залута (гл.) - во (предл.)

Еднаш, една дијабола којзнае како залута во канцеларијата на секретаријатот и за малку на еден вработен ќе му го истераше окото.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Брзаше меѓу луѓето. И во брзањето пак залута во ходникот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но, залутав во друга приказна. Слободно опомени ме кога ќе се случи тоа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мојата помисла за жал залута во друг правец.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
По неколку минути неговата темна силуета се појави меѓу палмите и бргу залута во пустината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Залудно се трудеше да ја ослободи од тие авети, - да ја ослободи од чувството на човек кој залутал во страшна, непреодна пустина, каде што се секнати сите извори, изгубени секакви надежи... Залудно...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)