живее (гл.) - едноличен (прил.)

Луѓето воздивнуваа со здодевност и ја проколнуваа судбината што не создава драмски настани околу нив; страдаа, живееја еднолично и се озлобуваа на сè и на секого околу себе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Иако нацртан не можеше да се движи, З беше среќен и не сметаше дека живее еднолично.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)