издува (гл.) - во (предл.)

И дали виде, не виде, како сувите ливчиња од роза ги издува во неповрат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Почека Едо да ја крене главата, лакомо повлече од цигарата, го подзадржа чадот и целата насмеана го издува во моторот втренчено гледајќи во Еда, расмеана, со сочни крупни бели заби и подзамижано, со необична разиграност на очите во кои зениците и малееја: „Слушај“, му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)