е (гл.) - за (предл.)

Странска организација, во смисла на ЗЗФ (2010), е странско или меѓународно здружение, фондација или друг облик на организација основана за остварување на заедничка цел која не е за стекнување добивка и е основана во согласност со правниот систем на странската држава (чл. 3, ст.1, ал.14 од ЗЗФ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Н Н е за одбележување затоа што укажува на потребата работниците - тужители, од позиција на властодавци, секогаш навремено да ја следат и оценуваат работата на своите полномошници–адвокати, како тие го водат процесот и како тече неговата динамика, па ако е потребно, по претходна консултација со друг адвокат, да проценат дали е целисходно да го променат својот договорен правен застапник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поради инсистирањето на анонимност, не го наведуваме ниту архивскиот број под кои е заведен предметот пред Основниот суд – Битола. 2.  Здруженијата на граѓани, како правни лица, можат да се јават и во улога на работодавачи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој имплицираше, а ние се сложуваме, дека оваа „современа установа“, извршител,7 не е без маани и дека сумата која истите ја побаруваат и од доверителот и од должникот е несразмерна со тежината на нивниот вложен труд! ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ете, читаш недозволени книги, се дружиш со разни другари, чие поведение не е за пофалба.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ти знаеш повеќе од мене. Ова нека ти биде последен пат. Оди си!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Рано е за мерење, вели по некое време машинистот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Сува е, барут“, ми вели Сотир, „не е за употреба“, и прцна низ заби гласно малку плунка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Навистина Симон“, рече едно време Коте Буџе, божем ништо не знае и ништо не чул, „навистина“, рече, „кога ќе почнеме со бунарот, да е за бериќет?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Кежовица, му вели тој, само Кежовица е за вас господин З. ! Оваа бања прави чуда“.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Неговиот текст навистина е за „ослободувањето“ (А. Грин), за нестабилната природа на егото и говорот: исполнет е со фрагменти на (обично) пропаднати обиди за интерпретации од сите видови - семиотички, психолошки, социолошки, итн.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Денес во Бугарија се излеваат околу 3 милијарди кубици загадена вода, која не е за повторна употреба.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Поради тоа и знаеме дека минатото не може да се преправа, пресоздава, и дека тоа не е за спомени, туку за возобнова на корените.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Прва, па втора, па трета, па четврта...“ правеше движења божем менува брзини.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ја нема баба ти да нѐ праша: каде ни се клучињата, дали ги чуваме куќите и дали сме гладни“, воздивна Дејко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ако е за јадење“, реков, „денес ќе мачкаме слатко од јагоди“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А сега тишина и гледајте: вака се држи воланот. На празно не смее да се врти.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во кујната поседнавме околу масата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ова е за палење светло - фарови. Ова - трепкач. Тука е гас, куплунг, сопирачка. Ножна, се разбира. А рачната сопирачка е тука. Сево ова го научив вчера попладне. “ Лицето му беше збруштено.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Биле — умреле, да се вратите, барем сете да умираме ако е за умирање — им порача Трајко на поповите, даскалот Бина, Младена Чкулот и други повидни селани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе требе нешчо да се работи. — Лесно е за работа, ами ајде, повелете дома. Анџак софрата е ставена.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кој е за бегање — патот му е прав — нека си оди со здравје, — го заврши Ѓорче својот краток, но пламен говор сред дабовата корија и порача на еден од неговите четници да му подаде вода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гарванов само промрмори колку да каже нешто: — Секој си е сајбија на својата глава, Ѓорче!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се вратија, и како што му рече Арслан на Трајка, дека сака да ја види својата раја со неговите очи, нареди на другиот ден цело село да се собере на сретсело: „Машко — женско, старо — мало, до куче сакам да видам пред мене! — му се провикна Арслан на Трајка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога имаат тефтерче, немаат молив.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Бргу научив дека секое светкање не донесува светлина и дека секоја песна не е за слушање - има песни што ти ја галат душата а не ти го гибаат ушното тапанче.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Кога имаат молив немаат тефтерче и така уште ненапишано го забораваат токму она што не е за заборавање.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Од друга страна, и долгата осаменост знаеше да се прелее преку глава, па така сосем вистински звучеа зборовите на дедо Иван - дека стар човек не е за никаде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Доста е за денес, - рече доктор Коста. - Треба да ја пречекаме Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ами работата не е за лутење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Еве, сѐ повеќе луѓе се интересирале за неговото сликање, а тој не отвора изложби секој ден; доаѓаат луѓе и од странство, бизнисмени, мецени, имбецили, можеби некој ќе се заинтересира и за него, ќе посака да му наѕре во ателјето што слика, може нешто и да купи, тие се парајлии, што е за нив некоја илјада долари или марки?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сепак, врати ѝ се на суштината сакам да си речам!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- И Господ гледа дека овој ковчег не е за тебе - продолжува да ја теши додека и го подметнува неговото палто под главата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зборови, зборови… а не е за на отпад и она упатство или шега дека зрелоста се мери само според количините наивности во нашите размислувања!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и да си заповедам ако треба. На суштината?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Одам, брзам но тешко е за одење. Снегот на ридот фаќа до над колена.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А тоа чкрапнување не е за бадијала, (се чешка со прстот пред срцето) некој молец го јаде овде. (Оди и се гледа на огледалото.) Пак што, од мене поубаво ќе најде?!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МАРА: Извади ја, ќерко, од ковчег ризата што е за Анѓелета.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: Ами утре, мори, ќе одиме; да е за повеќе време јас би те пуштила. Оди сега! (Ана излегува плачејќи).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Рано е за тоа да зборуваме, пак вели Костадин Дамчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жива е, рекол Ристе. Таа ми е стрина, мажена е за стринка Анѓела.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вулгарно е за љубовта вулгарно да се зборува. Со зборови тонски обоена, да се потценува.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Синото му одговори: - Стрпи се малку, рано е за пролет.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Оние пак кои веруваа дека записот е во врска со царот Јудејски, Соломон, поделени на две војски беа: некои записот го сврзуваа со богоугодниот, а некои со развратниот дел од животот на пресветлиот Соломон, оти, кажано е за него, во книгата Сирахова: „Соломон се зацари во мирни дни, зашто Бог од сите страни мир му подари, за да изгради дом на името Негово и да подигне светилиште вечно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но кога се вели: прекрасен си ти Господе и чудесни се делата твои, тоа е така речено затоа што секоја плот, твар и ствар е во својот род совршена, и затоа што секоја се наоѓа во тесна врска со другите створови и сотворена е за извесна неопходна цел.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И оти кажано е за злословието, грев најголем дека е, затоа што злословецот и клеветникот се претвораат во муви кои застануваат на туѓи рани, а смерните духом се пчели што на цветови застануваат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Овој народ, кој живеел меѓу рисјаните и муслиманите и кој не влегувал во судири со нив, не може да се определи која вера е за него подобра.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кампот служи за да се издишува претензијата, да се растура хиерархијата и да се запомни дека сите настрани се стигматизирани и дека никој не заслужува достоинство што е за сметка на туѓ срам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-културата, каква што ја познававме, беше остаток од една претходна епоха. Не ни изгледаше дека е за нас, дека е наша култура. Немаше што да ни понуди.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Време е за пиење кафе и белолаглави старци седнати крај масите и потпрени на крлуци, го чекаат својот филџан. Ги поздравуваме, ни отпоздравуваат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
-Што е, водата не е за пиење? – праша. -Како може да не е за пиење? Гледај колку е бистра!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сити сме и од тескобите и од тешкото време, особено во ова наше време. Затоа, пријателе, те молиме да ни ги ископаш очите зашто веќе не е за гледање, не е за слушање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Потоа неколкупати еднаш месечно се собиравме во Големата сала на Гнездо, доктор Гете прашуваше што е за нас лудилото, а ние зборувавме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние зборувавме: „Да се биде луд е исто што и да се биде во опасност, да се прави обид да се викне за помош, а никаков глас не може да излезе од устата – грлото се напрега, и јазикот, и усните, а сѐ е попусто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рече дека не сум сакала да одам во училиште затоа што не сум можела да ги научам основните работи; рече дека не умеам ни да разговарам па затоа не одам да играм со девојчињата; рече дека сликањето не е за девојчиња.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја беше запомнил мојата желба, и една недела подоцна ми кажа дека во куќата на еден од неговите професори доаѓа сликар кој таму држел бесплатни часови по цртање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас не можам да допуштам Турците да не се поучат од него: јасно е за секој, па и за Турците, оти Турција не може повеќе да ја зачува Македонија ако продолжува со истата политика кон нас што ја водеше досега.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Зборот ми е за делењето на Македонија меѓу малите балкански државички.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таков утилитарен, тенденциозен и шпекулативен однос кон науката не е за одобрување и е причина и резултат на национален шовинизам, но последниов е резултат на тие историски прилики во кои попадна српството, особено по Берлинскиот договор.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Најнеограничената слобода на вероисповед е за мене толку свето право, што ми се чини дека зборот толеранција што тоа право го изразува, е на некој начин тирански, бидејќи постоењето на авторитетот што има моќ да толерира, ја загрозува слободата на мислење веќе само со тоа што толерира и исто така би можел да не толерира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мирабо (Mirabeu), говор во собранието 22. август 1789 СРЕДНА СОСТОЈБА Доколку некој ми покаже средна состојба меѓу целосната независност и целосната потчинетост на мислата, во која би можел да се надевам дека ќе се одржам, можеби таму би се поставил. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 88
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, кој би ја открил таа средна состојба?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Просто изгледа како македонската историја да е испишана само од човекови неправди. Но, судбината не е за сите иста.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Еј, ѓаволе, му рече, зарем не гледаш дека е за тебе сѐ уште рано?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ЛУКОВ: Ми се чини дека така ќе е најдобро. Денес времето не е за дискусии, туку за дејство.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Мажена е за еден од нивните најактивни раководители. Нејзините, нејзините така чести посети во овој дом имаат... известителна цел.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Е, ај кажи како се прави шопска салата!“ И им кажав. Ако е за гости, ги прашуваш дали јадат кромид, дали јадат луто... и го сечеш патлиџанот на коцки, ставаш краставица, пиперка, кромид на кругови и сирењето на ситно го рендаш... И тоа...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ова е за вас“, и ми подава дебел коверт.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако со бурекот си го поделил и срцето на пола, па таа една дропка од органот си му ја подарила засекогаш, а вечноста тогаш траела неколку месеци плус еден дочек на Нова година, што значи до утро, тоа не е за заборавање.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Готов е за долна земја, вели, двете нозе му се во еден опинок.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами, каде е сега, прашува Уља. - Штом се растураат војските подома, вели Јон, сигурно и тој ќе се врати. Кој е за враќање, ќе се врати, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Оваа глава не е за на перница, вели, и после си реди, си зборува самиот, си прави разговор со себеси.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не е за однадвор, велат, не е за викање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дека е за болест го давам, вели Доксим Тренчески, земајте, мачкајте се, вели, не барам ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мачно е да си тажен во еден олку убав ден, рече Роден Мегленоски, и ваков ден не е за погреби. 10
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Твојата глава не е за на две нозе, му велат. - Не уједај кад немаш зубе, вели Гојко. 185
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се престрашувам, па му велам: - Со пиење не се враќаат децата, му велам, ако ти е за децата. - Какви деца, вели, кој деца?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што велат: некогаш е за грош леков, може да е до тебе, ама кога не го знаеш!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ви велев јас, вели Лазор Ночески, ви велев дека патот им е за бегање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако е за право имав нешто начуено за него, ама на млади години ќе чуеш за многу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не му верувам нему, велам, ама верувам во Маса Кулумоска. Кога може будали да лекува, многу полесно ѝ е за умни, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа што си го знае напамет: - Стомниња, бардиња, грниња, уш, ќукш, ги тера магарињата, натоварени со посатки и само вика: стомниња, бардиња, грниња, купете за умрените, за погинатите, вели, за курово здравје гинеа, за ветер во магла, вели, ама мора нешто да ѝ имаме згрешено на мечката од Москва, стомниња, бардиња, грниња, мора да сме ѝ згрешиле, нѐ има секакви ’рчпали, вели, стомниња, бардиња, грниња, не ни е за џабе налутена мечката, вели, не нѐ гледа за ништо напоречки, вели, стомниња, бардиња, грниња, ни пушти шенци, чкрапји и тавтабици и сега чешај се, ако можеш да се досегнеш, стомнина, бардиња, грниња, вели, нѐ остави да нѐ делат ко варена тиква, ко чајчаре, една велка овему, една велка онему.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ме мачи несоницата, вели Мирче и ме мачи... не е за кажување, вели. - Ако кажеш може не ќе те мачи, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Гледај ваму, ми вели татко, ова е даб благун и тој има најмногу срцевина за спици, за бочви и за качиња и да знаеш за отсега, ми вели, рапавиот даб е само за јаглен и за греење, а царевиот даб е за ништо, вели, оти нема срце и брзо скапува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Десната ми е за пред бога, рече Дуко Вендија, а левата за ,бал им пес мајката на овие. - Какво приказвате с’с мртвите, праша еден од стражарите на разминување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не си каснал нешто, велам, нешто што не е за јадење, велам, и почнувам да плачам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Господ да ни се смилува: човечкиот ум си шета, не е за едно место, не стои на исто.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Доцна е за други пријатели, вели Јон, било речено, вели, непријателите да ми бидат пријтели, вели и збира плуканици, ама устата му е сува, нема што да подголтне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Го носи на душа покојниот Борис Калпак и виновен е за сѐ што се случи вчера. - Виде како ги исклавме оние што дојдоа да се колат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од каде доаѓа и кон што лази? Доаѓа од нејтемнато минато и се движи победнички кон крајот на човештвото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Јас ќе го внесам него малку подлабоко в земја, рекол свечено како да се колне пред лик на светец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Можеби - а? - дошол да моли прошка, рекол Цветко Грнар. - Не дошол да моли, рекол Наџак-Јанко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„И не брани ја. Оној беше прав: Ганка е ... Таа не е за тебе, синко.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Кого бранам?“ „Ганка.“ Не ме гледаше веќе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И што јаде, со што ја полни утробата? Лапа птици: чапли, дроплички, пауни, и крка животни: јазовци, диви јарчишта, пци, и гладно е за човечки жили и коски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Тој клеко не е за тебе. Ни тој, ни другите од селово.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Легни си крај огништето и сонувај ангелчиња. Ѓумето не е за тебе...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ноќе, го викаат, не е за арно. Сепак, се огласува. Кој си? Што сакаш? И сѐ така, како што е ред на село.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тогаш не знаев дека поезијата е за една глава над астрономијата - не ги испитува ѕвездите туку лесно, на волшебен начин, ги симнува на земја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Знам тато, три илјади метри не е за потценување. Тоа и јас го знам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Вистина, мајка ти не ти е тука, ама ако, за тебе е, не е за неа.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не куди се на Антица, прочуена ти е за умна.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Така некако... Не е за чудо тие да се да сакаат од овде да ја грабат.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Таа ги впери своите згрозени очи во неговите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога го отворив „Гласот на јавноста“ што на масата го остави Аристин, прочитав во весникот дека истиот тој ден, во раните утрински часови, сум умрел. *
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш девојката спушти на масата пред мене кутија машки бонбони со виски „Laroshell de Luxe“. – Ова е за вас – додаде – но, покрај ова имам и две прашања, професоре.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Немаа време ниту да седнат. Задушувајќи се во солзи, Марија му раскажа за бедата во болницата, за варваризмот на болничарките, за храната која како да е за кучиња, за бескрајните ноќи во кои не можеше да заспие од ужас.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кажано ми е да умрам и да се чистам. 22.41 Време за кратка посета на тоалетот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја имаат “Lili the Pink” на џубоксот. Време е за малку еротика....
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Требаше да биде книга за едно, излезе книга за друго, пишувана е за трето.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Изулавено скокна од масата, запеа и се затвори на едно место што не е за спомнување.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не се смееше, беше потсмешлив. „Не верувам дека секторот ВИП* е за потценување.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ова е за твое добро, Исусе.“ Отец Симеон опцу со разлеана крв во устата бессилен да се извлече од клопката. Јазикот му го жежеше опор вкус на ’рѓа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не веруваше во тоталната демократија, зашто секој е за нешто виновен во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Бургиба е сменет! - Ако, синко. Само да е за арно - Не разбирам! Како за арно?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секој што знаеше дека некој документ е за уништување, или кога ќе забележеше парче фрлена хартија на подот, автоматски го креваше капакот од најблиската дупка за сеќавање и го фрлаше во неа, од каде струјата топол воздух ќе го зафатеше и ќе го однесеше до огромните печки скриени некаде во длабочините на зградата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Многу страдам од нозете, а и бешиката ми е за никаде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Океанијо ова е за тебе“ ѝ отстапи место на полесна музика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во себе си велеше: само нека е за арно!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да ни е за многу години. Сѐ за арно да ни е адетот наш рисјански... целокупни да сме си.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Овде-онде има и по некој коров, но тоа е за кратко.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Некаква глупост. Можел и да не се потруди. (На А. Павловна.) Ова е за вас.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ете, ако е за душа, земете а и неа, — и строго погледнува кон групата чорбаџии што седи „уз колено" на авалеџијата и пуши од неговиот тутун.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Море, ако е за тоа, ене го и Јошето мое, ако го гледаш нака слабо — како кремен е. Не може ни ерген да му се опре.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сватовите се советуваат со недели напред, и обично одат на пазар без пазар, кога градот е помирен, кога можат послободно да се пазарат со Пушмарковци за шамии, со Алекса баба за бакаллак, со Јашмакот за чевли и со други прилепски трговци, коишто, кога ќе разберат оти е за свадба, не ги пуштаат муштериите па дури и „под зијан" да дадат, само да е за „аирлиа" радоста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ами ако е за калци да ти донеса, токо — големи се плетени сите мој калци, та не ќе може да и носе, — со радост изјави Нешка готовност и таа да го израдува Крлета како тој неа со китките.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Вечер ќе има луѓе, пак и да ја види „толку, велиш, мајстор е за готвење?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па женцка глава сама не е за никаде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А Дочка така сакаше. „Море, ти само носи Ило, та да видиш Доца што мајстор е за правење и за јадење!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Време е за преиспитување и убиство на суровото проклетство време е за себеспознавање на сите фекалии оставени зад нас
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Работа, дома Уморен кома Време е за ортома
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Ако е за умирање, машки да умреме.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Mope, ако е за вода, ефенди, седнете, седнете, ене ја Попова Чешма, ладна е како мраз; ќе ви донесам една стомна, напијте се – одговори старецот и погледна со очите кон ниското куќаре, небаре бара стомна, да ги ислужи ефендиите, но војникот што зборуваше по каурски не дочека забитот да проговори, ниту му го преведе на турски одговорот и предлогот од старецот, ами сам му одговори: – Ефендијата сака вода од Бренското Чешмиче.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ФИДАН: (Донесува тава со грав). Ајде, да вечераме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И ти таму дојди, зашто ноќва ќе не венча... (Истрчува од дома).“
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Што ќе биде, нека биде! Симка е за мене родена, не за некој си Јован!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Да го суредиш! Ене ти го Уредот. Тој е за работници. Што не го носиш таму?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ајде не плачи! (Ја крева). Стани и оди право кај поп Гаврила.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Од срам не ќе можам пред светот да излезам. Срамотно е за нашата и за Јордановата куќа...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Нема ли срце, нема ли срце - на срца срцето, срце - ширини широко срце - длабини длабоко - цел свет да збере, па да е за виа гради малечко?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Ние весело се насмеавме... – Не е за смеа, не е за смеа, мили мои, војна беше, како да се земе! Војна на нашата земја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги советува луѓето, по ставањето на грозјето, шест недели да не го пијат виното, зашто тоа е во тој период уште „леунка“ и не е за пиење - боледува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И ја плати сметката, видливо додавајќи убав бакшиш, а потоа со едната рака го фати кесето со кафе а со другата шишето коњак и, туркајќи ги кон неа, насмевнато ѝ рече: „Ова е за вас.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„И тоа е за вас херојство?“ пак рече не верувајќи дека уште не крикнал и не замавнувал и се чудеше зошто наеднаш се помирува со во неврат изгубените сочни стебла и со мирисот на нивните стеблаци.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
– „Море не велете ми аџија, бре селани им рекол Силјан, оти не би касмет да одам на аџилак, чунки дуовникот што ме зеде да ме носи се удави в море; оставете, браќа, не е за кажување и за верување тоа што сум патил во овие две-три години, ама ак ми беше тоа што сум патил оти од таткова и мајкина клетва не сум верувал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Така и ја здогледав. Ме уверуваше дека не му е за продавање.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Лушпите беа забележливи и по подот на следната просторија, салата со шалтери, иако мојот поглед беше насочен малку погоре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Лифтот многу личи на оној во твојата зграда – облепен со шест издолжени сиви плочи, споени по две од секоја страна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Првата вест е за синоќешниот голем протестен митинг на синдикатите на Македонија... место на настанот... плоштадот... во срцето на Скопје... на снимката од синоќа многу луѓе викаат, меѓу нив и новинарката преминот од колор-стварноста во црно-белиот филм се случува кога новинарката, привршувајќи го својот гласен прилог, е поклопена од уште посилниот глас на еден од демонстрантите: Уа владааа!...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Часовникот на возачот на автобусот, во тоа сум 95 насто сигурен, е за 4 минути и 15 секунди поназад, па тој спокојно, на перонот пред автобусот, си го пие ладното „скопско“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не, војници, Бугарија има и повеќе ако е за тоа. Но Бугарија сака искалени војници.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Знаеш, ако некој е за чистење, сакам да речам осуден на смрт од тукашната управа, тука не смее никој да го гибне.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бошко се врати дома проколнувајќи ја својата судбина која го доведе до ова да постапува како што не сакал и да прави што не е за правење.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Мојата мака не е за плаќање.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И белки не е за несреќа“, си рече жалејќи што сега не му е младоста од едно време кога беше комита во четата на деда Гера.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не е за смеа, - рече дедо Геро и се сврте кон децата: - Еве што ќе ви кажам: ни ние не знаеме сигурно.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Му објасни на Мартина сѐ: ако е за тоа да го убијат Бошка, тие сто пати досега можеле да го сторат тоа. Туку Луман е клучот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Му објасни на Мартина сѐ: ако е за тоа да го убијат Бошка, тие сто пати досега можеле да го сторат тоа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И, неочекувано за сите, тој си ја стави карамелата в уста. - Оваа не е за броење, - рече, - не чини!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Самарот е за магаре, а за ат треба седло шиклосано.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АМПО: А поимашлив не ќе кавдиса тебе да ти биде кум.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Па, кога ќе те заболи нешто... И ти преѓе ќе се расплачеше за кумството.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Затоа ти велам: на брегон, па кога ќе здогледаме некого што не е за кум, молчи зад дрвјето, а ќе наиде ли некој поимашлив, буп! детето пред него...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ми плачат децата. Лозјето е за нив радост: грозје, грозјебрање, благо вино...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Остави тоа што не бива. Да ја свршиме работата со лозјето.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не е за од човечка уста да излезе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе тргаш што ти е за тргање... 25.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ако е за право, и јас не сакам кај било.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, таму што немало да видиш, а пак не ти е за верување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зборот му е за на рана да го врзеш, што се вели, толку многу му се слуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако е за право, не знаеме политички јазик, немаме своја литература, што се вели, терминологија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа работа не е за кај нас, ми велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако е за право, и стравот е некоја болест.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако е за право, секоја несреќа е смешна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали само за кражба или рекле и нешто што не е за велење?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ногата ми ја оперирале и ми врзале лонгета. До креветот ми оставиле и патерици за да се помагам... Многу е за кажување...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако е за искрено, јас те сакам со двете нозе, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ова да ви е за последно, вели, оти еднаш мора да се чуе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова не е за во збор да го ставиш, туку...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Види ваму: човек што не е за својот народ, не останува со ниеден. „Гомното од сите страни исто смрди, велеше дедо, од кај да му се доближиш, исто.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ОЗНА мора све да дозна. Кој е за затвор, кој е за повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А околу мене: луѓе без очи, без раце, без нозе, не е за кажување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако е за право, јас уште немам расчистено со него...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А бонбониерава што ќе ти ја дадам е за тебе и твоите гости. – Објасни Дедо Мраз и на мечката и врачи голема, шарена бонбониера со голема слика на мече.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Всушност, ова е за децата. – Се обиде да објасни човекот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Уште еднаш, јас разбирам дека вам ви е чудно што на вашата книга ѝ се дава таква интерпретација, но тоа не е за чудење.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Животот е многу, еден и сѐ, Животот е она што е за вас цел свет.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Потсетување секојдневно е за тоа кој е кој, да не се заборави, безброј пати и без број.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Болничарот ја преврза раната, а командантот оцени дека Лефтера не е за в болница.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ајде, нека ни е за многу години - рече дедо ми Крстин и токако се прекрсти прв пречекори преку прагот. Со десната нога.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Некои беа нестрпливи и сакаа да одат да ја земат камбаната уште истата вечер, ама постарите ги искараа, рекоа оти таа работа не е за по ноќе кога луѓето може некаква беља да ги снајде и, не дај Боже, и камбаната да ја загубиме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не, не. Тоа не е за таму. Тоа е за да го тутка машка рака...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Жал ми е за неговата младост, но уште повеќе ми е жал ако ти си го потрошиш животот на духовни истражувања без желба за сопствен пород и искуството на мајчинството, што е една од најголемите радости на жената.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Не туку фолирај, мислиш дека не видов дека ти се допаѓа? – му свикав на шега. – Не била лоша! Море, авион е за тебе!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што ми фали пак мене? - Ништо, ама не знам зошто сте вие машките такви, кога некој ви се допаѓа, не го кажувате тоа отворено, јасно и гласно, туку сѐ нешто изведувате – реков и во тој миг се сетив на Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мислеа дека тоа не е за мене, дека физички и психички нема да го поднесам тоа имајќи го со мене искуството од претходните потешки физички работи кои што ги работев во минатото и од кои секако имав по некои здравствени последици.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Денес што е за подбив и смешка Со утрешна смисла в миг го озаконува.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Се чудите зошто ви го велам тоа? Не е за чудење. Не чудете се. Причината е многу проста.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Клупата е исечена, изделкана. Клупата е за никаде!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сашо не можеше да разбере. Мал е за да проникне во тајната на толку сложени нешта.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Синото му одговори: - Стрпи се малку, рано е за пролет.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Со право се буни Панче Василевски. Клупата е за никаде.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ама барам милост, му реков, а таа милост е за мојот пријател ибн Пајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ха, пак рисјани! Да викнеш Турци, таков е адетот кај нас. Си согласен, или не си? Е па, еден грам ум не е за Стамбол!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сега е за жив грев, ни таа се смирува, ни јас.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)