живее (гл.) - по (предл.)

Едноставно појави се таму каде треба и биди добар гост и повеќе никогаш нема да мора да живееш по хотели. 124 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ти не би требало да живееш по хотели! ]е те запознаеме со богатуните и ќе живееш како бубрег во лој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Отруен бик, мртва птица, а ти раскажувај како си живеела по бегството. Како си патела.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Така им се обрнуваше на сите старци што живееја по околните колиби.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Живее по навика или стекната инерција. Тежнее кон умирање.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И за вистина, синко Силјане, беа се сториле пилци и си пошле в поле да живеат по трњето и катаден еден други да се бараат и да не можат да се најдат и да се видат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Можеби е така”, му рече Танаско, ”но ти не си веќе здрав да живееш по овие пештери.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Бегот ја држеше пушката свртена кон нас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Одраната кожа на малтерот откриваше добро изрезани бигорливи камења од какви никогаш ниедна куќа по нашите села не се градела: право да бидат богати и да живеат по крепости, под кубиња и меѓу сребрени кандила, меѓу стари и умни книги, имаа само светците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лицето му беше зелено и влажно како нешто што живее по густите бари или по поилата на селските чешми.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
5 Спиев ли? Најпрвин и првпат тогаш видов дел од јавач на коњ на манастирскиот ѕид, око, рака до лакот со дршка од недовршено копје во грч на жолти прсти и копито врз дамка на нешто што било иконописечки настан, имало историја на грев и пекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Рид го цитира англискиот поет Китс кој нас нè потсетува на Понтормо, Пармиџанино и Грасиан: “Поетот - нема карактер.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ги сака светлината и сенката. Живее по ќеиф, сѐ едно дали грдо или убаво, високо или ниско, богато или сиромашно, возвишено или пропаднато.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И ете нѐ сега нас в среда наутро со нашите стомаци залепени за ‘рбетите, измрзнати, живееме по пештери, не пушиме, не пиеме и не правиме ништо, Том. освен што ги одржуваме своите прослави.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)