е (гл.) - да (сврз.)

„Шака ли е да бидеш попова снаа?" — си мислеше Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Лесно е да се делат совети”, му велам „но тешко е да се постапува според нив”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секоја расправија и секое нарушување на мирот меѓу Американците за прашања поврзани со разликите во стариот крај, а кои се однесуваат на тие народи и кои треба самите да ги уредат, ги слабее нашите напори во полза на нашите непријатели.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Навистина имал бела коса, бели веѓи и бели клепки; ситната муцка му била зајачка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Денот се сопнуваше на суви грмушки. Најпосле, како и секогаш, ги освои просторите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Единствено што можам е да ги слушам знаците на судбината и да ги користам како добродетел кој никој друг не може да ми го даде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
В плоден лес камен рожба да е да зрее и црно нешто да го покрива и цут на гранки и нож по тоа да вишне на врв на ножот птица да починува без тебе.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
На пример, за еден инженер или лабораториски хемичар логично е да се претпостави дека ќе имаат потреба за поголемо количество на технички податоци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А единствената нивна желба е да ги остават да се наспијат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Македонци! Време е да се убедиме оти лошиот демон за Македонија не е никој друг освен Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Зад сека грмушка се крие идеалот за збогатување набрзина, зад сека грмушка на оние кои се стискаат да не се измочат в гаќи силници им ги превртуваат џеповите и кога нема да најдат ни петпаре од бес ги плескаат по газовите, ги влечат за уши, им бркаат во очите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Целта им е да се распарчи Балканот да нема голема држава...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Невозможно е да се избегне, можеби може само да се одложи: а сепак, наместо тоа, одвреме навреме и со свесен чин на сопствената волја човек одбира да го скрати интервалот пред тоа да се случи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Наметнување на рекламирањето и брендирањето врз јавниот простор Консумеризмот, индустријата и профитот сѐ повеќе ги преобликуваат јавните простори, согласно барањата на симболичката економија чија цел е да се привлечат купувачи и инвеститори.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Лесно е да бидеш храбар кога не ставаш потпис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Па уште и вака ми сечи умот: најдобро е да гинат, а уште подобро да изгинат сите, а ако не, тогаш тоа што ќе успее да опстане живо во планињето, само ќе пребегне во мајчината...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Намерата на овој запис не е да пребарува по песните, по минатото, по деталите и по севкупноста на историските збиднувања на трагичната смрт на Рацин.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Неумесно и неразумно е да ги одделуваме своите интереси од општобугарските, кога во соединувањето, а не во расцепувањето, е силата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И запомни за злоносницата - лук, ракија. Како ѓавол од крст ќе ја стругне пред тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во правилното разбирање на овој случај и применетата анализа за нашава методска единица, важно е да знаете, а тоа е толку јасно, дека саканиот што разговара со жената и што потоа легнува со неа не е Григори.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Глувчето не е никаков симбол; такво нешто што е опишано, тоа претставува само глувче; па сепак, и такво, покажува дека најопштата човечка потреба е да не биде сам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Само, видете, Кери Грант не можеше да биде убиец.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Нормалноста беше статистичка. Обично прашање на учење е да размислуваш како што мислат тие. Само што.. !
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Да, да, - ја прекинуваше мајка ми со ист интензитет на гласот, - многу е умен, и убав е да го видиш, висок, згоден, личи на нашиот сој!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Убаво е да се вдишува воздухот и добро е да се чувствува сонцето со кожата, како со својата топлина продира сѐ подлабоко, и добро е да се чувствува градбата на костурот, прекрасната конструкција скриена длабоко во топлото месо, и добро е да се чујат гласови многу почисти и многу побрзи од оние во каменените длабини на бунарот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Меѓутоа, штом се посочи варварството, посебната задача на меморијата е да се бори против заборавот на жртвите имајќи свои иманентни и природни начини на одржување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Невозможно е да се согледа стварноста, освен гледајќи низ очите на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можно ли е да се верува во тоа? Којзнае!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сѐ што беше потребно е да се замени првобитното ветување со предупредувањето дека можеби ќе биде потребно следувањето во текот на април да се намали.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тешко е да ја вратиш претходната страница.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние не отстапувавме и сѐ повеќе се собираше народ, запрежни коли, говеда, кози, овци, запрежни коли и товарени магариња... – Назад! – викаа – Назад! Наредба е да бегате кон Пероо!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаеш како, едно уринирање можеби е еквивалент на пола општење, ама две уринирања не се еквивалент на едно општење...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На крајот на дебатата за кабалистите тој сакаше да го каже својот заклучок: За кабалистот, за да се следи патот на мудроста, единствениот начин е да се мине достоинствено патот на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го бара секот, колкав е да види.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
При преминувањето од една во друга сала на Куќата на холокаустот тешко е да се сочува рамнодушноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„О, ви пречам?“ „Не, не. Само подобро е да не стоиш толку блиску до ѕидот.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Крајно некултурно и нецивилизирано е да се однесуваат на овој начин, па, иако не е во мојот нарав, собрав храброст вербално да го решам случајот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
При ваква убавина, си велев, греовно е да се умре.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Истиот ден поминавме фаланга. А фаланга, тоа ти е да те тепаат пет-шест полицајци.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зборуваше, а очите ѝ ги гледав заџарени и насолзени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Нозете на туѓинецот се несигурни. Полесно му е да не стои.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тешко ми е да признам дека и јас се обидов, напишав писма кај некои пријатели, од некои добив и одговор, но сѐ се сведуваше на ветувањето дека ќе се заземеле и дека ќе се обиделе да најдат каде води трагата на неправдата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Автентично е да се бавиш со твоите автентични проблеми. Со твојата автентична стварност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Македонска интелигенцијо! Време е да се помисли дека е грешно да се прави опит со туѓи човечки животи за нашите фантастични планови.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„ Си помислила ли некогаш“, рече тој, „ дека најдоброто што би можеле да го сториме е да заминеме од тука пред да биде премногу доцна и никогаш повеќе да не се видиме ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
210 Имајќи ја предвид сериозноста на ситуацијата, големите трошоци за евентуалната операција и лекување, како и намалената животна активност и претрпениот страв – работничката, после консултација со адвокат (А.Ѓ.Танчевски) кој правно ќе ја застапува во сите понатамошни фази на спорот, летото 2008, се решава да тужи по основ на повреда на работно место и на тој начин да бара обесштетување со кое што ќе го продолжи понатамошното лекување и ќе ја надомести направената нематеријална штета.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„Да, да, тоа ви го кажав, но интересно е да се чуе пак, и пак, не само еднаш.“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Мачно е да си тажен во еден олку убав ден, рече Роден Мегленоски, и ваков ден не е за погреби. 10
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Само што јас не гледам никакви птици да летнуваат од твојата насмевка“ најсериозно ми се џареше таа во лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми се стори дека некоја сенка се префрла од едно место на друго кај задниот агол од куќата, но можно е да беше тоа сенка од гранка на вишната.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Погледите секогаш ги вртат на другата страна, а слаткиот шеќер се топи уште пред да имаат можност да го вкусат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ако најдеме пчела работница, лесно е да ѝ го најдеме легалото и саќето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Целта на авторот е да се укаже на „проблематичноста на потрагата по определбата на ‘идеологијата воопшто’ “; на различните значења и употреби на поимот „идеологија“ и неговата преголема едноставност; да се претстави „многустраноста и комплексноста на односот на субјективитетот спрема идеологијата и неопределивоста на идеолошката акција на субјективитетот; односно, да се истражи (проблематизира) валидноста на повикувањето на идеологијата во објаснувањето на акциите на поединецот“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дури и техничарите имаат смисла за хумор и ги доживуваат, на пример, визуелните сугестии исто како и “не- техничарите”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сѐ има граници, дури и твојот труд. Затоа, човечки е да се истроши силата, трудејќи се.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Услов е да бидеш едноставен, скромен човек, за да навлезе светлината на ангелот низ тебе.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Напротив, тие се многу неутрално облечени и сугерирано им е да не се помрднуваат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Време е да си одиш,“ рече Рајнер, погледнувајќи во часовникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога веќе се најдоме тука греота и срамота е да и оставиме, макар тие да си го бараа сето воа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Срамота е да лажеме.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Многупати татко му го скаруваше за дека се забавал в град и не идел да му помага во работата; арно ама Силјан беше фатил еден лош пат, тики ич не го слушаше татка си и мајка си, што ти велат вај, бај да не се настрви пес на касапница, да после мачно е да се одучи.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
— Срамота е да плачеш, вели Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислев на неговите хумани зборови кои ги кажа меѓу остарената Богородица покрај распнатиот Исус и Богородица со детето Исус: дека највисоката цел кон која треба да се стреми човечкиот род е да се овозможи секој човек да живее живот со што помалку тегобност, и секој човек да придонесе во остварувањето на тој идеал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Важно е да се наведе дека тој беше и член на Металскиот синдикат при ССМ, кадешто сите членови плаќаа месечна членарина во висина од 100 до 120 ден.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„Леле, ми се пријаде!“ залелека Жарко. „Време е да се прибереме! Ајде, растур до приквечер!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Но притоа останува вон дискусија една уште посилна поента: дека повикувањето на таквите концепти во секој случај е стриктно иредуцибилно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Фантазијата е фина работа. Меѓутоа, некогаш толку многу знае да нѐ опседне, што забораваме како е да живееме во реалниот свет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во врска со донесувањето на ЗЈП потребно е да се посочи на два моменти кои се важни од гледна точка на правата на работниците.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Се гледаме со кравата, и подринувам и се гледаме. Знам како е да си тешка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
МЕШАЕВ ВТОРИ: Станува доцна! Време е да се прилегне.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Попримерено е да се протестира против уметничките експерименти во едно време во коешто германскиот уметнички живот речиси исклучиво е одреден со манијата на експериментирање со елементи коишто расно и народски се туѓи и со тоа го оптоваруваат и компромитираат германскиот уметнички углед пред целиот свет.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Секако си се метнал на мене!“ рече тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но, ве уверувам дека се работи за навистина божествен потфат, чест е да се учествува во него.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Посигурно е да немаш оружје, ми рекоа и ми го зедоа. Италијанска „берета“.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зборувајќи за wie man dem toten Hasen die Bilder erklart (Како да се објасни слика на мртов зајак, 1965), Бојс кажал дека повеќе сака да му зборува на мртов зајак поради тоа што публиката според него не е доволно жива и не го сфаќа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Време е да се чуе и вашиот глас. Јавете се преку Волшебното самарче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Еден овдешен граѓанин вели дека доволно е да имаш малку памет малку среќа ил само среќа и иницијатива, за да можеш да спечалиш барем толку за да се нахраниш со она парче леб и риба што се продава во кајаците кај „Галата“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Ах, не знам. Најдобро е да бидат по оној друг редослед, како во моментот на случувањето. А во тоа ќе ви помагаат како и досега моите потпрашања", настојува тој.“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кревалката е да крева оловни товари од душата како што соколот се крева кога ќе здогледа лично моме.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Но, неопходно е да се дејствува брзо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На разделба, моите униформирани колеги ме поучија: - Како што гледаш, суштината на американскиот сон не е да добиеш работа - туку да дадеш отказ!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Тие не му додаваат ништо на богатството на светот, затоа што сѐ што произведуваат се употребува за војната, а целта на водењето на една војна секогаш е да се обезбеди подобра позиција за да се поведе друга војна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Другите, молам, на задното седиште!“ нѐ покануваше широко размавтан со рацете.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Главниот дервиш седна. Турчинот со засуканите мустаќи ја извади кутијата со тутун и му ја подаде на дервишот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Целта на Судот е да се обезбеди почитување на обврските од Конвенцијата и нејзините дополнителни протоколи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И правдина е да се прави важен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да, да, нужно е да функционира кругот, за да функционира општеството.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Инаку, подобро е и да не даваме, подобро е да не помагаме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Рече: не, единствено што сакаше да види е Девојките од челзи, бидејќи сакаше да знае зошто нејзината ќерка се фрлила под воз. Не знаев што да кажам).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Молчевме. Потоа му реков: „Време е да одиш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Време е да се раскрие тој фалш за да се престане да се експлоатира со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но, да повторам, ова го сфаќаме прилично доцна. Откако ќе згрешиме“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Каков анален простаклак од устен происход е да се каже: „Овие не се мустаќи, ова е сунѓер за газот бришење; ова не е алатот, ова е џезве за кафе да си варат жените; овие не се очи, овие се ламби за да не одат жените на мочање по темница; ова не е глава, ова е шутка, во неа да се мочат и серит домаќинот и домаќинката, сега е зимно време, мрсно се јадит, дрско се серит.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Незгодно ти е да му кажеш, да се искараш со него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ што требаше да направиш е да согледаш што те пали и да купиш порно часопис кој им одговара на твоите склоности, исто како кога одиш да купиш храна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но Леонардо да Винчи, uomo univerzale од почетокот на Новиот век, тешко може да биде обвинет за површност и леснотија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во таа смисла убаво вели Кристијансен (Christijansen): “крајната цел на уметничката замисла не е да ги забавува нашите сетила.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тешко ми е да продолжам, но морам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тогаш право е да си ги делиме пополу, а, што велите вие?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Подобро ми е да ме бијат, отколку нејзе да ѝ бацувам рака.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Аналогно на тоа, релативно лесно е да се предочи еден свет со еднаква плата за еднаква работа, со подеднакво споделени домашни одговорности, со исто толку жени колку и мажи во позиција на моќ, и др., и да се согледаат присутните нееднаквости како неподносливи за нашироко споделените интуиции за тоа што е право и правда.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
ИЛИЈА: Така, бабо Анчо. И јас веќе како права мајка ќе те сметам. А сега веќе време е да си одам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Очи в очи - грев е да погледнеш пред да си му ветена... - се потргнува накај карпата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- За нас жителите од езерово најголема чест е да не проголта кралот Вок и да не претвори во опашка од златна риба со која си ја чешла косата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Последната во низата сали е реконструкција на злогласните тушеви во Аушвиц.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таквите збунети суштества тешко е да се детерминираат, околината бргу ги открива и бега од нив.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Срцето силно топотеше во неа, но таа сепак се држеше присебно, како ништо да не се случува „Да, нормално е да има големо влијание од Франција.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
За да постои барем малку вистина во ова што го застапуваш потребни е да се сомневаш во пријателите и пријателките, во познатите и непознатите, во државните служби, во твоите комшии – Иследникот се подаде преку бирото кон мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сајм одгриза уште едно парче од темно-кафеавиот леб, брзо го проголта и продолжи: „Зарем не сфаќаш дека единствената цел на Новоговорот е да го стесни опсегот на мислата?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од пазувите го вади часовникот, откако погледнува во него и ставајќи го пак в пазува вели: Време е да ги оставиме домаќиниве да се соземат малку.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ами, бре Кузе, тешко ми е да одлучам без Ѓорѓи. Туку штом него го нема, да ти дадам нешто на чување, ама пред сведок. - Пред сведок велиш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Време е да влезеш во втората фаза.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ужасот од дното на душата ми е да бидам некој ден без работа...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
4 Битно е да се истакне дека Ф. И. претходно се обиде на мирен и вонсудски начин да го реши проблемот со работодавачот, на начин што од него побара да ѝ бидат покриени трошоците за операцијата и за понатамошното лекување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Еден ден или една ноќ, вели Никифор, најубаво е да умреш додека си вљубен...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На крајот, кога се запозна со ансамблот (со старите и младите, уморените и орните за работа) им кажа дека театарот има прекрасно бифе, а потоа го додаде и тоа дека Оскар Вајлд е негова стара болка и дека е многу среќен што ќе го инсценира неговото дело „Важно е да се викаш Ернест“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сакав на Луција да ѝ кажам дека воопшто не ми е грижа ни за нејзиниот народен дух, ниту за партијата што го брани, и дека сѐ што сакам е да ја фатам за рака, да ја прегрнам и да ја одведам некаде каде нема ни народен, ни добар, ни зол дух, ни партии; на некој остров каде ќе можам до мила волја да ја бакнувам во папокот, да пијам вино од таа слатка чаша на нејзиниот стомак, да ја опсипувам со милувања и бакнежи; но не смеев да кажам ништо затоа што Луција гледаше сосема разочарано во мене, ме мразеше, ме презираше поради мојата недекларираност, поради отсуството на здрав корен во мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не си, значи, одовде, а ако си од планините, можно е да си Влав.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- И јас им припаѓам на таквите – вели Кадри.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тешко ми е да кажам, но, мислам дека понекогаш одредувањето на пиесите како рок или панк опери, мултимедијални проекти или перформанси е само манифестација на недостатокот на способност, како кај амузикалните, да го различат тангото од самбата или валцерите на Штраус од орото Пајдушка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Подобро е да си мајка, но и другите девојчиња сакаат да бидат мајки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Единствениот начин да ви го обелоденам овој настан е да ми ветите дека повеќе ќе ми верувате мене, отколку на Хенри Џејмс.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Туку доста си персиравме еден на друг, време е да минеме на ти... - Се сложувам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Е, ај, ќе молчам, му велам, ама подобро е да онемам. И се свиткувам пак да работам. Сама си зборувам, сама си слушам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа беше и е работа на егзархистите, коишто се величаат “Бугари”, па следствено, тоа е бугарски маневар за да се реши македонското прашање само во бугарска полза; тоа е да се создаде една “Бугарска Македонија”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Знаеше како изгледа тоа: ужасна, зашеметувачка болка, која е постојано тука, но не може да биде одболувана, затоа што пред да спречи што и да е неопходно е да може да дише.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Време е да ги замени едно општо за сите Македонски Словени име – името „Македонец”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пријатно е да ја имаш среќата за прислужничка Додека ти ја отвора розовата врата на утрото И ти го принесува на прекрасно дизајниран тас Долго очекуваното изненадување.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Доволно е да се спомене само неговото име!“ фрлаа искри зборовите на Огнена а нејзиниот показалец упорно покажуваше кон мојата насмевка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Приватизација на јавниот простор 4.1.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Ама пусти зет е, срамота е да брза тој. Ќе речат: не му се чека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Убаво е да ти е принесено увото до земјата; само на тој начин можеш да учествуваш во разговорот на зрелите плодови.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Лесно ти е да се смееш, вели Силјан Лилјаков, не си оставил ништо по тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На добар пат е да стане енолог.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
За илустрација на одот и на резултатите од борбата меѓу стари и нови течења доста е да се потсетиме за борбата на христијанството со паганството, реформирањето на Русија од Петар Велики, преродбата на Чесите, Литовците, правописната реформа на Вук Караџиќ итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Оти кажано е: полесно е да победиш царства, одошто својот гнев.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Насладување и привилегија е да ги гледаш... Вечно!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да го бараш поетот само во страниците, е да го видиш светот само во границите.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Среќата е сирена и малку е да си сам да ти се плаче; среќата е жена и малку е да си Кам да си мачен.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Поинтересно е да си седиш дома и да си читаш стрипови, одошто да излегуваш надвор, да ја влечеш торбата по фурните и да бараш мек леб.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Психолозите и психоаналитичарите немаат да додадат ништо помудро на оваа тема од кој било друг, па затоа и теориите за третиот пол наеднаш се одново популарни: ако хомосексуалноста и хетеросексуалноста, всушност, ни се програмирани во телата, тогаш веќе нема што да откриваме од каде ни се ниту, пак, има што да изнаоѓаме левтерни објаснувања зошто некои поединци излегуваат стрејт, а други испаѓаат геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
–Ако вие не можете за едни чаши да се договорите, тогаш за поголеми работи, залудно е да се разговара.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А изгледа одамна одат. Можеби минало час, може и повеќе. Сеедно, главно е да се стигне.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Петко се врти кон пенушката. Задоволен е што знае повеќе од другите и расположен е да објаснува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
148. За да се убеди човек во тоа нешто, доста е да ја прегледа историјата на Немањиќевата држава од времето на цар Душана до смртта на Волкашина, особено периодот на распаѓањето на Душановата Империја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во ѕидот на оваа страна допуштено е да има набиено два три кола на кои зимно време се обесуваат водените сакми и гуни, или некое котле со вода, да не го локаат пците или избурбатат прасињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Кога ќе се разбудам попладне, прва задача ми е да проверам дали е дома велосипедот, постојано стравувам дека негде патем можеби случајно настрадал – ми ги доверуваше Господ мачнотиите на својата живеачка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Очите му светат ко догорчиња, готов е да се расплаче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поарно е да жалат по тебе одошто да те презираат и да те мразат”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во наш интерес е да останеме сите тука заедно и да наоѓаме начин да се справуваме со економските проблеми и да градиме заедничка иднина....“ говореше младиот каризматичен учител, свежо вратен во Битола по завршувањето на студиите во учителската школа во Скопје.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Го обзеде смртен умор. Сѐ што сакаше е да стигне брзо дома, потоа да седне и да молчи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Shamash прислужник во синагога Shekina присуството на Бога меѓу неговите луѓе на хебрејски јазик הניכש Shofar бравски рог во кој се дувало во синагогите на празникот Рош Хашана, еврејската Нова година како и на Јом Кипур, Денот на искупувањето Shtetel мало еврејско место во централна Европа пред холокаустот, на јидиш
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еден просветен народ може да се срамни со еден умен човек; затоа наш долг е да ги вложиме сите свои сили со своето работење да го просветиме нашиот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Разбирам, - вели Весна и ги стиска забите. Таа тоа го прави кога не е сосем искрена. Мала е да разбере.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Можно е да претставуваат прекрасни а сепак студени и недофатливи сексуални објекти: или, сѐ уште на естетско или интелектуално ниво, AUX MOTS EXQUIS би можело да се однесува на заводливата префинетост.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тогаш тој ја префрли својата стара и сува рака преку моето рамено и со дедовска љубов ми рече, Умнице на деда, ми рече и додаде: „Кога нешто е важно а тешко е да се каже, ми рече, тогаш е најдобро да се остави молкот да рече што ќе рече“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Плимата доаѓа и си заминува секој ден - света обврска и е да му ги подзамива и разладува стопалата на Сан Педро Клавер, апостолот на Црнците, робот на робовите, кој сека недела ги дарува минувачите со бели каранфили и им намигнува на мајките доилки со разголени цицки.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ова вклучува идентификација на настаните и искуствата кои имаат помалку директна врска со него.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Забрането е да се изговорат името на Бога од четирите букви ЈХВХ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
62. Најдобриот начин некој да успее во качувањето на брегот е да биде рицар во полн оклоп - таков што од ударите на копитата на неговиот коњ врз падините на брегот молскаат искри.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Луѓето повеќе не знаат што сакаат, полесно им е да кажат што не сакаат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На пример, ако некој тип види некои два други типа како се ебат, него тоа или го пали или не - и така тој знае кое е неговото место во животот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Невозможно е да се заснова цивилизација врз страв и омраза и безмилосност. Таков свет не може да трае.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа знае како е да си без родители.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ова ти е да си пукнеш од мака! Ивана го шета светот и била дури во Дизниленд, а ние овде од дома до Млечен, од Млечен на „Плава”, од „Плава” на скали пред влез.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Шака ли е да бидеш попова сваќа? " — си мислеше Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Не знам, дали стасавме на време да му се обратиме на бога, вели поп Танаско, дали го фативме последниот час за молитва, за милост, ама наша света должност е да се молиме и да се молиме. 135
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Лошо е да се биде во таква состојба, застрашувачки; но бесмислено е поради тоа сентиментално да се ламентира, тоа тогаш би била чевларска фраза; треба да се каже дека би требало да се биде пливач ако човек се осмели да тргне надвор од таквиот оркан на времето, или, ако човек е невротичен, треба да се тргне кон некое идилично столетие...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Станав од подот и си заминав. Одново не отидов до крајот на улицата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некој војвода има речено: за да станеш предавник, доволно е да си Македонец.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Намерата (искажана со невидена мирнотија) е да го реши својот сексуален проблем така што ќе престане да му се згадува сексот со девојките, затоа што со истиот испробан метод престанува да му се гади од татка си, откако ќе појде на чешмата и добро си ги измие рацете... (Што, по ѓаволите?!..)
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Оној февруарски ден 1933 година Зигмунд навистина веруваше во тоа, но веќе беше започната една поинаква низа на настани – дојде нов владетел на Германија и нашите сестри се вратија во Виена; кога новиот германски владетел ја освои и Австрија, брат ми со оние чии животи одлучи да ги спаси замина за Лондон; ние, неговите сестри, бевме депортирани во еден, па во друг логор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Малку како да се спуштам, време е да тргнеме побрзо.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Време е да почнеш да добиваш претстава што значи тоа власт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Лесно е да се согледа зошто некој кој го прифаќа второво гледиште, имено, Фјодор може да рече дека го смета за застрашувачко (негов збор) тоа што Витгенштајн нема теорија на когнитивните процеси, и дека е „болно очигледно” (одново негови зборови) дека Витгенштајн никогаш не успеал да ги разниша нашите бихејвиористички инклинации.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Неправедно и претерано строго е да се каже тоа за Арсо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кревалката е да го крева моралот на одамна небакнатите да не им пресушат усните како откинати печурки на сува рида
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Тогаш Дејвис истакнал дека „нашата прва, единствена и главна должност е да ги победиме Хитлер и неговите сојузници, а сите други работи мора да бидат потиснати за остварување на таа цел.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Згодно би било подробно да се знае како работи тој систем и како масовно ги произведува и ги распределува тие релативно нови марки на сексуалниот субјективитет – но, додека не дознаеме, бесцелно е да се шпекулира за процесот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да ја криеш секоја горчлива солза, да осетиш како е да губиш сѐ, а не можеш да побегнеш, зошто ледениот здив на животот душата ти ја претвора во стерна, а пламенот од светиот оган телото ти го претвора во пепел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За да се ослободат Бугарите во Горна Бугарија, што се одделува од Долна со Балканите, 146 доста е да се истепаат византиските гарнизони во неа и да се фатат од нив дервените за да не пропуштаат нова византиска војска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А врховна потреба е да се знае дека кајшто има сила нема правдина И уште да се запамети дека е правосилна онаа народната Дека се рече ли кучето бесно е си останува бесно што и да стори отпосле Од друга страна и меѓу самите Словени мнозина знаат Дека и Словените и пансловените не се китки за мирисање И дека особено тешко се ослободуваат од стари соништа
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Важно е да се промени амбиентот, да се биде на море и да се каже дека се било на странско море.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ги научив нивните јазици, научив ладино, научив и грчки, ги проучив нивните книги, ги знам нивните обичаи, влегов во нивната политика, ја освоив довербата на нејзините предводници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа е апсолутно прекрасна и чиста и она што би требало да го направиш е да ја уништиш првата и да ја покажеш втората“. 24 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
На овој степен, од клучна важност за шизофреничарот е да ги почувствува сиот шарм и сите убавини што почиваат во меѓупросторот меѓу внатрешното и надворешното, и на сето она што е опфатено со доживувањето и откривањето на она што навистина му припаѓа на сопственото јас.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сценскиот агон тргна кон својата кулминациона точка кога се слушна изјавата на тогашниот Министер за култура Ѓ. Исмаил: „Забрането е да се забранува!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Техијат Јисраел ционистичка организација организирана од солунското еврејство Tisha Beav деветтиот ден од еврејскиот месец Ав, ден на пост и сеќавање на уништувањето на Првиот и на Вториот храм Torah корпус на Мојсеевите закони дадени во Петокнижието, првите пет книги на Библијата и во поширока смисла Библијата како целина
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Прерано е да се предавам. Уште ми претстојат тешки часови.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сите некогаш чувствуваме тага и најлесно е да се откажеме од самите себе, но само ако за момент помислиме на магијата што се крие во секој нов сончев зрак, нема никогаш да ја посакаме смрта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Оттука, можеби произлегува тезата на Жорж Брак: „смислата на науката е да успокојува, на творештвото – да вознемирува.“ Се разбира: Низ – невидливото, вонвременското ...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Двомислата лежи во самата суштина на Ангсоц-от, затоа што основен чин на Партијата е да употребува свесна лага, задржувајќи ја притоа цврстината на намерата, што пак од своја страна бара целосна чесност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Е, мое е да прашам, велам, а твое - да ми кажеш. Ама Битола не е донде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Грдо е да нѐ видат заедно.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Во овој одвратен свет понизно е да се живее вака.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Примарна цел на современото војување ( во согласност со принципите на двомислата, таа цел е истовремено призната и непризната од раководните умови на Внатрешната партија ) е да се трошат производите на машината, а притоа да не се подобрува општиот животен стандард.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Е, драги мој, човечки е да се простува, а ти и твојата мајка предвреме ме прогласивте за курва.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој момент инженерот, со тивок глас ми рече: „За малку ќе заборавев нешто, драг Андре. Но, првин, треба да ми ветиш нешто“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
46. Другото нешто што се бара од нас е да се обрнеме кон нашите браќа што војуваат во татковината наша да го положат оружјето за да им се даде возможност на Русија и на другите сили да ги преземат сите мерки што зависат од нив за да се задоволат сите наши религиозни, национални и економски интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Слободно ли е да седнам во вашето друштво? - праша главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А немав мака ни со млекото, ни со одбивањето. Срамота е да се плачам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Националниот идентитет се потпира на претпоставката за меѓународно признати вредности, но во денешниот свет на брзи промени и испревртени поими, тешко е да се држи чекор со времето и истовремено да се остане на веќе постоечките вредности.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Никогаш не го игнорирам сомнението - и овде го прекинав мојот одговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Страшно е да се зема мито, - одговори тој.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Оној другион го губи тактот, несовладливо му упаѓа во мислите на Арсо, кој сега смело ги урива неговите доводи: „Ви е судено да умрете не од вашите зборови, туку од нашите бомби“! Страшно е да се гледа тоа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Доволно е да се оди со нив по градот за да се изродат секакви перипетии.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Лесно е да каже­ме што не чини, туку ајде да направиме како чини. жалосно е ако луѓе со позитивна енергија решат да се бават со самоуринирање.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ако некој сака да дознае како живеевме тоа лето 1966 во Њујорк, сѐ што можам да му кажам е да го погледне Девојките од челзи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Татко ми замислено го погледна, па задоцнето му одговараше: – Тешко е да се утврди кога се појавиле првите кози на Балканот, а уште потешко е да се установи дали се автохтони, односно староседелски?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тие се потпираат на другите кои треба да им дадат не само емоционална туку и физичка топлина”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оттука е јасно оти Бугарите ја голтнаа пилулата и доцна е да си ја исправат грешката.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тешко е да го задржам погледот и да разберам дека колку и да се трудев да бидам среќна да уживам во моментите на задоволство имав чувство на непријатност, неприродност и грижа од вината дека тоа не го заслужувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Страшно е да се поверува дека ќе се биде тоа: осамено стебло на чии гранки ќе разлистуваат зборови... ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ама подобро е да си ја познаваш несреќата, вели, отколку во непознато да си ја бараш среќата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Прекрасно е да се биди во тој свет, таму, позади, кај манекените и моделите, во подготовките и претворањето на идеите во опиплива реалност.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Па тоа се слуги на кукавичлукот, издаици, неверници.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Најлесно му е да заплаче. И Зоки почнува да плаче долго и оптегнато.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Во секоја сала серија витрини, човечки кукли, звуци и ликови ги оживуваат корењата на анти-семитската омраза и го следат нивниот поход на патот до истребувањето и кон Конечното ослободување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
– Место да изнесеш прифатливи објаснувања за случувањата во месарницата; потоа за твоето пријателство со оној албанофоб Милошевски; за смртта на Самоников и посетите кај Зрновски кој континуирано врбува истомисленици за своите деструктивни дејствија, ти постојано инсисираш на некои чудни дури и неразумни доживувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Доцна е да молам да ми простиш. Минував пребрзо и ја одминував твојата податливост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Незгодно е да не знаеш што ти се случило кога вакво нешто ќе ти се случи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
АНЃЕЛЕ: Американска мода е да се бричат мустаќите. Пак, таму живеев!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Одвишно е да се каже дека мамката на сексуално понижување е контраиндикативна за очигледните хомосексуалци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Признателност? Па добро, тоа на крајот од краиштата, и не е нешто лошо што човек може да го посакува. Човечки е да посакаш и признателност и фалба.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За секој друг оној единствен избеган самјак и тврдоглавата мечка, пред која сѐ што ти останува е да отстапиш, не би морало да значи нешто толку големо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веројатно се наоѓаме пред крајот на националната држава. Со какви разрешувања, тешко е да се каже.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Проклет да бидеш ти курвин син му реков и веднаш за коса го грабнав колку ли судбини уништи ти земјата наша од таквите страда Почна да писка, да плаче, да моли почуствува како е да биде жртва ветуваше сешто и куфери полни го заклав со нож, му распарав црева
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
На месечевиот чардак на Сува Река доба е да дојдат жение со бели раце.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Фитилот е угаснат, фитилот е угаснат! Но, не е можно тоа! Страшно е да се чека вака.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но, позирањето кај Ворхол нема иконографски карактер како кај Кенет Ангер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Ако е поканет, ред е да појде. Некој динар да му дадеме“, рече тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ТЕОДОС: Тогаш, патот под нозе!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И хомосексуалноста и хетеросексуалноста се артефакти на истиот општествено- сексуален систем, систем што во голема мера се совпаѓа со западниот модернитет, иако е систем што различно еволуирал за жените и за мажите.378
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Забрането е да расте сончоглед на полињата (дозволено е само негово грицкање) Во спортските сали се емитуваат репризи од документарци за здрав живот
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Во акционерското друштво „Алумина“ – Скопје, кадешто имаше околу 600 вработени2 – според систематизацијата на работните места – Анчевски работеше како ВКВ столар, во столарскиот погон на друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Само, мака ми е... - Мачно е да се продолжи кон Лесново, знам, Полесно е да се пее: Црна земјо, штура земјо, зошто си се отворила ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лага е да сме Болгари, и Срби да сме, лага е, Македонци сме, народ сме, а денес веќе нација...
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Знаеја дека војниците сепак ги сфаќаат и после сето познанство незгодно им е да употребат сила.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Страх ти е да умреш, му вели Гојко, а није ти страх да живиш. Треба да ти е стид што живиш, стиди се!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сепак, добиените податоци ја потврдија претпоставката дека почетна особина на црните луѓе е да бидат непрепознатливи меѓу останатиот свет.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Војникот не смее да мисли. Негово е да извршува наредби.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Потоа настапи мала непријатна тишина во која решив да се проѕевнам за да покажам дека ми дошло време за попладневната дремка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Знаете госпоѓо! Должност ми е да ве предупредам... - Сакам да го абортирам! - откорна Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Британските критичари, кои во дното на душата тешко му го простуваат доброволното заминување на Хичкок, совршено се во право кога и по триесет години со младешки жар ѝ се восхитуваат на Госпоѓата што исчезнува, но залудно е да се жали за она што поминува, за она што треба да помине.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Наши луѓе се сете тиа. Ако а грешиле сега, белки ќе а погодат утре, шо е тоа лав непомагање — се искажа за сите Ќосото како најблизок „четник“ на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас не би сакал да сум без моите ниви, без овците и козите, воловите и кравата, Не! Подобро ми е да си останам селанец...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тажно е да копнееш за една средба само кога ти е животот бескрајно патување, галеби да носиш на своето рамо а да не го чуеш нивното милување.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Најсигурно од сѐ е да се сепарираат (split-ing) овие меѓусебно поврзани делови и да се потиснат, што посигурно, сите инфантилни нагони во случај да се премногу перверзни, да се изврши што порано разделувањето и потиснувањето итн, и да се негира постоењето на било која од тие операции, за на крај да се негира негацијата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Војната ја води секоја владејачка група против своите сопствени поданици, а цел на војната не е да се изврши или да се спречи освојување на територија, туку да се сочува структурата на општеството таква каква што е.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ова е да штукнеш од умот. Испаѓа како јас претседател, а не Сатирот мене. Ама секогаш ебаниот е ебан.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се поздрави со Стоја и со Трајка, им ја честита новата снаа и, по обичајот, си го зеде пагурчето од камарчето над оганот. (Да му се најде нешто в раце: Невела е да седи човека празен на радост или жалост, „господ да чува!“)
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кревалката е да крева капаци од усвитени вршници да не пеплосаат предвреме и уште троа да потлеат старите мераци
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Аргументите што ги изложив неодамна против идеите на Бојс (1) и од коишто денес многу малку би одзела, сами од себе се распаѓаат во мигот кога тие идеи се потиснати во втор план (како да се работи за грешки од младоста?) и кога во прв план испливува грижата за јасноста на делото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе појдам, ќе му помогнам да го најде светото грутче во кожа. Гревота е да пека по патов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прозорецот е од другата страна на детската соба во која мајка ни ги помина последните години од животот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Подруго е да ги стрижеа твоите овчји грижи - секому дај и пак тебе животта да ти е полна...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
„Нема зошто да те колам. Умирам и себап е да не поскаувам туѓа смрт.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Притоа, по правило, секогаш тој го избира вистинскиот момент.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Повеќе за малициозното ограничување на ова уставно право на работниците, но и за успешните приказни од штрајкувачките искуства во РМ види ја студијата Штрајк – искуства и состојби [уредник: Здравко Савески]; ДСП „Ленка“; Скопје, 2011. 4.  Работодавачот, почнувајќи со исплатата на платите за јануари 2009, утврденото право на нето-плата за декември 2008-та го зголе- мува за износот на: пресметаниот данок од плата, задолжителните социјални придонеси, согласно со пропишаните законски стапки и за износот на трошоците поврзани со работа по основа на исхрана за време на работа и превоз до и од работа, пресметани согласно со закон, колективен договор и договор за вработување (нов т.е. изменет чл.3, ст.1 од ЗИП). 97 5.  Европскиот суд за човекови права е постојан суд основан од страна на државите – договорни страни на Европска конвенција за заштита на човековите права и основните слободи [оваа Конвенција нашата земја ја има ратификувано во 1997-та].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Страв ти е да ги гледаш, вели, мислиш после живи луѓе ќе јадат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми стана криво дека толку се прави важен, но ништо не реков, зашто и му се може: автото е голема работа. Не може секој да го има.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Знам, дека кравата е стелна, пред три месеци се води и знам како е да носиш жив плод.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Доволно е да љубиш, когаш- тогаш ќе ти биде возвратено.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
При олку јадење, си мислиш, гревота е да збираш зазабица. И земаш од ова, од она, мешаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите податоци во огласот мораат да бидат релевантни за потрошувачот, што значи треба така да бидат „погодени“ да ги отсликуваат точните внатрешни состојби на примачот на информациите, за тој да ги сфати сериозно и да се однесува според нив.)
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Прекрасно е да си вљубен!“ му велам во себе.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А убав е, не е да речеш дека не е.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На христијаните во Турција, под закана од казна со смрт, забрането им е да носат оружје, но, зашто се постојано изложени на грабежи и убиства од страна на муслманите, сите тие носат оружје.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Јас сум уверен дека ќе ви понудам појасна слика на настанот ако дозволите да го сторам тоа според дотокот на сеќавањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Тешко е да се разбере војната, Мајко! - рече еден од браќата. – Сине мој, сполај му на Бога, ти не виде војна. И никогаш, да даде Бог, да не ја видите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Намерата ни е да го посетиме Герман, некогаш по население и куќи најголемото село во Мала Преспа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во книгата во која го опишува ова свое патување, Ламартин зборува и за Пловдив:„Тешко е да се претстави поубава местоположба“ на еден град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сетете се на искрите, моментите, сликите, спомените што ве обземаа со радост, сетете се на некои топли очи полни надеж, на некои меки усни полни разбирање, сетете се на едни прегратки кои ве чуваа цврсто до себе, на едно срце кое ве сака до небо и чека да се вратите за да ви ја покаже љубовта, таа бескрајна вселена.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мислам дека луѓето би требало да видат сè и дури тогаш да се одлучат - то ест, да ги спречат другите луѓе да одлучуваат за нив. што и да правеше, Фектори сигурно им помогна на толпа луѓе да одлучат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
5.  Интересно е да напоменеме дека РМ веќе има изгубено неколку работни спорови пред Европскиот суд за човекови права во Стразбур, и тоа токму поради повреда на начелото на „судење во разумен рок“ гарантирано во чл. 6 од ЕКЧП – пр. Нешевски vs. РМ (Жалба бр. 14438/03, Пресуда од 24.IV.2008); Ѓозев vs. РМ (Жалба бр. 14260/03, Пресуда од 19.VI.2008); Димитриева vs. РМ (Жалба бр. 16328/03, Пресуда од 6.XI.2008); Димитриевски vs. РМ (Жалба бр. 26602/02, Пресуда од 18.XII.2008) и др.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И, од тој магличав изгрев излегува Филип Хаџиевски и ми шепнува: — Најтешко им е да ги тепаш пред жените и децата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Божја работа се и војниве и болестиве, вели, а наше е да трпиме и неговите казни да ги поднесуваме послушно и понизно, како негово верно стадо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тешко е да не се препуштиш на целиов провинцијализам што сака да се напика во центарот на сите збиднувања, да држи говори, да се слика пред медиуми, а да не ти пропаднат сите шанси за нормален живот, зашто конците на твоето кутро суштество се во нивните раце и тие ти ја даваат единствената навигација по која ти треба да живееш, ти ја даваат единствената смисла на живот по која треба да трагаш.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
А најдобро е да убие. Бам и...готово...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Потребно е да се изгради филтер - станица за прочиствување на овие води, ама нема средства, иако има изработен проект.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мала е да разбере. Но нека. Ќе порасне и ќе разбере.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
— Жената не може без човек, вели, речено е да не може без човек, ама... варди се, мајче, вардете се, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега најбитно е да се задоволат моменталните желби на оние што ја читаат приказнава: што се носи белиот светски патник Дедо Мраз за чие приближување до човековиот свет не трубат само немите и неродените.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ако се однесува на нациите, оваа разлика би значела дека нациите можат само да заплашуваат други нации и „една од желбите“ на моќната нација „е да тргува со слабостите на остатокот од светот“ - фраза која има чудни резонанци во денешните денови на таканаречениот - нов поредок на светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А тоа, значи, стрелањето или убивањето е занает. Занает е да знаеш да ја употребиш пушката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Иако настаната во периодот од 1989-1992 год, - во, како што самиот автор вели, „време на идеолошки превирања и превреднувања“, „време на ‘пораз’ на марксизмот - идеологија која ги обележи последниве сто години, - книгата нема намера да понуди содржинска анализа на марксистичката или на некоја друга идеологија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Слика за себе За зачувување на сликата за себе потребно е да се ангажира десната страна на мозокот. Да се развие свесност и самосвесност.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но ако целта не е да се остане жив, туку да се остане човек, каква важност има тоа?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ох, да не се потсетувам на поговорката дека секому најдраго му е да му цркне козата на комшијата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ова ми доаѓа како одговор на најглупавото верување дека мажите се поинакви и поразлични од жените во средните години и дека најголем грев е да општиш со истрошена жена која „веќе не може“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Адет е да се пие. Сакаш ли да пиеш, коџабаши?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ама, душата ме боли за Костадина... Маж ми е... (Одеднаш ја обзема страшно претчувство). Ако не дојде...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Целта на ова истражување, исто така, е да покаже дека станува збор за процес на намалување на правата, односно дека не се работи за изолирани случаи на намалувања на правата при што доаѓа де до намалување де до зголемување на правата.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во таа насока препорачливо е да покажеш извесен степен на кооперативност.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
На првата забелешка од нашите противници, оти никогаш немало македонска словенска народност, може многу просто да им се одговори: што немало понапред – може да се стори подоцна, доста е да се имаат различни историски услови со свои одделни барања.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да палиш вивка нема потреба, вели Костадин Дамчески, време е да си одиме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Важно е да се идентификуваш себе си!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
„Рано ти е да се вишиш. Јас дури во шеснаесеттата година се извишив.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Време е да поспиеш, Пупи Паф, можеше да ми рече со мајчински глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И, ете, и кога можеби не се во прашање највисоки побуди, можно е да се создадат големи дела, во случајот целиот свет, сосе нас луѓето, од трошка кал и едно ухнување здив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Некој ќе рече не е важно дали е убаво, важно е да служи, а јас не мислам така.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Демек... - присторе Србин. - Демек, тоа е да не знаеш кој кога те држи под око и зошто. - Аха, - рече Србин и реши нешто да запамети. - Убаво богами.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Додека јадевме во кујната, Мила рече: - Е, да знаеш, сон ми е да можам да вечерам кај тебе без да морам да барам дозвола од моите. Блазе си ти што тебе не ти забрануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најголема трагедија е да видите многу од светот но сѐ уште да не успеете да допрете до сопствената душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Оние што ловат робови за Мортенија и самите робови без иднина.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Токму затоа, решил да тргне во будење на сетилата. (Всушност, јас дури денес дознав дека ја изгубил смислата за рамнотежа, и дека боледувал од Мениеров синдром; мислам дека еднаш ми има речено дека цената на сознанието е да ја изгубиш рамнотежата).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Време е да ги отфрлиме од очите наши мрежите што ни ги кладоа националните и верските пропаганди во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Гревота е да се мачи живинче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Маж!... Маж!... И слатко и горко е да помислиш дека го имаш!... (Лирично настроена, опфатена од чувство на притаен копнеж).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Настрана од воените затвореници, жителот на Океанија никогаш не видел жител ни на Евразија, ни на Истазија и забрането му е да знае странски јазици.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Тоа е тешко, велам. И минатиот пат инсистиравте на тој ваш редослед па видовте колкави беа недоразбирањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Човечки е да тажиме, синко, - ја положи својата тешка, татковска рака врз неговото раме доктор Коста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се упатив по пистата, кон авионот, со насмевка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Има среќни денови, има тажни денови, има несреќни луѓе, а постојат и такви кои можат да ни го сменат животот засекогаш, без да се покаат за последиците, без да ја платат цената, без да се соочат со резултатите, зошто полесно им е да заминат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Зборот е да се кажува, Савле!“ му рече оној пат во Ерусалим, намерно и презриво изговарајќи го неговото непросветлено име.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Ќе останам овде ноќва.“ „Треба да патуваш.“ „Патувам утре.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа е оној стар патор, мултимилионер кој што својот базен го наполнил со зелени долари и омилена забава му е да плива во нив.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Си мислам - жив човек е, гревота е да го убијам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Мене, затоа, стремежот во оваа книга ми е да го испитам и да го заземам секој јаз што ќе можам да го ископачам меѓу признатиот факт за културната различност на геј- мажите и неговата одрекувана вистинитост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Лесно е да се каже, ама како да се спроведе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А волшебно е да се патува низ неа како низ едно примитивно општество на утрешнината, сложено, измешано во неизмерен промискуитет, општество на свирепи ритуали, но полни со убавина во својата површна разноликост, општество на една тотална метасоцијалност со непредвидливи последици чијашто пак неизбежност нѐ опчинува, но општество без минато низ кое би се одразило, и коешто оттаму суштински е примитивно...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Едвај да постои уметник од тоа време чиешто влијание денес би било повеќе пресудно; во таа смисла - во смислата на една неисцрплива величина - можно е да се спореди само со Шекспир.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неговата функција е да служи како фокус во кој се собира љубовта, стравот и почитувањето, чувства кои многу полесно им се даруваат на поединци, отколку на некоја организација.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како што еден сексуално нормален клинец ми рече: „Убаво е да се биде вовлечен во нешто, дури и ако си тоа самиот ти!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како да им објаснам дека многу потешко е да немаш свое ,тешко".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден од елементите на Бојсовите перформанси беше и неговото користење на топлината на толпата за да се почувствува жив и силен, а неговите скулптури користат материјали - животинска маст, овчо руно - чија цел е да ги топлат тие суштества или да симболизираат топлина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но еден ден сосема обичен, скоро совршен ќе се разбудам со нов сон, со нова мисла и ќе дозволам засекогаш да исчезне сенката на мојот најголем страв.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ете што правиме ние. Баш ѝ завидувам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Она што јас би го предложил е да постапиме како извесната Окереке Онике, претседателка на организацијата „Африканците за Обама“, па да собереме, иако населението кај нас не живее којзнае колку подобро од она во Нигерија, пари и да ги донираме во проектот на американските и англиските научници - произведување на невидлив плашт.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не треба и штуро е да се бега од она што треба да се случи и ќе се случи зашто тоа е потребно и чесно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Автентичното постои. Тоа треба да се воочи. Макар и низ темни стакла.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Му се спиеше, а знаеше дека бадијала му е да се враќа в кревет.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ја погледна во очи и ѝ рече: „Петар Димоски. Чест ми е да Ве запознаам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кревалката е да ја крева маглата од полињата на страстите да не им пречи на сите кои во занес плетат корпи за брање свежи воздишки
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
— Mope, ами и време му е да е убаво, Боле, — одговори Доста, тресејќи некои од пелените на Нешка, кои требаше до утре да бидат готови ако сака да излезе со бел образ на сретсело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кучето се врзува со синџир само од две причини: едната е да не каса, а другата е да не избега.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
25. ГРЕОТА Е ДА ЛАЖЕШ, СРАМОТА Е ДА СЕ ЛАЖЕШ - таков грешник и бесрамник бидува артистот кога ќе игра ролја на некој гасподин важен кому што на овој свет сѐ му е и јасно и чисто...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Од друга страна, оваа книга, како едно философско испитување кое поаѓа од максимата дека „Задачата на философијата е да се занимава со она што е дел од животот на оној што ја употребува“, не може да се апстрахира од ‘формата на животот’ на авторот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Друго е да е во борба, да си упатен некаде, на некого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Точно, токму така беше... Така беше и добро е да е запишано.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И затоа растреперените устенца меѓу јаболчињата, подзацрвенети од љубомора, исцвилија: - Е, па време е да продолжиме, оти не сте само вие!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Сакаш да речеш дека и Генералот е твој!“ ѝ вратила бессрамно Рајна. „Па и мој е да видиш“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не треба ништо да ти даде Апостол Макаровски, доста е да ти вети.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако мозокот веќе станал жртва и дел од сексуална експлоатација на разноразни западни или наши политичко медиумски садисти, ред е да им се пружи отпор и да им се каже СТОП, ДОСТА Е...
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Мислев: млада е праската, рано е да цвета. Билјана се излагала.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Страв ми е да кажам дека кај многумина од луѓето забележувам напори, слични на оние на Форест Гамп.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Заправо, единствената убава асоцијација што театарот ја буди во мене е сеќавањето на Пепи Мирчевски кога играше некоја античка драма на Охридско лето, а актерскиот костум му го беа накитиле со кондоми полни со вода - ние му викавме: „Пепи, пази да не се запиеш некаде со кондомиве“, а тој ни одговараше „Не ми е мене страв да не се запијам, страв ми е да не се заебам!“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Сурово е да ја разбуди, а мора да замине, за неколку часа лета за Варшава, а веќе утре се враќа назад, во својата јужна татковина.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Како што во една држава има државен центар, којшто најдобро е да се наоѓа во средината на државата и кон којшто се собираат сите конци од државниот живот, исто така и во јазиковните или областите од сродни наречја треба да има еден центар, којшто по неговото значење треба да се однесува кон периферните наречја и говори така како што се однесува центарот и престолнината на државата кон крајните окрузи и околии.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И каде најинтимно можете да ја барате судбината ако не во сопственото срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Љубов - тоа е да се остави другиот на мир, но со внимание и грижа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во тој случај, ако Бојс бил, како што вели печатот, „контроверзен уметник“, тешко е да се замисли дека тој сѐ уште може да биде контроверзен со една изложба која вешто го стопува она што е различно, а суптилно го брише она што дава место за дискусија. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 83
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Знам, нечесно ќе е да почнам со играта овде, зашто со милост сте дошле.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- Си се препознал - го повтори своето тврдење Грофот но овој пат без да ме погледне. – Подобро е да ми веруваш мене одошто на сеништата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Незгодно ми е да викнам, некоја жена да разбудам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Време е да се избориме за еманципација на обесправените: политичка, правна, економска, секаква!
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Се чини како оној најслушаниот Бојс кој исчезна низ прозорецот да се вратил низ рамките и присуствува на оваа изложба, Бојс-дијалектичар и оратор-бранител, Бојс на перформансите и екологист- кандидат на европските избори, оној кој ја подр­жу­ваше идејата “секој човек е уметник”, оној чија концепција за проширена умет­ност немаше ништо заедничко со “таканаречените пластични дарови”; се чини како тој, Бојс, теозоф и гуру, да се обраќа до ѕидовите, но само со неколку зборови педагошко резиме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А и да нема со кого убаво ми е да седам и да си ги пасам мислите...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стопати ти напишав и толку пати се избришав, но тоа беше вентил за мојата душа, исполнета со таква тешка, смртна тага која трае и се прелева од една во друга форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А кога им велите: штом востанието е општо од сите македонски народности, тогаш зошто Комитетот заседава само во Бугарија, а не и во Србија, Влашко и на друго место, тие одговараат вака: Од тоа што комитетите заседаваат во Бугарија погрешно е да се прави заклучок дека македонските комитети се бугарски; за македонските комитети Бугарија не е ништо повеќе од една држава што им укажува гостопримство на Македонците и им дава слобода да работат слободно до колку таа работа не ѝ нанесува штета на државата, т.е.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не е да се смееш...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Нели, чудно е тоа задоволство што те обзема кога ќе го пронајдеш негде во дворот магаренцето што те донело дома здраво и живо, со сите твои делови - беше оптимистичкиот заклучок што му ја поттикнуваше срамежливата среќа на Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Го гледам: не е да му се лутиш. А и не можеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама, ако сакаш, а време ти е да одиш со дечко, има начин секогаш да излажеш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
— Полесно ти е да не знаеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се разбира, нема да се откаже ни од бонбончето, зашто уште поубаво е да слушаш приказна и да си лишкаш бонбонче.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тешко е да му помогнеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Убаво е да се чекори по посланиот снег во празнична безделница.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Без сестрано, исцело проучување на сите посебности на видливото, многу тешко е да се претпостави можноста за каква и да е негова естетска трансформација во невидливо.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Се досеќава: подобро е да чекори отколку да ги здрвува нозете.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Исто како и при примената на скорешните настани, добро е да се ангажираат, како коавтори, други индивидуи кои историски учествувале во формирањето и дистрибуцијата на доминантната нарација која се отфрла во овој процес на ре-авторизација.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Присуствуваме и на економска глобализација и на културна трибализација која оди во спротивниот правец.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Расказот го примам како случка што потскажува дека на патувањето по животот најважно е да имаш исправен акумулатор во себе и тој, само тој, да ти овозможува услови за кратки и слатки задоволства во миговите на одмор.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тешко е да те нема тебе во мене, ни наредби од сама себе веќе не примам..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Моќта на зборот и преку сликата да се доближи до мислата и размислата, е процес што егзистира во поезијата од нејзината праисторија: во генот на зборот е да формира слика, во смислата на сликата е да се крие нејзиниот прародител – светлината и сенката на неизречениот збор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Подобро е да молчиш, ќе речеше, оти пеејќи, ем ќе ги изнервираш оние што не сакајќи ќе те слушнат, ем самиот ќе се разочараш од фактот дека си дудук за музика.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ми рекоа дека секој роб, пред да стапи во рудничката јама, должен е да се сретне со Мортенија и да се заколне на верност.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Непојмливо е да не му се повинуваш на гласот од ѕидот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се разбира, животот одвреме навреме ќе им одреди на овие свои избраници кога да го изведат казнувањето и со какви средства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
51. Ете зошто, еден од најглавните долгови на македонската интелигенција е да се отстранат еднаш за секогаш од Македонија бугарската и српската пропаганда, да се основа во Македонија свој духовен центар за Македонците и тој центар, како и самите Македонци, да нема никакво земање-давање со соседните балкански држави и народи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од оваа перспектива, газот на светот ќе ти изгледа како Палма де Мајорка. Разбираш? Мој совет ти е да го припазиш твојот газ.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Пријатно е да се доживее убавиот сон, па нека е и лажен.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Наша задача е да издадеме триесет странички монографија во која накратко, за најширокиот таргет, ќе го отслика целокупниот успех поврзан со дваесетте години, според мене, лично без никаква дилема, сосем коректно и успешно владеење на генералот Стојан.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
За потврдување на тоа доста е да се потсетиме на тројцата: господата Бешков, (74) секретар и gerant на Трговското агентство во Битола, Цоков, (75) дипломатски агент во Лондон, и Станчев, (76) таков во Петроград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Целта на истражувањето е да покаже дека континуирано, без разлика која политичка партија е на власт, биле донесувани промени во законската регулатива на штета на правата на работниците.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тоа е одлика на нашето општество во целина, а треба да се објаснува преку општествени фактори, како и преку индивидуални. ‌Причините поради кои некои момчиња стануваат хомосексуалци, кои и да биле, мора да се горе-долу истите причини поради кои некои момчиња стануваат хетеросексуалци, со оглед на тоа што само во последниве триста и нешто години момчињата воопшто стануваат едното или другото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако религиозните пропаганди се постараат да му попречат на здружувањето на македонската интелигенција и македонскиот народ меѓу себе, тогаш првото нешто што ќе потреба, тоа е да се образува во Македонија: Едина, Соборна и Апостолска црква, т.е. да се востанови Охридската архиепископија што ќе биде „Архиепископија всеја Македонии“.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Го одбрав полесното: падот, оти полесно е да слегуваш одошто да се качуваш. О знаев дека согрешив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сакам да играм, но мора да се поздравам со една девојка која ја познавам од порано.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)