е (гл.) - крај (имн.)

Во иста положба продолжува да клечи уште неколку минути.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа е крај на првиот дел од перформансот. Публиката мора да ја напушти салата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајка ми донесе ракија и мезе, нешто подизбриша и замина. – Сироти пролетери, со козите ќе стигнеле до Америка и Англија, кај ни е крајот? – започна Чанга. – Шегата настрана, со Сталин не се знае!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Од каде да почнат со толкувањето. Дали во почетокот беше Зборот или почетокот е крајот, а крајот е почетокот?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сестра ми се будеше секоја ноќ и секогаш со исти зборови ја започнуваше истата приказна: „Ова е крајот на Европа.“ „На Европа многупати ѝ доаѓал крајот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од тука окото се полни со прекрасната панорама на Лерин и леринското поле и далеку, небаре е крај на светот – Кајмакчалан, чиј врв е покриен со снег.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И можеби мислел: ова е крај, патот ни се стрмоглавува во бездна на пекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тука не е крајот... за миг занемев пред моќната ВИСТИНА...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Кога во студентски дом или некое станче ќе нагрнат гости од секаде а е крај на месецот и од дома немаат абер да испратат пликче со пари тогаш на сцената стапува степчето.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Жали се ти колку сакаш дека уште не е крај на работното време!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ова е крајот на еден мини есеј посветен на сараевската поп школа, кој што го пронајдов во лексиконот на ју-митологики.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Мајката, дали овдека е крајот на сите патишта, си мислиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А пак се гледам само сам. Може овдека ми е крајот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не можеш ли да разбереш, човеку, дека ова е крајот на дваесеттиот век. Во кое ли време живееш ти?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лежам така на каучот, календарот вели дека е крај на февруари.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се сеќавав на татковата мисла дека крајот на една библиотека е крајот на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И не случајно, на брегот на Езерото, во Струга, близу границата која некогаш ја минавме, татковите книги го остваруваа вториот живот низ моите занесни читања.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа како да е крај, татнежот како да ја разнесува и големата конспирација.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Со таков извик, мошне загатлив, ќе е крајот на осаменикот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ја прашав каде ми рече уште долу. Рекоа тука е крајот таа рече уште долу. Слегував, Слегував, не стигнав. Од каде почнува?
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Чувствуваше: натечените, крвави усни уште понесопирливо се тегнеа во насмевка, зашто мислеше, ова е крај. Марија број два, зошто липаш?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Ова не е крај – стигнува да помисли. – Само што е поинаку.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го тужеле. ...стрико ти баш дауџија Си заљубило момите ем калешести невести ем сиротици вдовици со таа пуста тамбура.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ЕВТО: Што да правам со него! Носи го одовде! Ова е крај. Или ти или јас!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ПАНАЈОТИС: Ова е крај ... на познатиот свет. ЕЛЕНА: Што има зад крајот?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Цврсто ги затворив очите и ги стиснав ушите со дланки, за да не видам и да не чујам што натаму ќе се случува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Крај, си реков, ова мора да е крај, сега ќе излезе од зад некое дрво манијакот, убиецот, и ни парче од нас нема да остави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)