знае (гл.) - тогаш (прил.)

Прикрадувајќи се нечујно во целиот простор на бледи силуети, чувствувајќи ја сопствената немоќ, шепот на студен ветер во мојава душа кој крадешкум ме обзема толку силно за да затреперам и знаев тогаш и знам и сега дека ова е мост кој ги поврзува сите наши души, душите на светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На овој мост болката и радоста во една солза се сплотени од нашите исконски, страдалнички души родени.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како што не знаев тогаш дека ќе биде убиен оној хирург што го донесов да му помогне на илегалецот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ако ти не се бореше не знам тогаш кој, на сите им беше пример, дури луѓето понекогаш како да не веруваа дека ти си болен од рак, бидејќи те гледаа како нормално функционираш.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кој знаеше тогаш дека кожата му била со две лица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но, да го знаев тогаш она што го знам сега – односно, дека самиот наслов на предметот ќе го чини Универзитетот на Мичиген речиси онолку време и напор да го брани колку што му требаше за да си ја одбрани доследната примена на позитивната дискриминација во своите приемни политики – сигурно ќе го наречев некако поинаку. ‌Меѓутоа, откако почна контроверзијата, веќе беше предоцна да му се менува името на предметот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Твојата мантија ќе ја навре преку глава оној што ќе нѐ слуша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Жени, држете го! Не се знае тогаш дали токму така било.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зар ќе можев нешто да изменам? Не верувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но и да го знаев тогаш тоа што подоцна се дозна зар ќе бев поумна или поправедна?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Клементина коментирала: „Па тоа е балкански Вавилон!“ Мајка не знаела тогаш за вавилонското проклетство на јазиците.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не знам тогаш, дали од нишањето, од тресењето на колата се помрднуваше мајка, ама мене ми се стори дека се мачи да се поткрене, да се подисправи, да се обѕрне по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)