е (гл.) - доба (имн.)

Попусто, Ниту е доба пред цветање Ниту пак нешто гасне: Некое темно ѕвоно Ја опустоши нашата срж И дивна усама околу се ниша.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Растењето е доба на одгледувањето; созревањето е доба на плодноста; староста е доба на ослободувањето од непотребното.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ова е доба на црвите, вели некој, им дадовме храна за сто години.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На средна е доба; и јадра, и сосема здрава, кршна и херојски силна.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)