забуца (гл.) - лице (имн.)

Стискајќи ја цигарата со тврдите усни, тој чкрапна налутено со ќибрит и го забуца лицето во осветлените дланки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Стискајќи ја цигарата со тврдите усни, тој чкрапна налутено со кибрит и го забуца лицето во осветлените дланки.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И ја виде како паѓа на креветот и како го забуцува лицето в дланки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Го забуца лицето во осветлениот грст.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)