заборави (гл.) - дека (сврз.)

При тоа не смее да се заборави дека формата на прашањата зависи во голема мера од филозофот, неговиот метод, 40 okno.mk односно филозофскиот систем (доколку станува збор за систем), но целта останува иста - да се одгатне „загатката“ за односот помеѓу духот и телото, помеѓу менталното и физичкото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Повеќето од овие прашања може да се сретнат кај многу филозофи и во различни филозофски системи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Обземен сега од потребата да стане, како што се вели, пророк во своето село, тој заборавил дека селаните се неблагодарен, но прониклив свет“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За малку ќе заборавев дека чевлите чија флекница ја скршив од главата на мојот бивш маж, кого го начекав со некоја пачавра во мојот кревет, треба да ги земам од поправка...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Моментно заборавив дека се наоѓам в црква и, изморен, уживав занесен во мелодиите на Лист.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Зашто домаќините како да заборавиле дека лете им доаѓаат двојно повеќе гости отколку што има жители во населбите и така допуштиле гостите да губат нерви за работи што можат да се решат ефикасно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ние не смееме да заборавиме дека нашите глави и понатаму ќе му требаат на овој народ и мораме некако да ги спасуваме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се позамисли малку, стана со манлихерата в раце и луто, сиот возбуден викна: — Јас, господа војводи, не се покорувам веќе на вашите наредби и од денеска не идам со вас да ја спасувам мојава глава. Не ја напуштам родната земја дури главава стои на рамената.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој народ небаре заборава дека денес сите народи како да се на маргините, зашто, всушност, не постои центар!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Народот на тој историски простор како да не сака да осознае кој бил и што бил, кој е и што е.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ете, се правело куќа и над сонцето. Сега останува да се одгатне каде живее молскавицата од детството и никако да не се заборави дека на Шерпасот му требаат нови алишта.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Белки не си заборавил дека живи компири се јадат за да добиеш висока температура и да отсуствуваш од писмената по математика.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Воздухот мора да влегува како што излегува - без тага, само несреќа“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас заборавив дека тоа воопшто се случило. Тој не.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога си отидов, тој го пребои тоа место, така што зборот, сѐ уште присутен, не можеше да се прочита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не, Кротка не се мрднуваше. Како да беше заборавила дека е дојдена од дивината и дека таму припаѓа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
ГРИНАВЕЈ: Не смееме да заборавиме дека создавањето и гледањето филмови исто така е една од игрите.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А јас во песот гледам: Дали ќе заборави дека е спитомен кога ќе ви ги лизне рацете.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Ах, да. Заборавив дека ми студи, - се збуни Ване. - Ќе се покријам...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
ПАНДЕ: Што ќе купи, дуќаните затворени. Ти заборави дека денеска е недела?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Понекогаш успеваше да ја набљудува како научникот својот предмет на проучување, та во таквите случаи таа го потсетуваше на глушец фатен во стапица со надеж да се ослободи или, уште подобро, на славеј во кафез којшто заборавил дека песната е единственото негово решение на животниот проблем во кој се нашол.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јанческите млади мажи седат на опашката на трпезата, од кај пенџерето што гледа на север, на срецелото, и пак се забораваат дека кога седат таму, последни, и последни има да зборуваат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Требаше да не го штедиш како што тој тебе не те штеди!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Почитувај ја нашата помош. Заборави дека смееш да влегуваш во расправии.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зато и си велам стопосто уверен дека сум во право, оти вистината, во случајив, со каква и да е специфична тежина, сепак може да се сведе на обичен давеж!) И најсетне оној грд податок: уште првиот ден, при првата средба, професорот на ученикот му соопшти дека во нивната соработка ученикот нема право да бара додатни објаснувања, а не смее ни да помисли дека може да протестира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми ја прати кашлицата како опомена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А во другото уво го слушам шепотот на Боге од Бањи: „Баш убаво ја имаше смислено!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се наоѓаш во ситуација кога само молчењето може да ти помогне!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само таму важеа правилата што ги спомнал Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа професорот заборавил дека на претходните часови не спомнал ништо во врска со писмената задача што претстои. ( А можеби и спомнал но ученикот заборавил.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сосема заборавив дека сум на погреб, а една од душичките што дишеше шумно зад мене, се накашла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А спомнатиот ученик, тоа не треба да се заборави, бев лично јас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но не треба да се заборави дека мајка ти не беше во боречките единици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Кети, зар заборави дека крајната цел е талисманот!
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но не заборави дека сум те молела, Јан Лудвик“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дел од она што бидувањето стрејт го повлекува е учењето како да се имитираат стрејт-мажите, како да се изведува хетеросексуална мажественост, а потоа и да се заборави дека тоа, впрочем, си го научил, исто како што мораш да го пренебрегнуваш и фактот дека тоа го изведуваш.218 Геј-мажите, наспроти тоа, се разликуваат токму по својата свесна свест за однесувањето како стрејт-мажи секогаш кога ја изведуваат нормативната мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но Мишко како да заборава дека има присутни...
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Зарем си заборавил дека тука е Грција и секој кој стапнува на грчка земја мора да зборува грчки? Понастрана од колата!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Меѓутоа, колку и да е неопходно да се осуди тој престап, сепак не би требало да се заборави дека имаме работа со еден народ доведен до очајание од еден неподнослив гнет.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не треба да заборавиме дека двигателот на дејството на Мајсторот и Маргарита на Булгаков е анегдотскиот заплет, то ест автоматското, магиско извршување на желбата или наредбата (сеедно) да се „оди по ѓаволите“, поради што се менува временско-просторниот континуум.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Кога би имала барем малку достоинство, ти би заборавила на мене,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Заборави дека постојам.“ „Не можам,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Младата жена заборава дека доцни на вечерашната претстава на „Травиата“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но, заборавија дека пропаѓа и македонската држава.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Премиерот, пак, веруваше дека некој нешто му должи затоа што тој дал, но притоа заборави дека тогаш кога му барале, самиот за возврат не побарал ништо.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
ФЕЗЛИЕВ: Ти, чинам, си заборавил дека јас се наоѓав во претсобјето, кога ти со истиве зборови го испрати Кирил Ацев...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А јас, јас бев војник, суштество што заборавило дека постои и осаменост...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но би била грешка ако црквата заборави дека вистинскиот конзерватизам секогаш е „агресивен“, секогаш одреден со стремежот кон обновување - во поврзаноста со една од изворните моќи на нашето опстојување, со моќта на сликата. 248 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Конзервативноста на црквата, не само во врска со уметноста, се разбира дека има подлабока, творечка смисла.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Заборави дека му ги подари на брат ти? - Па нели за тоа заедно се договаравме?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И, она на што и самиот си заборавил дека како особина го поседуваш, одеднаш те обојува во некој кој е посакуван во друштвото од каде на клоци си набркан своевремено, обележан преку цело чело, па во огледалото не се препознаваш ама си се бендисуваш ептен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Остана сирак без татко на 12 год., тој и неговите сестри и братчиња во едно село од кое и Бог кренал раце или заборавил дека постои, сеедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ладен ’ко маж кој веќе заборавил дека спиеш до него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Заборавивме дека треба да молчиме, ѕвонец да не се слуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Заборавија луѓето, о господе, колку брзо заборавија дека до преѓе си пукаа еден на друг, еден кон друг.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Заборавив дека ништо немам: ни со кого да живеам ни за кого да се мачам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ќе те најдеме подуен. Ќе пукне јажето ако се обесиш. Или ќе се обесиш како што беселе јаничарите - на кука.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ракијата му помогала да се чувствува како младоженец и да заборава дека грбот му бил свиткан под товарот на мачниот живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Заборавил дека е стражар и пак се сновел околу куќата до ненадејно судрување со друга сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ќе се обесам на камбана за да заборавам дека од твојот мозок жугнува пиревина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Умирал во својата радост и израснувал од самиот себе нов и силен; на неговата подмладена крв и сонцето можело да се испече.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Премреже, несреќичка: вчера се котел и плачел над Калпаковиот гроб, денес станал питач по женско месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш, во тие мигови, кога Богдан беше зад објективот, кога можеше да си мисли дека госпоѓа Мариела е на едната страна на светот (дека таа му припаѓа на еден свет), а тој на другата страна од светот (дека тој му припаѓа на друг свет), се раѓаше кај него прашањето за почетоците и мотивот на оваа епизода од животот во која, благодарение на жената (гола, раскошно убава, бавно растреперена во облините кои го исполнуваа просторот со таинствени содржини) што беше од другата страна на објективот, заборави дека тој живот може да биде празен и бесмислен, како што тоа често му се случуваше во тинејџерските години кога бараше спас од таа мисла во вбризгувањето со шприцот во некој агол од светот, или во светот на некој агол кој постоеше или не, или не мораше да постои, ниту тогаш, ниту сега.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Акакиј Акакиевич го натераа да испие две чаши, по кои тој почувствува дека во собата станало повесело, но никако не можеше да заборави дека веќе е дванаесет часот и дека одамна му е време за дома.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш не можеш да видиш каде грешиш, а во меѓувреме си заборавил дека во човечката природа е да се греши.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сакаше да не обвини тој, ама заборави дека и лажното обвинување е кривично дело.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
О, секако, заборавив дека осамена жена е полоша од ѓавол.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сепак, не треба да се заборави дека треба да се издржи до нејзиното самодавење, а тогаш или ќе ве повлече и вас или ќе ве остави историски дегенериран од нејзината долга, глупава и напорна пракса.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во одредена фаза од оваа воинствена историја разни племиња се „соединуваа” по национални основи, и едно време тоа „цивилизациски” функционираше, но да не заборавиме дека во таа функција спаѓаат и две светски војни.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Бургиба ќе живее уште неколку години со митот на својата ограничена величина, но сигурен дека ќе заземе високо место во историјата
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сепак, Татко го остави да ја заврши мислата: Ние како да заборавивме дека нашата мисија ја започнавме мислејќи на иднината на нашите внуци, а не на минатото на нашите предци, на нивната божем пеколна неслога, причина за неизбежниот судир помеѓу христијанскиот Запад и исламскиот Исток на Балканот и што уште не. Зар не е тоа повик на курбан?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Заборавил кој бил и заборавил дека лежи ранет од шрапнел на боиште и дека повикува - Константин доаѓа; му го шепоти Коранот на свој јазик и пак неизменет, со недвосмислено значење: Ако ја подадеш својата рака, кон мене да ме убиеш, јас не ќе кренам рака на тебе за да те убијам, од Алах, мој бог на светот, се плашам ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но тој збор ја означува исто така и способноста да се верува дека црното е бело и, уште повеќе, да се знае дека црното е бело и да се заборави дека се верувало поинаку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Понекогаш беше во состојба со денови по ред да заборави дека некогаш воопшто бил оженет.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А ако е потребно да се преуреди сеќавањето, или да се преиначат пишаните документи, тогаш е неопходно и да се заборави дека тоа било направено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога е потребно, тие можат да бидат наведени на бес од страв или од омраза, но препуштени сами на себе тие се во состојба за долг период да заборават дека војната воопшто се случува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На секој оброк таа го преколнуваше да не биде себичен и да не заборави дека неговото сестриче е гладно и дека исто така му треба храна, но немаше фајде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Колку рибите да не заборават дека имало мрежа за фрлање.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ако говориме за иднината, не смееме да заборавиме дека тука тече незапирлив алгоритам: луѓето што ја измислиле парната машина, никогаш не би се сетиле да изградат огромен брод на парен погон, со што би ја употребиле својата технологија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не треба да се заборави дека доказот на една теорема секогаш се остварува во рамките на еден фиксен систем. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 35
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сакаше да заборави дека мајка му еднаш пред него, оддалеку наспомна и таква работа, - „ако сакаат“, Марија да се ослободи од бременоста.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Си отидовте задоволни од моето кутнато жолтеење. Верувајќи дека со тоа сте ги покосиле и сите брчки што ми ги довериле луѓето но вие заборавивте дека го оставате мојот корен и дека мојата смисла, всушност, само што не започнала.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
По неколку дена во малата касарна на среде живописното планинско село, Едо како да заборави дека е војник.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како да заборави дека беше нестрплив да најде работа, но тоа не го имаше заборавено Марко.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не знам, ама мислам дека сум заборавил дека во пластичната вреќа веќе имам еден нож..“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Заборови дека некогаш сме се разделиле мисли на времињата кога сме се сретнувале две раскрсници во градот на некој збор кога сме плачеле по црвената боја на небото ти во туѓина, јас во туѓина а секој миг сме се гушкале ко добромисли јас во твоето око, ти во моето Заборави дека засекогаш нè разделиле...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Отец Прокопиј многу, многу одамна ме поучи: Побрзо ќе заборавам кога пуштив брада, одошто да заборавам дека и во селоно зад ридон нашенци живееја.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Точно, секидневноста е бремето што Поетот го носи против своја волја, но притоа не треба да се заборави дека токму со неа, со секидневноста раководат безброј безначајни поединости .
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Почнала да зборува. За еден час веќе биле стари пријатели, а за два, веќе заборавила дека неговите крилја, воопшто, постојат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зарем заборави дека сите твои желби се и мои!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе кашка, ќе кашка, а потоа наеднаш, полна уста утешение!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Токму така се изрази во моментот кога Јана заминуваше да налее пијалок.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И згора на сѐ, како шлаг: „Заборави ме брзо бидејќи, како што велиш и самата во писмото, заборавајќи ме мене ќе заборавиш дека и синчето личело на мене“.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Беше март и ноќта беше студена и влажна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Изгледа водителот заборави дека стоиме мирно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јас дури заборавив дека домашните ми рекоа веднаш штом ќе нѐ пушти учителот да си одам право дома, зашто имавме некоја работа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Е, ама солунецот Раде изгледа заборави дека ближеа изборите и дека неговото непримерно однесување престанува да е грижа само на власта туку станува грижа и на заинтересираните партии.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зар заборави дека честевме кога Семјон се стори со автомобил? Со оној зелен форд?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Уф, каква веселба беше тоа! Лесно не се заборава.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А беше заборавил дека и самиот сешто ми имаше изнаречено за тоа човече што личеше на желка и во вратот и во главата, само уште корупка му недостасуваше па да почне да лази а децата да му се качуваат по грбот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не смееше да заборави дека и тој бил љубен, дека и тој навредувал, дека и тој е човек.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Никој од нас нема да заборави дека денес беше вторник, оти секој вторник во ноќниот клуб се свири блуз.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Бев заборавил дека сум човек!
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Вечерта, додека вечераа под слабата светлина во одајчето Чана прво го искара Дончо дека иако има сила и снага на големо дете, не треба да заборава дека е во седмата и дека оваа есен ќе треба, заедно со Пела на Пелагија, да појдат на школо и таму, седејќи на кареклите, да го учат животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Стравот е посилно чувство од надежта, сомнежот ја нагризува свеста зошто луѓето ја изгубија и се отуѓија од верата, а и заборавија дека љубовта е причина за сѐ.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
НЕЧУЈНО ЧЕКОРЕЊЕ СОВРШЕНО ЛЕСНО, ДУРИ И ОВА НЕПОДНОСЛИВО ПОСТОЕЊЕ ДОБИ СВОЈА ФОРМА...
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Иако пропустливоста на меѓународната граница можеби е зголемена, таа сѐ уште е детерминирана од класата, националноста и другите општествени „скриптови“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Истото може да се каже и за мобилноста. Мобилноста на луѓето, информациите, стоките и капиталот е секако една од дефинирачките карактеристики на доцната Модерна.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Но не смееме да заборавиме дека модерната држава има монопол над движењето.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Како што демонстрира Саскија Сасен во својата контрагеографија на глобализацијата63, доминантниот Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 51. 63 Saskia Sassen, “The global city: strategic site/new frontier,” Globalization, no. 503 (2001), http://www.india-seminar. com/2001/503/503%20saskia%20sassen.htm (accessed No- vember 8, 2006). 47 дискурс на глобализациските трендови за нагласување на хипермобилноста, глобалните комуникации, неутрализацијата на просторот и оддалеченоста, ризикува да се заборави дека многу од ресурсите неопходни за активностите на глобалната економија не се хипермобилни, туку се всушност длабоко вкоренети во некое место, особено во места како што се глобалните градови и слободните трговски зони.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
- Маци! Добра е! - викна свекрвата и од среќа дури заборави дека ми е лута, па ме погледна насмеано.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Звучеа глупаво и празно, и никако не можев да му објаснам зошто мајка му ме навредила.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
“ Веднаш гласникот да му врати порака: „Пармениот не е паметен или полудел, во збунетоста тој заборавил дека, на победниците ќе им падне в раце и она што им припаѓа на непријателите!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Заборавил дека најопасен е оној што ти се плаши.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Заборавив дека нешто друго ме боли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Заборавивте дека со неа ја имавме репката, маслото, тепањето, срамотењето затоа што си зборувавме наши...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На сите мајки и татковци, за да не заборават дека некогаш, многу одамна, и самите биле деца.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Потоа му телефонирав на Мите: - Да не си заборавил дека имаме состанок со девојките на Чешмиче? - го прашав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Честопати ги пасев воловите и наидував на ливади со разни цвеќиња, секакви бои имаше, ќе се занесев во нив, ќе гледав разни бубачки како ги опрашуваат и им помагаат за догодина да бидат уште поубави, да се развиваат и да цветаат и тука се ставав и самата (и дури ќе заборавев дека воловите ги чувам).
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)