеќе отколку што треба, не ги фатил сите убаво: Царјанка, која е на едниот крај од сликата, ја фатил половина, како пресечена од главата од петиците; уште тогаш Царјанка сакаше да ја скине сликата, но татко ѝ Профим не ја оставаше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

А пред некое време држев в рака весник со малечки пионери на насловната страничка.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Тие знаат само секира да држат в раце, а не бомби и пушки.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Свртен кон неа, со стапалки до распаѓање на колениците стиснати на ѕидот зад мене, ја држев во мрежата на недоспуштените клепки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мртвите беа отидени под земја, тој отиде да го дојаде ланското јаболко што го држеше во рака и што го начнал пред да се наведне над мене.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не бев сигурен дека е љубопитна и дека дошла со намера да ме види. Бездруго мислеше дека спијам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Плачејќи над нас, паѓам од смеа. Солзите не ги разбудуваат оние што отишле и што не ни рекле збогум и проштавајте.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Очите на сите три родилки беа вперени во двете "кифлички" кои ги држеше во рацете.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Иако синото плико го држеше во своите раце, не падна во искушение.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Љубовта овојпат и двајцата цврсто ја држеа во своите раце.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Секогаш сакаше дизгините таа да ги држи во своите раце.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Не знам дали да му кажам или уште малку да го држам во неизвесност.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, Јана своите гости се уште ги држеше во неизвесност.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Осум раце се држеа во круг, во нераскинлив синџир на среќа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Така е оддалеку. Одблизу се покажува уште една тешкотија.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но, додека ја затворам чантата и мавтам да ми ја донесат бундата, а сето семејство се збрало, таткото, подмириснувајќи ја чашата рум што ја држи в рака, а мајката најверојатно разочарана – па што, всушност, очекуваат овие луѓе од мене? – сета облеана во солзи си ги гризе усните, а сестрата мавта со шамичето натопено со многу крв, јас сум некако подготвен, под извесни околности, да признаам дека младичот, можеби, е сепак болен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

За лисицата и за гавранот што држел во својот клун парченце сирење?

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

За тој настан сѐ е кажано во старите басни, со мисла одговорив.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Татенцето не успеал барем да си ги закопча панталоните, ги држеше в раце и така одеше од одделение до одделение, со оној ист ведар израз што пред малку се читаше на ѕвонаревото лице.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Како нешто најмило, како ликот на мојата мајка најдлабоко ја држев во моето срце.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Камбанчето и ќускијата ги држеше во својот кревет како брачни реквизити.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Но вујче си остана маж, тојчас на ништо не се обѕрна, сѐ така силно ме држеше во себе (сигурно не го чувствуваше мојот бол), сѐ посилно ме земаше во себе незапирливо викајќи: Сакам да ми веруваш, Леме, внученце!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Дворот пред куќата на Богдан преполн е со свадбари; едни играат оро, други седат на клупите крај ѕидот од куќата или крај масите под дрвјата, држејќи во рацете пагури со ракија и савчиња со вино, испотени од играње, од припекот на жешкото сонце.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Тој ја зема и ја држи в рака.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сѐ што да фати, долго држи в рака: чашата со која пие вода, лајцата со која јаде, филџанот со кој пие кафе, ризата со која се брише, шипката од креветот за која се фаќа кога станува, бастунот со кој се потпира, рачката од вратата кога ја отвора и затвора, и секој предмет што го допира - го допира долго како да сака на него што подолго да го остави својот отисок, својот траг.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

“ „Ги држат в затвор а кришум одат по нивните траги“, скоро шепотеше попот.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Високо дваесетгодишно момче, со нежно детско лице и набилдани мускули, му откина една карта од купчето кое го држеше в раце и го пушти да влезе внатре.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Веруваше дека всушност си ја држел во рацете.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но истовремено, верна на принципот на двомислата, Партијата учеше дека проловите се природно инфериорни и дека мора да бидат држани во подредена положба, како животни, со примена на неколку едноставни правила.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Потоа Богуле очите ги префрли на ковчеџето што Илко го држеше в рака.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Ми ја покажа сликата што ја држеше во ковчеџето и рече: овој е господ... а овој е ѓаволот...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Секој од беговите – поединци имаше по чифлизите свои луѓе: ќаи, буљукбашии, сејмени, гавази, чауши, и којзнае уште колку други ушаци, маѓери, арамбаши, субаши, кои ја составуваа неговата лична одбрана и сила, со која ги држеа во покорност сите христијани по своите чифлизи.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Но Селим не беше од типот на татка му што сакаше сѐ да држи во свои раце, па дури и вакви ситни работи како што беше мариовската буна.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Најмногу им тежеше неизвесноста до кога ќе ги држат во затворот. Co нетрпение чекаа да ги изведат пред султанот, со надеж дека ќе ја разбистрат работата и ќе бидат ослободени.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Водачите одамна го предвидуваа овој случај, знаејќи ја силата на Турците и законите на прилепскиот кадија, затоа и беа готови подолго да се држат во тврдината.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Но не е лесно да се совладаат вековните предрасуди кои ја држат во подредена положба жената на Исток.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Те држев во пазувите. Уште те доев, макар што беше голем за тоа. Ама јас така правев и со другите деца.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Јас бев најмалиот и најстариот брат ме држеше во пазувите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И јас го држев в раце ова грчко знаме, ама не стигна најстариот син да го истакне на чатијата на куќата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Замислена, го држеше во рацете каталогот на Ла Ринашенте. Несетум го прелистуваше.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Медицинскиот модел е заборавен од страна на многу медицинари што го применуваат.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тогаш овие стратегии се држат во резерва.  Кои критериуми вие сакате да ги видите во DSM-III?  Проблемот не е во тоа, туку во севкупната ситуација чијашто само неминовна последица е DSM-III.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Вие сте продадени души... Непријатели држите во манастиров... Останаа живи на Кајмакчалан, не ги смачкавме, а сега се прават пријатели... Вие сте издајници... Заради нив сакате и мене да ме убиете...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Учителот постојано ги меткаше лисјата хартија што ги држеше во раце, чекајќи згоден момент да го прочита она што го имаше приготвено за да ја запознае Комисијата со селото.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Сонуваше впечатлив но и несфатлив сон што чиниш постојано ја држеше во заблуда.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тој парите ги држел во некој ковчег на таванот, а овие, таа Митра и овој Војне наш, ноќе му влегле низ покривот од куќата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Чувството дека има нешто друго што тој не го доживеал, го држеше во немир.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Едо во последен момент сепак се повлече слизнувајќи се со целото тело колку што може подалеку од неа за да се доизцеди додека левиот образ и лежеше на стомакот, под дојките што од страна и ги држеше во дланките напојувајќи се со ненаситна милина.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во сите години на потрага во пределите каде што се градеше Беломорскиот канал, мене ме држеше во трајна будна свест патувањето на јагулите.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Димитрија држи в рака зелено јаболко.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Кога влегоа во варницата Шишман го извади кутивчето, го намести камчето внатре, но го држеше в раце да не тропка.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Впрочем некој ако држи в рака покана, тогаш тој се здобил со правата што во неа се пропишани.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Иако не ја замени „Nevada“-та, туку беше скриен во џебот, како привидно „втора резерва“, „Orient“ оттаму умееше нечујно, но јапонски одлучно да дејствува.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Го држев во внатрешниот џеб од палтото.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Сѐ се совпаѓа. Тоа се луѓето од планетата Земја, планетата што пред дваесет илјади години му објави војна на Таолан, што нѐ држеше во ропство, нѐ уништуваше и нѐ уништи со големата и страшна болест.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Се сеќаваш ли каков вкус имаше? Мразот се држеше во шамиче.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Косачката. Тркало во тркало. Проста машина што ја држите во рацете, што ја туркате напред итајќи шумно, додека чекорите напред со вашата тивка филозофија.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- А кој ти кажа?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Господ Саздов го испушти пионот што го држеше в рака.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Повторно беше седнат пред каминот а лицето си го држеше во дланките.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се прибравме еден до друг, во едно купче до кабината.