затвора (гл.) - и (сврз.)

Издржи го засркнувачкото голтање на фалусот на смислата лизгавото освојување на бескрајот во овој мал дел од времето во кое смртта се лечи од комплекс на ниска вредност и се докажува врз јазичето на живите и кога затвора и кога отвора.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Но кругот се затвора и мајката само поцврсто го стегнува своето девојче. Таа малце премислува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сега срецелото се затвора и од горни крај но воедно се затвора и досегашниот пат за на гробишта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Монархистите за да ја задушат револуцијата, почнаа масовно да затвораат и убиваат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Предвидов нешто друго. Можеби другпат.“ Се затвораше и учеше со некоја нејасна мака во утробата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)