е (гл.) - дека (сврз.)

За контекстот на целата ситуација, се чини битно е да се спомене податокот дека телефонскиот број на Авдиќ и неговата нова адреса на живеење им беа познати на фабричкото раководство бидејќи истите беа уредно пријавени во правната служба, но – според неговите зборови – очигледно е дека нивната единствена цел била да го отпуштат од работа, и тоа заради неговата блискост до „гарнитурата“ на претходниот директор кој, пак, беше од друга политичка партија, иако Авдиќ не е член на ниту една партија. 102
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Писмото кое беше испратено на старата адреса на живеење – од која Авдиќ се отсели уште во 1994 – беше со намера да се издејствува тој добие отказ поради, наводно, нејавување на работно место во период од 44 денови (откога Орхан го доби писмото, па сѐ додека не се појави лично во фабриката „Киро Ќучук“).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не е важно, дали сме спремни за коренити промени, важно е дека ваквите промени мора да се поттурнат напред, да се движиме во тој правец!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Важно е дека се потврдува оти главната трговија на Никола Поцо не му била волната и другите ситни прехранбени производи, туку лиферувањето на оружје за турската војска.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На пример, точно е дека Никола Поцо бил примен од султанот Абдул Меџид и дека добил ферман за уредување на проблемот со даноците и за градење на црквата. Како успеал, тоа е друга работа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Можно е дека нема да ти напишам баш сѐ за Musicmaster, но сметам дека ти веќе имаш одредени информации, а јас баш и не сакам да фурам опширност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Витгенштајн го поднесува Трактатот како докторска теза 1929 година. Членови на испитната комисија биле Расел и Мур, а Муровиот извештај бил: „Моето мислење е дека тезата на господинот Витгенштајн е дело на гениј; но, како и да е, таа во секој случај ги надминува потребните стандарди за степенот доктор по философија на Кембриџ”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имено, познато е дека во 1915. Duchamp со псевдонимот R. Mutt сигнираше една клозетска школка - типичен продукт на индустријата на санитарни уреди, произведена во фирмата Mutt.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Поентата која би сакал да ја нагласам е дека во споредба со интенционалистичкото гледиште, експланаторната моќ на обете опции до извесен степен е намалена.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Витгенштајновски кажано, секој таков говор не само што не објаснува ништо, туку во суштина создава философска збрка онаму кадешто не би требало да ја има; или пак има потреба од комплетна реинтерпретација во дескрипциите, кои потекнуваат од некоја трета личност, на усогласеноста на начините на кои се однесуваат членовите на една заедница.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Повторно го привлекува Кембриџ, првенствено младиот брилијантен философ, Ф. П. Ремзи, кој како осумнаесетгодишник му асистира на Огден во преводот на Трактатот, пишувајќи и осврт на книгата Mind.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Е па, одредени јазли на тоа фино ткаење наречено „ментално здравје на народот“ (или полициски: „политичко- безбедносна ситуација“) испогореа во најновиве случувања и доколку брзо, паметно и мудро не пронајдеме „премостувања“, целата чипка (а факт е дека нашето општество и односите на сили во него е прилично пипаво, фино и деликатно) ни отиде по ѓаволите, ќе останеме со она фамозно романско знаме-дупка во рацете (интересен психоаналитичарски симбол за токму конституциски недостатоци), со крпи за бришење пот и превивање рани.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Познато е дека Истанбул е милионски град, со вонредно живописна панорама, со море кое завлегло во неговите пазуви, што широки и тесни улички и сокаци со мермерни куќи и облакодери и со дрвени куќарки, град кој лежи на два континента, каде што најрелјефно се оцртале европското и ориентот, град со џамии и цркви и еврејски синагоги, сараите на турските падишаси и султани, со споменици на едно блескаво богатство, на еден раскош и пропаѓање на една петвековна империја, која ја докрајчил стариот и изнемоштен старец - султанот Решад...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Разбирливо е дека ќе се пишува и ќе се зборува за она што многумина пред тоа го напишале и го кажале, но затоа не пречи и натаму да се раскажува за него.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Разбирливо е дека ова ќе биде придружено со изградба на универзитети, школи, болници, спортски центри итн.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, важно е дека овој град ви нуди секакава кујна и тоа не само во раскошните ресторани на „Хилтон“, туку и кај малебиџиите и акчиите кои се расфрлани речиси секаде - од пристаништето па сѐ до „Таксин“ и „Ак Сарај“...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Важно е дека детето ми се врати на правиот пат!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Природно е дека и во случајот со нашиов мајстор тие мотиви играа важна улога.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Свесен е дека сега повеќе би сакал да беше отстапил во овој еден случај, макар колку и нерадо, од својот правичен принцип.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Единствено што можеме да тврдиме е дека децата по раѓањето не го доживуваат светот на начинот на кој тоа го прават возрасните во одредена култура.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Од денес натаму, о, Кавафис, престануваат да значат што и да е лажните сознанија за некаква си света должност кон татковината а без себеси, зашто вистина е дека на животот му подаривме само нешто свое а на смртта - сѐ! ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Чудно ми е дека не ме запрашува зошто олку сум се задоцнил, не ме кара дека веќе се стемнило.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Утре ќе ви е сончево, пријатно за есенска прошетка...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Убаво нарасна“, вели „секоја година со душа го печам, да ми јадете, да ми раснете.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Прво што се гледа од највисоката ритка на Сиена е дека Данте ми ти бил ептен голем маанџија кога салтуку се прашувал дали некогаш некаде имало пошуплив народ од сиенскиот?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
КАКО КУКУРИГААТ ПЕТЛИЊАТА БЕЗ ПЕРЧИЊА ВО СИЕНА?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сега, Куликовиот парадокс е дека се преправа во Павловото куче, додека во стварноста тој нема друга улога освен онаа на Павлов!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Познато е дека Македонија со своите млади високообразовани, но и невработени кадри кои немаат средства за егзистенција можат да направат економско чудо доколку го понудат своето скапоцено семе.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Страв ми е дека толку ќе се пикнам во тебе што не ќе можеш да се ослободиш од мене. Како крлеж.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но Гого, сосема случајно, онака патем или под јазик, разбра дека токму тие биле против него, со образложение дека е толку темпераментен што е просто напросто неорганизиран, а како педагошки правилно ќе влијае врз децата, кои во начело, нели, треба да се подложуваат на дисциплина, па и на ликовната дисциплина; тоа се однесувало на практичната настава, а пак што се однесувало до теоретската, познато е дека односниот бил потпросечен по успех уште во своето школување, па секој незавршен студент по историја на уметноста би бил посоодветен од него.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Очигледно е дека Џарман се изразува не прилагодувајќи му се премногу на медиумот во којшто работи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Очигледно е дека таквата реклама, како и онаа за лаковите „Саполин“, би можела да ја заскокотка Дишановата фантазија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Факт е дека Дишан ја одбира еротиката како тема која е апстрактна за неговото творештво, така што природно го нагласува впечатокот, бидејќи ако и постои нешто што не ја поттикнува рамнодушноста туку, напротив, ја возбудува длабоко продирајќи дури и во митот, тогаш тоа е човечката сексуалност заедно со инцестот и смртта.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Низ самиот третман на темата евидентно е дека за Гринавеј, кому обата родители му умреа од рак на стомакот, СТОМАКОТ НА ЕДЕН АРХИТЕКТ е најличен филм.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Првиот чекор што мора да се прифати, кон едно испитување на процесите на преведување, е дека иако јадрото на преведувањето е во лингвистичката активност, тоа посоодветно ѝ припаѓа на семиотиката, науката што ги проучува знаковните системи или структури, знаковните процеси и знаковните функции (Hawkes, Structuralism and Semiotics, London 1977).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Денес 90% од возрасната популација консумира алкохол и, покрај забраната со закон, познато е дека 60% од децата помеѓу 13 и 17 год. купуваат алкохол, и околу една третина од истата група консумираат алкохол барем еднаш неделно, иако се работи за мали количества и дома.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Според тоа, заблуда е дека некреативни и неталентирани поединци можат, под дирекно влијание на дрога, на чудесен начин да се трансформираат во творци.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Анализирајќи ја музичката структура на поезијата, Соломон Маркус во неговата „Математичка поетика“ коментира две во основа противставени теоретски стојалишта: едното е дека звучната убавина на стихот не може да делува независно од смислата која ја имаат зборовите во песната и дека звучната релевантност вон лексичките и граматичките морфеми всушност и не постои.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Барем што се однесува за мене, вистина е дека оделни стихови што веќе претходно сум ги напишал, напати невидоизменети, од некоја песна сум ги вградувал во нова песна.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И доколку времето не е само категорија на траење и менливост туку и оска на правдата – вистина е дека современата македонска поезија, најсуптилно меѓу сите творечки дисциплини, откри една значајна и филозофска и психолошка посебност на македонскиот народ: неговото чувство за временска дистанца; чувстото да ја различи минливоста од трајното.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Вистина е дека не е ујгун... Да одиме сите заедно треба да се најде некој да се остави во куќава, за ајваните, за полето...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога А.А. го спомна опиумот, тој постојано вперуван куршум кон религијата, не можев а да не реагирам: - Вистина е дека Маркс во делото Критика на филозофијата на Хегел во 1844 година, уште во својата младост ја изрекува мислата – за религијата како опиум на народот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Вистина е дека покрај сировото изгоре и вредното.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Дали е важно кога тој се бричи, Милан, важно е дека се бричи?“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зошто уметникот се согласил на овој сојуз, кој ги изненадил дури и неговите најблиски пријатели, кога неговиот презир кон бракот бил добро познат?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мојот став е дека невклученоста во академскиот свет допушта одредена слобода, вклучувајќи ја слободата да се прекршат некои правила - на пример, да се употребува терминот деконструкција на начин којшто можеби нема да биде во согласност со неговото точно Деридијанско значење, - и да се повикам на автори за кои не може воопштено да се смета дека ја застапуваат деконструктивистичката метода.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Јасно е дека бракот бил резултат на спогодба, таква со која ќе се задоволат барањата на мајката на невестата, која не сакала да му даде развод на својот маж пред нивната ќерка да се омажи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И ден-денес не сум сигурен дали Луција имаше право; она во што сум сигурен е дека, под други околности (доколку таа не беше член на Партијата, на пример), јас полесно ќе се согласев со тезите за здрава и нова народна уметност.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сепак, јасно и неспорно е дека нешто се сменило во текот на дваесеттиот век. Родовата инверзија морала да ѝ направи место на една нова категорија: „хомосексуалноста“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Идејата е дека философите, литерарните критичари, правниците, историчарите, и другите кои се добри во правењето дистинкции, во преопишувањето и реконтекстуализирањето, можат да го стават во употреба својот талент „изложувајќи“ ги или „демистифицирајќа“ ги присутните општествени практики.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Точно е дека, како што Дерида критички забележа, логоцентричната традиција е поврзана на суптилен начин со нагонот за чистота - обидот да се избегне загадувањето од женскиот неред - симболизиран со она што тој го нарекува „есенцијален и есенцијално возвишен облик на вирилна хомосексуалност“. (10) okno.mk | Margina #1 [1994] 33
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Вистинското знаење е дека на тврда земја не никнува ништо, таа ги нема потребните сокови, на неа не опстануваат растенијата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Факт е дека турските власти ги исползувале тие атентати за да ја обезглават и компромитираат Револуционерната организација како анархистичка и да му се одмаздат на нашиот народ кој ја имал смелоста да дигне глава во цела Македонија против режимот на султанот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Точно е дека нашето револуционерно движење, како народно, се развивало по една историски утврдена закономерност и крајна негова цел била ослободувањето на Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во овој контекст евидентно е дека партискиот апарат со најголем буџет за телевизиска кампања и маркетиншки способности за концентрирање на најтелегеничните, најповршните, најнакитените, злокобни теми (абортус, дроги, ветувања за лојалност, училишни теми, ослободувања од царини и шовинистички воинствен национализам), ќе се вивне во пировата победа со добивање на 25-процентното „мнозинство“. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 53
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Иронично е што во најстарата демократија, политиката на САД изгледа дека загуби секаква врска со реалноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога двајцата зографи ќе побараат нараторот- поет да им ги ископа очите („за да не гледаме што уште ќе се случува“) јасно е дека авторот нѐ воведува во едно апокалиптичко финале: „Само слушав како баботи небото, како галопираат зловестите коњи и како трубат ангелските труби најавувајќи огнови, скрб и студ.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Несомнено е дека нашата стара словенска вера е вградена во новата, заедно со паганските култови, со обичаите и боговите кои добиле нови имиња.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Карактеристично е дека не е запомнат, или барем не се посочува, „цитатот“ (станува збор за познатата Андриќевата стохолмска беседа, за приказната и прикажувањето) но е запомнато она главното, кажаното.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Важно е дека Византијците ја одбележуваат господствувачката народност, а за другите молчат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Историски факт е дека сѐ до 60-тите години на XIX век македонскиот јазик, па дури и со извесни учебници на „македонското наречје”, се употребува во приватните и во општинските училишта во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
44. Карактеристично е дека во првиот прилог од книгата Мисирков редовно употребува “македонски народи”, “македонски народности” и “Македонци” за означување на сите жители на Македонија, додека со “Македонски Словени” (како што пишуваше, на пр., и П.Драганов) ги означува припадниците на македонската нација, Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Природно е дека ќе ги употреби Грција сите дипломатски патишта за да се задржи во Македонија на тие позиции, каде што се наоѓа од средните векови, особено од времето на турското завладување на Македонија, а грчките интереси во Македонија се бранат не од една Грција, а и од големите сили што не сакаат да се засили словенскиот елемент.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
40. Познато е дека месните војводи секогаш си зборувале само на мајчиниот јазик, а се знае дека, на пр., Д.Груев со Македонците си зборувал само на македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Првото нешто што може да се рече тоа е дека ние не сега се одделуваме од Бугарија и со тоа раздробуваме едно создадено цело, туку сме одделни и живееме веќе одделно повеќе од 25 години.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И по сето гореречено ќе се најдат мнозина што ќе речат: Можеби вистина е дека ако немало досега македонска словенска народност, таа може да биде создадена од времето, особено од сегашните историски околности; вистина е оти Македонците по својот јазик не можат со право да бидат наречени ни Бугари ни Срби, ами се нешто одделно, т.е. претставуваат одделна етнографска единка, но пак – како ние сега можеме да се викаме Македонци и да создаваме одделна македонска народност, кога ние, нашите татковци, нашите дедовци и предедовци сме се викале Бугари?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А речено е дека само јас можам да сум дарител што ќе го предаде каменот со благослов.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Очевидно е дека повикот на Иванов го измести, го лиши од неговата поранешна сигурност.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Очевидно е дека штотуку се разбудил, ги протрива очите и се обидува да свикне со полумракот во собата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Прости. Не мислев да те навредам. (Трга накај неа. Очевидно е дека сака да го поправи тоа што го згрешил.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Очевидно е дека тој бил блиску и дека наслушувал.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јасно е дека постојат уште некои правила во поведението на песокот што треба да ги надополнат оние кои веќе се присутни во моделот на Лифман.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога ќе се појавите на прагот на куќата на некој англиски благородник мошне веројатно е дека слугата ќе ви каже, Почитуваната Госпоѓа се извинува, таа не е дома и ќе морате да чекате да добиете една убава картичка Г-дин и Г-ѓа John Miller дома во Сабота, 5-ти Ноември од 16 часот - не сте повикани лично - кажано ви е дека г-дин и г-ѓа Милер ќе бидат дома и дека ќе очекуваат (можеби со задоволство) да ве видат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Вистината е дека еден од првите нивни, ако не и прв популарен лик, Боривоје Шурдиловиќ-Шурда е дете на јужната пруга.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Вистина е дека ќе видиш човек во сонот, ама во кој сон не ќе сретнеш човек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мајка тогаш му прати скришни мунѕи и му рече: - Тоа е дека не веруваш во вапери.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Патот за спасение е тежок вели, оти тој пат е еден, и најважно од сѐ е дека тој пат постои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, болка ми е дека и јас не го видов, вели Неделкојца. ...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа со солта знам што е, вели, тоа е дека многу мислиме на солта, ама пропаѓањето не знам што е, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Откриено е дека габичката Botrutis предизвикува болест кај свилените бубачки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во исто време Турците ја имаат Либија под власт на отоманската Порта и пропаѓа во вазалската кнезовска Србија обидот за донесување на прогресивен Устав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кај Милева ми врвеше, орман ми се одзиваше.` За забележуење е дека младината предничи во воспевуењето на доскорешната борба и луѓето што таа ги исфрли од народните недра на згорнина. На собори, на работа, во домоите на културата, на празници средсело - младинците колективно создаваат нови песни.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Да се пречекори тој раскин кого што луѓето како и да не го забележуваат иако кој знае што воопшто забележуваат тие мрачни луѓе што се качуваат во вагоните на метрото за потоа да се симнат, што покрај превоз бараат тие луѓе што се качуваат пред или по за да пред или потоа се симнат, а што само се поклопува во некоја зона на вагонот каде што сѐ е однапред решено со тоа што никој не може да знае дали ќе излеземе заедно, дали прво ќе се симнам јас или пак оној слабичок човек со ролна хартија, дали онаа баба во зелено ќе продолжи до крај, дали тие деца сега ќе се симнат, ма јасно е дека да бидејќи веќе ги собираат тетратките и лењирите, низ игра и смеење приоѓаат кон вратата додека таму во аголот некоја девојка се стабилизира за да потрае, за уште многу станици да може да седи врз конечно испразнетото седиште, а таа девојка е непредвидлива.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Несомнено е дека е виртуозен писател.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Точно е дека треба време за да видиш која форма најмногу одговара на твоите барања.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Точно е дека сум јака, но и тоа е со граници. И најјакиот објект би се срушил после третиот удар. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
11 Неоспорно е дека литературата се движи како и сите уметности во континуитетот кој го овозможуваат врските меѓу одделни автори.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чудно е дека во мене има некаква љубов за иста крв, мислеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Е сега, факт е дека и малку му лета умо и прави глупости.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ја допре нежно за рамото, полека приближувајќи ѝ се: „Она што сега во моментов го знам е дека ти си прекрасна и дека сакам да те бакнам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Вистина е дека историјата ги избира своите херои, но таа и немилосрдно ги отфрлува, во неизвесните меандри на минливоста, на неумоливата фаталност на владеењето. ***
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сигурно е дека тој ќе живее.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уште од култната книга на Сузуки и Фром Зен будизам и психоанализа, се знае за стереотипот според кој запад го карактеризира прагматизмот, а исток неговата мистика, која е насочена самата кон себе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вистина е дека ние не видовме на Балканот многу аир од минатото, но овде историјата беше најнемилосрдна на континентот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јасно е дека уште во самиот избор на ликовите Старова се решил на старата имаголошка претстава за тоа како Исток го перципира Запад и обратно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Партијата во секое време ја поседува апсолутната вистина и јасно е дека апсолутното никогаш не можело да биде поинакво од она што е сега.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вистина е дека тој не се сеќаваше на ништо што би било многу различно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Точно е дека нашето општество е поделено на слоеви, и тоа мошне строго поделено, и по линии кои на прв поглед изгледаат како да се наследни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Првата работа што мора да ја сфатиш е дека власта е колективна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вистина е дека јас отидов на местото да видам дали навистина таму има коски како што тврдел Симон.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Вистина е дека малку е подебела, но кога ќе роди, ќе ослаби... Со сите жени е така...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Не е дека нема, ама си аздисал по виршли што личат на Перутнина, сирење што смрди на Трничко, патлиџан што мириса на јабучар...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Битно е дека ќесата има точно определена димензија – отприлика 50х30 сантима.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Покрај тоа, пропишано е дека просечната месечна нето плата по работник која ја исплатува работодавецот не може да 183 биде пониска од 65% од просечната месечна нето плата по работник на одделот на кој му припаѓа работодавецот регистриран согласно со Националната класификација на дејностите, објавена во тековниот месец (чл. 5, ЗИДЗИПРМ/01).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Но, очигледно е дека претставникот на КСС ги „помешал лончињата“ – имено, според ЗРО, оддавањето деловна тајна не спаѓа во групата на „деловни причини“ за отказ!
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
За да се обезбеди непристрасноста на инспекторот при спроведувањето на инспекцијата, со ЗИТ (1997) е пропишано дека инспекторот не смее да врши надзор кај работодавецот каде што тој или член на неговото потесно семејство е сопственик или сосопственик, член на управниот одбор, директор или каде што тој или член на неговото потесно семејство имаат материјален или друг интерес, додека, со цел да се обезбеди извршувањето на обврските од негова страна пропишано е дека тој е одговорен ако пропушти да изврши обврски или да преземе мерки, кои по законот бил должен да ги изврши, односно преземе, во постапката на надзорот (чл. 9).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Евидентно е дека се остава една законска резерва што, во праксата, остава широка можност за злоупотреба, преку класична уцена од страна на помоќната страна (работодавачот), врз фактички послабата страна (работникот) – првиот да бара вториов „доброволно“ да се откаже од своето законско право да не работи прекувремено.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Откако ќе нè заробеа, нè врзуваа со јажиња за чкрипавите, осакатени, но сè уште цврсти врати од камионот, секоја нога и рака поодделно (чин во кој победничките Апачи очигледно уживаа!).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јасно ми е дека овие луѓе не поднесуваат критика. Чуму да им се обратам?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Нели, и самата наеднаш ќе констатираше: Ништо полесно од тоа, да му влеташ на маж в преграб.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но на крајот на краиштата тоа се прашања што зависат од твојот исказ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека и од порано се сомневав во фриволноста на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека си обвинет за убијство во обид. Но и тоа обвинение не држи вода.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Првата е дека за демократија се неопходни граници и рамката на државата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Хичкок: „Занимливо е дека продуцентите, по многу премислување, одлучија Уцена да биде нем филм, освен последната ролна, бидејќи тогаш некои продукции се рекламираа најавувајќи „делумно звучен филм”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Свесна е дека околу иконата на Богородица има и други луѓе, ги чувствува со срцето како ја проколнуваат што побргу да се тргне од пред иконата, ама таа не може да се помрдне.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Познато е дека италијанската пошта функционира лошо (дилетантизмот на населението?) и дека во Франција штрајкот е хронична болест.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Некои албански реалности ми се вртат во главата, ви испратив една картичка која ја зедов за да ја испратам од поштата во Фрежис зашто трите поштенски центри во Монпелје беа во штрајк веќе три недели.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Доколку Французите имаат различни преокупации од другите за да се остане вистински чувствителен на вашето балканско искуство, јас се надевам дека вашите сограѓани, кои се директно засегнати, треба да се покажат многу повеќе рецертивни кон вашите книги, но и за вашите написи објавувани на албански, македонски и англиски јазик во мултетничкиот Форум.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Исто така, тој сметал дека „Балканот мора да ја сфати глобалната смисла на оваа војна, а тоа е дека ние мораме да создадеме слободен свет во кооперација со трите големи сили во слободниот свет – Русија, Велика Британија и САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Обичните луѓе на балканските народи сакаат ослободување од коруптивните домашни владеачки класи.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Значајното овде е дека моделите се, како резултат, без преседан со нивното богатство и детали.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Она што сугерира е дека постои корисно ниво на дескрипција за многу аспекти на менталниот живот како некој вид на функционирање на компјутер - процесирање смисловни симболни форми при што правилата кои го управуваат интерното поведение на системот се и самите изразени преку тие форми.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Точно е дека малку сум пристрасна во работата, зошто ја сакам, го сакам тој бренд и неговите производи ги обожавам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И пред да се нурне во реката, уште еднаш си рече: - Штом Рибата умре на суво, јасно е дека во водата подобро и подолго се живее.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)