закопа (гл.) - некого (зам.)

Акиноските, стриковците и братучедите Максимови, кои дотогаш и не ја напуштаа Потковицата, освен во исклучителни случаи, кога одеа да закопаат некого свој во Битола, или кога одеа во Прилеп или во Битола да оженат или да омажат своја челад, преку Прилеп, Битола и Солун,се раштркаа, во Софија, во Цариград, во Русија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ќе речеш лопата и што ќе помислиш? - Дека треба да копаш ров или да закопаш некого...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)