забуца (гл.) - глава (имн.)

Старчето нешто раскажуваше пребројувајќи на прсти, Сандре Самарија со почит ја нишаше главата пред неговата мудрост, третиот, Арсо Арнаутче, со преголеми очи ја следеше девојката, а мене ме обземаше желба да истрчам и да го зграпчам, да му ја забуцам главата во потокот: разлади се малку, стрико Арсо, имаш син на мои години!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги остави термосите крај патеката и ја забуца главата во сенчестиот папрат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Мамките ги забуцуваат главите во вода, ги должат зелените шии, удираат со крилјата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И пак ја видов; доаѓаше со влажни стомни и чекореше премногу исправена за товарот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)