И виде како лесно се подигна кон челото раката на Тинка, како молежливо и заносно е озарено лицето на Мита и долго е закован во таванот погледот на Зоја...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Преживеаја уште една зима. Сета е озарена. Дури и плеснува со рацете.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)