замине (гл.) - по (предл.)

Уште троа надеж што му остана е да ве види сите израснати и заминати по патиштата на сопствените животи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не купија книги. Заминаа по улицата пренатрупаната со луѓе.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но потоа Камилски молкна и Мајка се смири, замина по своите куќни работи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко од чардакот го гледаше својот пријател како заминува по кејот во правец кон Дрвениот мост.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потомците на блиската роднина заминаа по растурената втајфеност, без да се осврнат на моите пијани и плеткави довикувања.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Посакав да ја затворам неа а јас да заминам по патиштата свои по нови гори и умови по нови развигори.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Тој замина по своја работа, јас со парчето метал в рака, останав тука.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Циркусот замина по три дена; три дена Луција и Земанек доаѓаа, со брат ми, на портата; јас одбивав да ги видам, оти бев понижен до срж; им порачував да си одат, оти не сакам да ги видам; велеа дека сето тоа било обична игра, дека ќе почнеме одново, дека сѐ било една невкусна шега, заблуда, еден вид лудило; велеа дека ќе сторат сѐ да се вратам; велеа дека Фисот е под истрага, дека самата Партија го суспендирала и го осудила за сослушувањето, дека и весниците направиле афера од тоа, дека моето свидетелство ме чека на масата (никогаш не го подигнав, оти веќе не ми требаше); јас им порачував да ме остават на мир.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потоа вратата на автобусот се затвори и колоната замина по патот, кон дома. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Двајцата од придружбата заостануваа и, тие, штом слеговме пред куќата на Симона, се поздравија и заминаа по оној пат што го сечеше ридот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Рибата загризува или не загризува, не можам да чекам предолго, како да постои и нешто друго што треба да чекам, но знам дека оттука назад ќе заминам по истите стапки.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јарчето се дотркала до нив и тука запре. Змејко замина по странката кон него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А беше добро, си зборуваше сега Змејко, сам со себе, добро беше што ја фрли мистријата и што замина по коларот, додека некој по тебе запраша од скелето: „Што зарем ти не знаеш?“
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Замина по својата среќа, што му беше дојдена пред вратата да го извика.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
АНГЕЛЕ: Одам. Сите, ќе видат, ќе нѐ видат и ќе заминат по некој поарен к'смет. Немој да му сториш нешто лошо на Михајло.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Гркинките се приближија до Македонката, нешто ѝ проговорија и оваа бргу бргу ги завлече децата и едно по едно со изговорување на името им ги предаде на Гркинките, а овие откако ги поздравуваа со стисоци на рацете, ги сместија во нивниот џип, кренаа раце во знак на поздрав до толпата, џипот испушти еден силен прдеж и замина по истиот пат по кој и дојде.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тетин Борис, инаку девер на Буровица, го посвојува нејзиниот последен син кој бргу заминал по мајка си под неразјаснети околности и така Борис Кочов станува сопственик и на тој имот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тогаш им се разминаа патиштата. Секој си замина по патот на својата судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Хотелот се испразни како коњушница пред трки - поетите беа заминале по попатните градови на пладневни матинеа и средби со читателите пред да се соберат вечерта во главниот град на поетскиот митинг и приемот во чест на Златниот венец.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А тој беше навистина опседнат од големи желби.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби ќе си заминеше по патот на неговите желби.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Беше решен дефинитивно да замине по текот на овие води, да го следи патот на јагулите…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој издржал, не заминал по своите кон Цариград, останал крај Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Куќата беше тивка, кога докторот замина по патот со својата кочија, под мирното, сино септемвриско небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)